ایه اطاعت

شیعیان بر این باورند که در حدیث جابر نیز محمد در پی توضیح واژهٔ اولی الأمر در این آیه است.
﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ ۖ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۚ ذَٰلِکَ خَیْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلًا﴾ ( سورهٔ نساء - آیهٔ ۵۹ )
• ای کسانی که ایمان آورده اید، خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولیای امر خود را اطاعت کنید؛ پس هرگاه در امری اختلاف نظر یافتید، اگر به خدا و روز بازپسین ایمان دارید، آن را به خدا و پیامبر عرضه بدارید، این بهتر و نیک فرجام تر است. ( ترجمه: فولادوند )
فردی به ظاهر مسلمان ( منافق ) با یک مرد یهودی بر سر موضوعی اختلاف پیدا کردند. فرد یهودی گفت: موضوع را نزد محمد بن عبدالله ببریم؛ زیرا مرد یهودی می دانست که محمد رشوه نمی پذیرد. امّا مرد به ظاهر مسلمان گفت: حَکَم میان من و تو کعب بن اشرف یهودی باشد؛ زیرا می دانست که او رشوه می گیرد و به نفع رشوه دهنده داوری می کند. در رابطه با این ماجرا آیهٔ اولی الأمر و آیهٔ پس از آن نازل شدند.
در این آیه تعیین مفهوم و مصداق واژه ی «اولی الأمر» مورد اصلی اختلاف میان شیعه و سنی است.
تقریباً تمام مفسران شیعه اتفاق نظر دارند که واژهٔ «اولی الأمر» بر امامان شیعه دلالت دارد. در تفسیر نمونه، این نکته یاد شده و آمده است:
رهبری مادی و معنوی جامعه اسلامی، در تمام شئون زندگی از طرف خداوند و پیامبر به آن ها سپرده شده است و غیر آن ها را شامل نمی شود؛ و البته کسانی که از طرف آنها به مقامی منصوب شوند و پستی را در جامعه اسلامی به عهده بگیرند، با شروط معینی اطاعت آنها لازم است نه به خاطر این که اولی الأمرند، بلکه به خاطر این که نمایندگان اولی الأمر می باشند.
علمای شیعه می گویند یکی از شرایط مهم اولی الأمر عصمت است و فقط دوازده امام از این شرط برخوردارند.