ایستگاه فضایی میر

ایستگاه فضایی میر ( به روسی: Орбитальная станция Мир ) یک ایستگاه مدارگرد شوروی و بعد از آن روسیه بود. میر نخستین ایستگاه پژوهشی بشری در فضا بود که انسان به طور درازمدت در آن سکونت داشت. ساخت این ایستگاه مداری در سال ۱۹۸۶ م. آغاز شد و پس از تکمیل تدریجی در طی مدت ده سال، تبدیل به بزرگ ترین سازهٔ فضایی ساخت بشر شد و این رکورد را تا سال ۲۰۰۱ حفظ کرد. ایستگاه میر جایگاهی برای انجام مطالعات علمی در زمینه های گوناگون بود که از میان آن ها می توان به زیست شناسی، فیزیک، اخترشناسی و هواشناسی اشاره کرد. فناوری هایی که با کمک ایستگاه میر توسعه یافتند، امکان زندگی دائم انسان در فضا را فراهم کردند.
رکورد طولانی ترین اقامت پیوستهٔ و نا پیوسته انسان در فضا توسط والری پلیاکوف پزشک و کیهان نورد روسی در ایستگاه میر شکسته شد و تا به امروز پابرجا است. مدت رکورد پیوسته وی ۴۳۷ روز و ۱۸ ساعت ( بیش از ۱۴ ماه پیوسته ) می باشد.
افزون بر فضانوردان شوروی سابق و روسیه، فضانوردان ۱۲ کشور دیگر از طریق برنامه های بین المللی همکاری فضایی مانند اینترکاسموس، یورومیر و میر - شاتل فرصت پرواز، زندگی و پژوهش در ایستگاه میر را یافتند. فضاپیماهای سایوز و پروگرس به ترتیب ابزار اصلی انتقال فضانورد و بار به ایستگاه بودند. طی برنامهٔ میر - شاتل، از فضاپیماهای شاتل آمریکا نیز برای حمل فضانورد و بار به ایستگاه استفاده شد.
میر ( мир ) در روسی به معنای صلح یا جهان است. [ ۱]
پس از توافق روسیه مبنی بر همکاری در ساخت ایستگاه فضایی بین المللی، دیگر از این پروژه حمایت مالی نکرد و تصمیم به بیرون کردن آن از مدار گرفت. در عملیاتی که بزرگ ترین ورود دوبارهٔ سفینه های فضایی به کرهٔ زمین تاکنون می باشد، ایستگاه میر در تاریخ ۲۳ مارس ۲۰۰۱ از مدار خارج شد. [ ۲] [ ۳] [ ۴]
[ نیازمند منبع]