ایام الله

[ویکی فقه] روزهای بزرگ تاریخی، هنگام پیدایش رحمت ها یا نقمت های ویژه را گویند.
ایام جمع یوم، به معنای روز است و برای بزرگداشت حوادثی که در روزهایی خاص رخ داده، اعم از نعمت ها و بلاها ظرف ظهور آن ها به خدا نسبت داده می شود. یوم در «ایام اللّه» با یوم ربوبی که با ۱۰۰۰ سال برابر است و نیز با روزی که برابر با ۵۰۰۰۰ سال است، فرق دارد.
کاربرد واژه در قرآن
این واژه ترکیبی تنها دو بار در قرآن کریم به صراحت آمده است:۱. خداوند پس از آنکه یکی از وظایف حضرت موسی (علیه السلام) را خارج ساختن قوم خود از تاریکی به روشنایی می شناساند به یکی دیگر از مأموریت های مهم آن حضرت، یعنی یادآوری روزهای خدا (ایام اللّه) به قوم خود اشاره کرده است: «... و ذَکِّرهُم بِاَیّمِ اللّهِ اِنَّ فی ذلِکَ لاَیت لِکُلِّ صَبّار شَکور». ۲. پروردگار در خطابی به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به روش برخورد مؤمنان با کافران اشاره کرده و از آن ها می خواهد از کسانی که روزهای سخت و ناگوار خدا (ایام اللّه) را باور ندارند، درگذرند تا خداوند خود سزای کردار بد ایشان را بدهد: «قُل لِلَّذینَ ءامَنوا یَغفِروا لِلَّذینَ لا یَرجونَ اَیّامَ اللّهِ لِیَجزِیَ قَومًا بِما کانوا یَکسِبون». شاید بتوان گفت آیاتی که به نحوی در مورد عذاب الهی و نابودی پیشینیان است، مربوط به موضوع باشد، همان گونه که برخی از مفسران ایام موجود در آیه ۱۰۲ یونس را همانند ایام اللّه در آیه ۵ ابراهیم دانسته اند. در آیه مذکور خداوند با لحنی تهدیدآمیز به انتظار سرنوشتی همانند طغیانگران پیشین برای گروه بی ایمان اشاره می کند: «فَهَل یَنتَظِرونَ اِلاّ مِثلَ اَیّامِ الَّذینَ خَلَوا مِن قَبلِهِم ...».
تبیین ایام اللّه
گرچه برخی، ایام الله را یوم ربوبی دانسته اند؛ ولی مفسران ذیل آیه ۵ ابراهیم، سه نظریه را مطرح کردند:۱. مراد از ایام اللّه نعمت های الهی است؛ یعنی حوادث و وقایع مهمی از نعمت های الهی که برای پیامبران و امت های پیشین اتفاق افتاده است؛ مانند: رهایی قوم موسی (علیه السلام) از آل فرعون، فرستادن منّ (گز انگبین) و سَلْوی (بلدرچین) برای آن ها و سایه افکندن ابر بر ایشان، بیرون آمدن قوم نوح از کشتی و برخورداری آنان از سلام و برکات و رهایی حضرت ابراهیم از آتش. ۲. مقصود از ایام اللّه نقمت های الهی است؛ یعنی حوادث و وقایع مهمی از عذاب های الهی که برای امت های پیشین رخ داده است؛ مانند عذابی که بر قوم عاد ، ثمود، نوح و نظایر آن ها فرود آمد. ۳. ایام اللّه اشاره به هر دو است، با این تعابیر: الف. مراد از ایام اللّه سنن الهی و افعال او در حق بندگان است؛ خواه انعام باشد یا انتقام. ب. ترساندن از عذاب هایی که بر سر اقوام گذشته آمده است، و یادآوری عفو الهی در مورد دیگران. ج. ظهور سلطنت الهی؛ خواه با قهر و غلبه، مانند روز مرگ و روز قیامت و روز عذاب، یا با ظهور رحمت و نعمت که در دیگر ایام به آن روشنی نبوده است.
دیدگاه مفسران
...

[ویکی شیعه] ایامُ اللّه به معنای روزهای خدا. این واژه دوبار در قرآن آمده است و به نازل شدن نعمت یا عذاب ویژه از سوی خدا در زمان خاصی اشاره دارد. امام باقر(ع) سه مصداق برای ایام الله ذکر کرده است که عبارتند از: قیام امام مهدی(ع)، رجعت و قیامت. برخی از مفسران ایام الله را روز های نجات و نعمت دادن خدا به پیامبران و پیروانشان، دانسته و برخی آن را روز های عذاب اقوام مشرک، تفسیر کرد ه اند. به باور برخی نیز روزهای نعمت و روز های عذاب هر دو ایام الله است. امام خمینی برخی از روزهای سرنوشت ساز تاریخ ایران، همچون ۲۲ بهمن ، ۱۵ خرداد، ۱۷ شهریور و ۱۲ فروردین را ایام الله می دانست.
همه روزها، روز خدا و از ایام الله است، اما اضافه شدن کلمه روز به خدا (ایام الله)، به روزهای خاصی اشاره دارد که در آنها اتفاقات مهمی روی داده است یا به علل دیگر، از اهمیت خاصی بر خوردارند؛ همان گونه که همه مکان ها متعلق به خدا است، اما اضافه شدن بیت به الله عظمت وجایگاه والای کعبه را می رساند که بیت الله لقب گرفته است.
این واژه دوبار در قرآن آمده است:

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
ایام اللّه: روزهای بزرگ تاریخی، هنگام پیدایش رحمت ها یا نقمت های ویژه.
ایام جمع یوم، به معنای روز است و برای بزرگداشت حوادثی که در روزهایی خاص رخ داده، اعم از نعمت ها و بلاها، ظرف ظهور آنها به خدا نسبت داده می شود. یوم در «ایام اللّه» با یوم ربوبی که با هزار سال برابر است (سوره حج/22،47؛ سوره سجده/32،5) و نیز با روزی که برابر با پنجاه هزار سال است (سوره معارج/70،4) فرق دارد.
این واژه ترکیبی تنها دوبار در قرآن کریم به صراحت آمده است:
شاید بتوان گفت آیاتی که به نحوی در مورد عذاب الهی و نابودی پیشینیان است مربوط به موضوع باشد، همان گونه که برخی از مفسران ایام موجود در آیه 102 سوره یونس/10 را همانند «ایام اللّه» در آیه 5 سوره ابراهیم/14 دانسته اند.
در آیه مذکور خداوند با لحنی تهدیدآمیز به انتظار سرنوشتی همانند طغیانگران پیشین برای گروه بی ایمان اشاره می کند: «فَهَل یَنتَظِرونَ اِلاّ مِثلَ اَیّامِ الَّذینَ خَلَوا مِن قَبلِهِم...».
گرچه برخی، ایام الله را یوم ربوبی دانسته اند؛ ولی مفسران ذیل آیه 5 سوره ابراهیم/14، سه نظریه را مطرح کردند:
ظهور سلطنت الهی؛ خواه با قهر و غلبه مانند روز مرگ و روز قیامت و روز عذاب یا با ظهور رحمت و نعمت که در دیگر ایام به آن روشنی نبوده است.

[ویکی فقه] ایام الله (قرآن). ایام الله (روزهای خدا) زمان هایی است که اراده، مشیت و نشانه های وحدانیت و قدرت خدا به گونه ویژه ای آشکار شده و علل و اسباب مادی و دنیایی از تاثیر افتاده باشد؛ مانند روز مرگ،روز قیامت، روزهای نابودی قوم نوح، عاد... و روزهایی که نعمت ویژه ای از سوی خدا آشکار شده است؛ مانند روز خارج شدن حضرت نوح علیه السّلام از کشتی و نجات ابراهیم علیه السّلام از آتش و... .
رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم می فرماید: ایام الله نعمت ها، بلاها و عذاب های خداوند است. در این مدخل از واژه «ایام الله» استفاده شده است.
ایام الله از آیات خدا
ایام الله از آیات الهی برای مردم صبرپیشه و شکرگزار است:«... وذکرهم بایام الله ان فی ذلک لایـت لکل صبار شکور.» «... و روزهای خدا را به آنان یادآوری کن که قطعا در این (یادآوری) برای هر شکیبای سپاسگزاری عبرتهاست.»
تذکر ایام الله
موسی علیه السّلام موظف به یادآوری ایام الله از سوی خداوند برای قومش بود:«ولقد ارسلنا موسی بـایـتنآ... وذکرهم بایام الله....» «و در حقیقت موسی را با آیات خود فرستادیم... و روزهای خدا را به آنان یادآوری کن....» در آیه به یکی از ماموریت های بزرگ موسی اشاره شده، می فرماید: «تو موظفی که ایام الهی و روزهای خدا را بیاد قوم خود بیاوری» (و ذکرهم بایام الله).مسلما همه روزها، ایام الهی است، همانگونه که همه مکان ها متعلق به خدا است، اگر نقطه خاصی بنام بیت الله (خانه خدا) نامیده شد دلیل بر ویژگی آن است، همچنین عنوان ایام الله مسلما اشاره به روزهای مخصوصی است که امتیاز و روشنائی و درخشش فوق العاده ای دارد.
دیدگاه مفسران
...

اَیّامُ الله
در قرآن، واژه ای عربی که چندین بار تنها به صورت جمع به کار رفته است (ابراهیم، ۵؛ جاثیه، ۱۴).مفسّران معتقدند این واژه کنایه از عقوبات الهی است که در ایامِ پیش از اسلام، بر اقوام تبهکار نازل شده است. طبرسی، در تفسیر ایام الله چند وجه بیان کرده است، ۱. سنّت های الهی و افعال او در حق بندگانش، اعم از انعام یا انتقام و سرانجام ایّام کنایه از امری است که ایام ظرف زمان وقوع آن ها است و یکسان شامل هر دوی آن ها می شود؛ ۲. وقایع و حوادثی که در حق امت های پیشین، حادث شده تا مایۀ عبرت گروهی دیگر باشد و نابودکردن اقوامی تا دیگر اقوام از رفتارهای آنان دوری کنند و در مجموع، روزگارانی که خداوند در آن ها از اقوام سابق انتقام گرفته است؛ ۳. مراد از این واژه نعم الله است.