اویدیا

آویدیا (بودیسم). آویدیا ( انگلیسی: Avidyā ) ، مفهومی بودایی است که بیانگر اسارت، ناآگاهی و نادانی انسان است. که به چهار گونه متجلی می گردد.
• ندانستن رنج.
• ندانستن مبدأ رنج.
• ندانستن این که این رنج باید خاموش شود.
• ندانستن وسائلی که منجر به فرونشاندن این رنج می شوند.
در کیش بودا هیچ امری ثابت نیست و همه چیز در تغییر و تبدیل است و چون متغیر و متحول است، پس رنج و درد فراوان دربردارد و این اساس تعلیمات بودا است. چهار قسم نادانی که به آن اشاره شد در برابر چهار حقیقت شریف بودائی قرار دارند:
• دانستن رنج جهانی.
• دانستن علت پیدایش این رنج.
• دانستن این که این رنج باید فرونشیند.
• دانستن وسائلی که به کمک آن این رنج عالمگیر فرومی نشیند.
ده عنصر ذهنی که از نادانی و گمراهی ( Avidyā ) سر چشمه می گیرند و بایستی آنان را از راه معرفت و فرزانگی در هم شکست:
• غضب، تند خوئی، خشم ( krodha )
• ریا کاری و دو روئی ( marksa )
• حسرت ( matsarya )
• حسادت و آز ( Īrṣyā )
• پشتیبانی از کردار ناپسند ( pradata )
• ظلم به دیگران ( vihimsa )
• پیمان شکنی ( upanaha )
• تزویر ( maya )
• حیله، اغفال ( catya )
۱۰ - خودگرائی و خودپسندی ( mada ) [ ۱]
علت اصلی دلبستگی های انسان چیست که باعث باز زایش شده و کرمه ای دیگر را ایجاد می کند و آدمی را به رنج مبتلا می سازد در نظریهٔ دوازده زنجیر علّی بیان گردیده است:
• در آغاز نادانی ( Avidyā ) است
• از نادانی صورت ها برمی خیزد
• از صورت دانستگی برمی خیزد
• از دانستگی نام و شکل
• از نام و شکل شش بنیاد حس
• از شش بنیاد حس تماس
• از تماس، احساس
• از احساس تشنگی
• از تشنگی، دلبستگی
• از دلبستگی، وجود یا شدن
• از وجود، تولد
• و از تولد، پیری و مرگ و رنج برمی خیزد
و این زنجیره مکرراً تکرار می گردد، با نادانی آغاز شده و با رنج همراه می گردد و دوباره کرمه ای جدید و تولدی دوباره می سازد. مجموع این فرایند و تکرار سمساره خوانده می شود. [ ۲]