اولی الامر
/~owlol~amr/
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی اهل البیت] اولی الأمر. این صفحه مدخلی از فرهنگ معارف و معاریف است
«اولی الامر» واژه ای مرکب از دو کلمه «اولی» (به معنی دارای، صاحب،...) و کلمه «امر» (به معنی فرمان، دستور...) و در مجموع به معنی فرمانداران، کارداران می باشد. این تعبیر از آیه کریمه: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنکُمْ...» ای مؤمنان! خدا و رسول و کارداران خود را اطاعت کنید... (سوره نساء:59) برگرفته شده است.
مفسران اهل سنت را در معنی «اولی الامر» دو قول است:
و اما از نظر شیعه به نقل معتبر از امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام مراد از «اولی الامر» در این آیه، ائمه معصومین از خاندان محمد صلی الله علیه و آله می باشند که خداوند اطاعت آنها را به طور مطلق (در همه امور) بر مردم واجب نموده چنان که طاعت خود و طاعت رسولش را بدین منوال فرض و واجب نموده است.
خداوند طاعت کسی را بر مردم واجب می کند که عصمت و مأمونیت او از خطا محرز و مسلم باشد و چنین امری در مورد امرا و دانشمندان غیر معصوم صورت نبندد؛ حاشا که خداوند مردم را به اطاعت از کسی امر کند که او را عصیان می نماید و یا کسانی (علمائی) که قولا و عملا با یکدیگر اختلاف دارند، چه این که اطاعت از گروهی که خود آنها در احکام اختلاف دارند محال می باشد...
این که خداوند طاعت اولوالامر را به اطاعت خود و پیغمبرش قرین ساخته، خود دلیل بر این است که «اولواالامر» افرادی عادی نخواهند بود بلکه باید کسانی باشند که از سایر مردم برتری داشته باشند و این خصوصیت منحصر است در ائمه اهل بیت علیهم السلام که از نظر شیعه دارای مقام عصمت بوده و به اجماع امت متصف به عدالت و افضیلت می باشند.
«اولی الامر» واژه ای مرکب از دو کلمه «اولی» (به معنی دارای، صاحب،...) و کلمه «امر» (به معنی فرمان، دستور...) و در مجموع به معنی فرمانداران، کارداران می باشد. این تعبیر از آیه کریمه: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنکُمْ...» ای مؤمنان! خدا و رسول و کارداران خود را اطاعت کنید... (سوره نساء:59) برگرفته شده است.
مفسران اهل سنت را در معنی «اولی الامر» دو قول است:
و اما از نظر شیعه به نقل معتبر از امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام مراد از «اولی الامر» در این آیه، ائمه معصومین از خاندان محمد صلی الله علیه و آله می باشند که خداوند اطاعت آنها را به طور مطلق (در همه امور) بر مردم واجب نموده چنان که طاعت خود و طاعت رسولش را بدین منوال فرض و واجب نموده است.
خداوند طاعت کسی را بر مردم واجب می کند که عصمت و مأمونیت او از خطا محرز و مسلم باشد و چنین امری در مورد امرا و دانشمندان غیر معصوم صورت نبندد؛ حاشا که خداوند مردم را به اطاعت از کسی امر کند که او را عصیان می نماید و یا کسانی (علمائی) که قولا و عملا با یکدیگر اختلاف دارند، چه این که اطاعت از گروهی که خود آنها در احکام اختلاف دارند محال می باشد...
این که خداوند طاعت اولوالامر را به اطاعت خود و پیغمبرش قرین ساخته، خود دلیل بر این است که «اولواالامر» افرادی عادی نخواهند بود بلکه باید کسانی باشند که از سایر مردم برتری داشته باشند و این خصوصیت منحصر است در ائمه اهل بیت علیهم السلام که از نظر شیعه دارای مقام عصمت بوده و به اجماع امت متصف به عدالت و افضیلت می باشند.
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ معارف و معاریف است
«اولی الامر» واژه ای مرکب از دو کلمه «اولی» (به معنی دارای، صاحب،...) و کلمه «امر» (به معنی فرمان، دستور...) و در مجموع به معنی فرمانداران، کارداران می باشد. این تعبیر از آیه کریمه: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنکُمْ...» ای مؤمنان! خدا و رسول و کارداران خود را اطاعت کنید... (سوره نساء:59) برگرفته شده است.
مفسران اهل سنت را در معنی «اولی الامر» دو قول است:
و اما از نظر شیعه به نقل معتبر از امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام مراد از «اولی الامر» در این آیه، ائمه معصومین از خاندان محمد صلی الله علیه و آله می باشند که خداوند اطاعت آنها را به طور مطلق (در همه امور) بر مردم واجب نموده چنان که طاعت خود و طاعت رسولش را بدین منوال فرض و واجب نموده است.
خداوند طاعت کسی را بر مردم واجب می کند که عصمت و مأمونیت او از خطا محرز و مسلم باشد و چنین امری در مورد امرا و دانشمندان غیر معصوم صورت نبندد؛ حاشا که خداوند مردم را به اطاعت از کسی امر کند که او را عصیان می نماید و یا کسانی (علمائی) که قولا و عملا با یکدیگر اختلاف دارند، چه این که اطاعت از گروهی که خود آنها در احکام اختلاف دارند محال می باشد...
این که خداوند طاعت اولوالامر را به اطاعت خود و پیغمبرش قرین ساخته، خود دلیل بر این است که «اولواالامر» افرادی عادی نخواهند بود بلکه باید کسانی باشند که از سایر مردم برتری داشته باشند و این خصوصیت منحصر است در ائمه اهل بیت علیهم السلام که از نظر شیعه دارای مقام عصمت بوده و به اجماع امت متصف به عدالت و افضیلت می باشند.
جابر بن عبدالله انصاری گوید: از پیغمبر صلی الله علیه و آله معنی «أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنکُمْ» را پرسیدم و گفتم: ما خدا و رسول را شناختیم ولی مراد از «اولی الامر» (فرمانروایان) کیست؟ فرمود: ای جابر آنان جانشینان من و پیشوایان مسلمانان پس از من می باشند که اول آنها علی بن ابیطالب علیه السلام و پس از او حسن و حسین و علی بن الحسین و محمد بن علی که از او در تورات به «باقر» یاد شده و دیگر صادق جعفر بن محمد و سپس موسی بن جعفر و پس از او علی بن موسی و پس از او محمد بن علی و پس از او علی بن محمد و پس از او حسن بن علی و پس از او هم نام و هم کنیه من حجت خدا بر روی زمین و باقی مانده خلفای خدا در میان بندگانش، فرزند حسن بن علی که خداوند بدست او شرق و غرب عالم را بگشاید، وی از شیعیانش غایب شود چنان غیبتی که بجز مؤمنینی که خداوند دل آنان را به ایمان آزموده باشد کسی به امامت او ایمان نداشته باشد.
عمران حلبی گوید: امام صادق علیه السلام (خطاب به شیعه) می فرمود: شما این امر (پیروی از اهل بیت) را از اصل و ریشه گرفته اید، از گفتار خدا که می فرماید: «اطیعواالله و اطیعواالرسول و اولی الامر منکم» و از گفتار پیغمبر صلی الله علیه و آله که فرمود: «ما ان تمسکتم بهما لن تضلّوا ابداً» (اگر به آن دو (قرآن و اهل بیتم) بپیوندید گمراه نخواهید شد)، نه از گفتار فلان و فلان.
«اولی الامر» واژه ای مرکب از دو کلمه «اولی» (به معنی دارای، صاحب،...) و کلمه «امر» (به معنی فرمان، دستور...) و در مجموع به معنی فرمانداران، کارداران می باشد. این تعبیر از آیه کریمه: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنکُمْ...» ای مؤمنان! خدا و رسول و کارداران خود را اطاعت کنید... (سوره نساء:59) برگرفته شده است.
مفسران اهل سنت را در معنی «اولی الامر» دو قول است:
و اما از نظر شیعه به نقل معتبر از امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام مراد از «اولی الامر» در این آیه، ائمه معصومین از خاندان محمد صلی الله علیه و آله می باشند که خداوند اطاعت آنها را به طور مطلق (در همه امور) بر مردم واجب نموده چنان که طاعت خود و طاعت رسولش را بدین منوال فرض و واجب نموده است.
خداوند طاعت کسی را بر مردم واجب می کند که عصمت و مأمونیت او از خطا محرز و مسلم باشد و چنین امری در مورد امرا و دانشمندان غیر معصوم صورت نبندد؛ حاشا که خداوند مردم را به اطاعت از کسی امر کند که او را عصیان می نماید و یا کسانی (علمائی) که قولا و عملا با یکدیگر اختلاف دارند، چه این که اطاعت از گروهی که خود آنها در احکام اختلاف دارند محال می باشد...
این که خداوند طاعت اولوالامر را به اطاعت خود و پیغمبرش قرین ساخته، خود دلیل بر این است که «اولواالامر» افرادی عادی نخواهند بود بلکه باید کسانی باشند که از سایر مردم برتری داشته باشند و این خصوصیت منحصر است در ائمه اهل بیت علیهم السلام که از نظر شیعه دارای مقام عصمت بوده و به اجماع امت متصف به عدالت و افضیلت می باشند.
جابر بن عبدالله انصاری گوید: از پیغمبر صلی الله علیه و آله معنی «أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنکُمْ» را پرسیدم و گفتم: ما خدا و رسول را شناختیم ولی مراد از «اولی الامر» (فرمانروایان) کیست؟ فرمود: ای جابر آنان جانشینان من و پیشوایان مسلمانان پس از من می باشند که اول آنها علی بن ابیطالب علیه السلام و پس از او حسن و حسین و علی بن الحسین و محمد بن علی که از او در تورات به «باقر» یاد شده و دیگر صادق جعفر بن محمد و سپس موسی بن جعفر و پس از او علی بن موسی و پس از او محمد بن علی و پس از او علی بن محمد و پس از او حسن بن علی و پس از او هم نام و هم کنیه من حجت خدا بر روی زمین و باقی مانده خلفای خدا در میان بندگانش، فرزند حسن بن علی که خداوند بدست او شرق و غرب عالم را بگشاید، وی از شیعیانش غایب شود چنان غیبتی که بجز مؤمنینی که خداوند دل آنان را به ایمان آزموده باشد کسی به امامت او ایمان نداشته باشد.
عمران حلبی گوید: امام صادق علیه السلام (خطاب به شیعه) می فرمود: شما این امر (پیروی از اهل بیت) را از اصل و ریشه گرفته اید، از گفتار خدا که می فرماید: «اطیعواالله و اطیعواالرسول و اولی الامر منکم» و از گفتار پیغمبر صلی الله علیه و آله که فرمود: «ما ان تمسکتم بهما لن تضلّوا ابداً» (اگر به آن دو (قرآن و اهل بیتم) بپیوندید گمراه نخواهید شد)، نه از گفتار فلان و فلان.
wikiahlb: اولی_الأمر
پیشنهاد کاربران
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ
أُولِی الْأَمْرِ چه کسانی هستند؟
یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ. . . . ( نساء آیه 59 )
... [مشاهده متن کامل]
اى کسانی که ایمان آورده اید! خدا را اطاعت کنید و از رسول و اولی الامر خود اطاعت کنید.
در این آیه به مومنان دستور داده شده است که از سه کس اطاعت کنند : خدا و پیامبر و اولی الامر .
نکته ای که در این آیه شبهه در آن وجود دارد اطاعت از اولی امر یعنی صاحبان امر می باشد . بعد از پیامبر عده ای کثیر از این شبهه ی به وجود آمده استفاده کردند و آن را به نفع خود تعبیر و تفسیر کردند این افراد عبارت بودند از : خلفای بعد پیامبر ، بنی امیه ، بنی عباس و حتی پادشاهانی که به ناحق بر مسند قدرت تکیه زدند .
بنده از خود قرآن دلیل می آورم که هیچ کدام از آنها به جز امامان دوازده گانه ی شیعه نمی توانند اولی امر باشند.
در آیه ی زیر دقت کنید:
وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَیْنا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِیتاءَ الزَّکاةِ وَ کانُوا لَنا عابِدِینَ ( انبیا 73 )
وآنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما ( مردم را ) هدایت می کردند و به آنان، انجام کارهاى نیک و برپایى نماز و پرداخت زکاة را وحی کردیم و آنان فقط عبادت کنندگان ما بودند.
چندین نکته در این آیه نهفته است که نیاز به تأمل و توضیح دارد .
نکته اول :نکته ی اول در کلمه ی جعلنا نهفته است که می گوید" ما قرار دادیم " یعنی تعیین اولی امر ( امام ) فقط کار ماست .
نکته ی دوم : کار برد فعل ماضی ( وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً ) یعنی ما آنها را در زمان گذشته به عنوان امام و اولی الامر قبلا انتخاب کرده ایم ( حتی قبل از به دنیا آمدن و در عهد و روز الست ) ) .
از جمله کسانی که قبل از آفریده شدن امتحان داده و سربلند بیرون آمده است حضرت زهرا ( ع ) می باشد در زیارت نامه ی آن حضرت می خوانیم :
یا مُمتَحَنَةُ امْتَحَنَکِ اللهُ الذی خَلَقَکِ قبلَ أن یخلُقَکِ فَوَجَدَکِ لِما امتَحَنَکِ صابرةً؛ : ای امتحان داده ای که آفریدگارت تو را قبل از آفریدنت آزمود و تو را شکیبا یافت.
نکته ی 3 – آوردن فعل " یَهْدُونَ بِأَمْرِنا " به شکل مضارع یعنی هدایت مردم توسط ایشان به دستور ما به شکل مداوم ادامه داشته و اکنون هم به برکت امام غایب همچنان ادامه دارد . ( اگر دقت کنید مترجم به علت متوجه نشدن این نکته فعل مضارع را ماضی ترجمه کرده و گفته: به فرمان ما ( مردم را ) هدایت می کردند ) در حالی که معنایش می شود به امر ما مردم را هدایت می کنند .
نکته 4 : نکته چهارم در " امرنا و اوحینا " نهفته است . یعنی آنها برای هدایت مردم از ما دستور می گیرند و این دستور از طریق وحی به آنها می رسد .
نکته 5 : نکته ی پنجم در عبارت " فِعْلَ الْخَیْراتِ " نهفته است . یعنی هر عملی از آنها صادر شود غیر از عمل خیر نیست . یعنی تمام اعمال آنها در خیر خلاصه می شود . ( یعنی معصوم هستند )
اینجاست که حضرت فاطمه ( س ) در روزی که علی ( ع ) را به زور برای بیعت می بردند فریاد زد و فرمود :
" یَا عَلی خَیرُکَ خَیْرِی وَ شَرُّکَ خَیْرِی" ( یا علی خیر تو خیر است و شر تو خیر است ) یعنی تو که شر نداری، این ها نمی فهمند، تو همه چیزت خیره است . یعنی هر عملی از تو صادر شود خیری بیش نیست .
نکته ی 6 : نکته ششم در " إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِیتاءَ الزَّکاةِ وَ کانُوا لَنا عابِدِینَ " نهفته است که در آیه ی زیر در شأن حضرت علی ( ع ) نازل شده تکرار آن را می بینیم :
إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ ( مائده 55 )
ولی و سرپرست شما، تنها خداوند و پیامبرش و مؤمنانی هستند که نماز را برپا می دارند و در حال رکوع، زکات می دهند.
نکته 7 : تکرار مشابه این آیه در قران که در زیر مشاهده می فرمایید :در این آیه می فرماید :
وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا وَ کانُوا بِآیاتِنا یُوقِنُونَ ( سجده 24 )
و از میان ایشان پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما ( مردم را ) هدایت کنند؛ چون آنان، هم صبر کردند و هم به آیات ما یقین داشتند.
در این آیه از جمله خداوند به دلایلی که آنها را امام و صاحبان امر قرار داده اشاره کرده و فرموده : به این دلیل آنها را امام و پیشوای مردم قرار دادیم که در برابر امتحانات ما صابر و استوار بودند و بیشتر از هر کسی به آیات ما یقین داشتند . در زیارت نامه حضرت زهرا ( س ) هم دیدیم یکی از دلایل قبولی آن حضرت در امتحان خداوند صبر او بود . َ"وَجَدَکِ لِما امتَحَنَکِ صابرة" وقتی تو را امتحان کرد صابر یافت .
( در ترجمه ی این آیه نیز دقت کنید مترجم به جای استفاده از فعل مضارع از فعل مضارع التزامی استفاده کرده و گفته : "به فرمان ما ( مردم را ) هدایت کنند" در حالی که باید ترجمه می کرد "مردم را به فرمان ما هدایت می کنند " یعنی هدایت آنها به طور مداوم استمرار داشته و همچان ادامه دارد . )
تحقیق و تأمل : علی باقری
أُولِی الْأَمْرِ چه کسانی هستند؟
یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ. . . . ( نساء آیه 59 )
... [مشاهده متن کامل]
اى کسانی که ایمان آورده اید! خدا را اطاعت کنید و از رسول و اولی الامر خود اطاعت کنید.
در این آیه به مومنان دستور داده شده است که از سه کس اطاعت کنند : خدا و پیامبر و اولی الامر .
نکته ای که در این آیه شبهه در آن وجود دارد اطاعت از اولی امر یعنی صاحبان امر می باشد . بعد از پیامبر عده ای کثیر از این شبهه ی به وجود آمده استفاده کردند و آن را به نفع خود تعبیر و تفسیر کردند این افراد عبارت بودند از : خلفای بعد پیامبر ، بنی امیه ، بنی عباس و حتی پادشاهانی که به ناحق بر مسند قدرت تکیه زدند .
بنده از خود قرآن دلیل می آورم که هیچ کدام از آنها به جز امامان دوازده گانه ی شیعه نمی توانند اولی امر باشند.
در آیه ی زیر دقت کنید:
وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَیْنا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِیتاءَ الزَّکاةِ وَ کانُوا لَنا عابِدِینَ ( انبیا 73 )
وآنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما ( مردم را ) هدایت می کردند و به آنان، انجام کارهاى نیک و برپایى نماز و پرداخت زکاة را وحی کردیم و آنان فقط عبادت کنندگان ما بودند.
چندین نکته در این آیه نهفته است که نیاز به تأمل و توضیح دارد .
نکته اول :نکته ی اول در کلمه ی جعلنا نهفته است که می گوید" ما قرار دادیم " یعنی تعیین اولی امر ( امام ) فقط کار ماست .
نکته ی دوم : کار برد فعل ماضی ( وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً ) یعنی ما آنها را در زمان گذشته به عنوان امام و اولی الامر قبلا انتخاب کرده ایم ( حتی قبل از به دنیا آمدن و در عهد و روز الست ) ) .
از جمله کسانی که قبل از آفریده شدن امتحان داده و سربلند بیرون آمده است حضرت زهرا ( ع ) می باشد در زیارت نامه ی آن حضرت می خوانیم :
یا مُمتَحَنَةُ امْتَحَنَکِ اللهُ الذی خَلَقَکِ قبلَ أن یخلُقَکِ فَوَجَدَکِ لِما امتَحَنَکِ صابرةً؛ : ای امتحان داده ای که آفریدگارت تو را قبل از آفریدنت آزمود و تو را شکیبا یافت.
نکته ی 3 – آوردن فعل " یَهْدُونَ بِأَمْرِنا " به شکل مضارع یعنی هدایت مردم توسط ایشان به دستور ما به شکل مداوم ادامه داشته و اکنون هم به برکت امام غایب همچنان ادامه دارد . ( اگر دقت کنید مترجم به علت متوجه نشدن این نکته فعل مضارع را ماضی ترجمه کرده و گفته: به فرمان ما ( مردم را ) هدایت می کردند ) در حالی که معنایش می شود به امر ما مردم را هدایت می کنند .
نکته 4 : نکته چهارم در " امرنا و اوحینا " نهفته است . یعنی آنها برای هدایت مردم از ما دستور می گیرند و این دستور از طریق وحی به آنها می رسد .
نکته 5 : نکته ی پنجم در عبارت " فِعْلَ الْخَیْراتِ " نهفته است . یعنی هر عملی از آنها صادر شود غیر از عمل خیر نیست . یعنی تمام اعمال آنها در خیر خلاصه می شود . ( یعنی معصوم هستند )
اینجاست که حضرت فاطمه ( س ) در روزی که علی ( ع ) را به زور برای بیعت می بردند فریاد زد و فرمود :
" یَا عَلی خَیرُکَ خَیْرِی وَ شَرُّکَ خَیْرِی" ( یا علی خیر تو خیر است و شر تو خیر است ) یعنی تو که شر نداری، این ها نمی فهمند، تو همه چیزت خیره است . یعنی هر عملی از تو صادر شود خیری بیش نیست .
نکته ی 6 : نکته ششم در " إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِیتاءَ الزَّکاةِ وَ کانُوا لَنا عابِدِینَ " نهفته است که در آیه ی زیر در شأن حضرت علی ( ع ) نازل شده تکرار آن را می بینیم :
إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ ( مائده 55 )
ولی و سرپرست شما، تنها خداوند و پیامبرش و مؤمنانی هستند که نماز را برپا می دارند و در حال رکوع، زکات می دهند.
نکته 7 : تکرار مشابه این آیه در قران که در زیر مشاهده می فرمایید :در این آیه می فرماید :
وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا وَ کانُوا بِآیاتِنا یُوقِنُونَ ( سجده 24 )
و از میان ایشان پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما ( مردم را ) هدایت کنند؛ چون آنان، هم صبر کردند و هم به آیات ما یقین داشتند.
در این آیه از جمله خداوند به دلایلی که آنها را امام و صاحبان امر قرار داده اشاره کرده و فرموده : به این دلیل آنها را امام و پیشوای مردم قرار دادیم که در برابر امتحانات ما صابر و استوار بودند و بیشتر از هر کسی به آیات ما یقین داشتند . در زیارت نامه حضرت زهرا ( س ) هم دیدیم یکی از دلایل قبولی آن حضرت در امتحان خداوند صبر او بود . َ"وَجَدَکِ لِما امتَحَنَکِ صابرة" وقتی تو را امتحان کرد صابر یافت .
( در ترجمه ی این آیه نیز دقت کنید مترجم به جای استفاده از فعل مضارع از فعل مضارع التزامی استفاده کرده و گفته : "به فرمان ما ( مردم را ) هدایت کنند" در حالی که باید ترجمه می کرد "مردم را به فرمان ما هدایت می کنند " یعنی هدایت آنها به طور مداوم استمرار داشته و همچان ادامه دارد . )
تحقیق و تأمل : علی باقری
امر خدا از روز ازل وجود داشته و للله الحکم. و لذا این پیام خداست که کسانیکه امر خدا را بیان میکنند اطاعت کنید و در واقع اطاعت حکم و امر خداست همانطوریکه قبلش پیامش اطاعت از خدا و رسول اوست که امر و پیام او را ابلاغ میکنند
فرمان یا دستور خداوند