اول وقت

[ویکی فقه] اول وقت: به لحظات آغازین انجام تکالیف با وقت معیّن می گویند. بیشتر احکام آن در باب های طهارت و صلاة آمده است .
ادای نماز در اول وقت، مستحب مؤکّد و تأخیر آن از اول وقت (جز در مواردی که تأخیر، افضل است)، مکروه می باشد.
موارد فضیلت تأخیرنماز
۱. تأخیر نماز مغرب و عشا برای کوچ کننده از عرفات به مشعر الحرام و انجام آن در مشعر الحرام.۲. تأخیر نماز عشا تا از بین رفتن سرخی مغرب (شفق احمر).۳. تأخیر نماز ظهر و عصر برای کسی که قصد خواندن نافله ی ظهر و عصر را دارد.۴. تأخیر نماز ظهر و مغرب تا آخر وقت فضیلت و انجام آن ها با نماز عصر و عشا با یک غسل برای زنی که دارای استحاضه ی کثیره است .۵. تأخیر نماز مغرب برای روزه داری که مشتاق افطار است یا کسانی منتظر افطار اویند.۶. تأخیر برای کسی که به تخلّی در اول وقت نیاز دارد و بدین جهت، نماز را به تأخیر می اندازد.۷. تأخیر نافله ی شب تا یک سوم آخر شب، و هر چه به طلوع فجر نزدیک تر باشد، دارای فضیلت بیشتری است.
احکام نماز اول وقت
۱)در وجوب تأخیر نماز تا آخر وقت برای کسی که وظیفه ی فعلی او تیمّم است ،اختلاف است. ۲) همچنین برای صاحبان عذر مانند نداشتن ساتر عورت یا نداشتن قدرت در اول وقت برای ایستادن در نماز در صورت امید یا احتمال زوال آن تا آخر وقت ، اختلاف وجود دارد.۳) اگر شخص، زمانی از اول وقت را که برای نماز و تحصیل طهارت و سایر شرایط آن کافی است، درک کند و آن را به جا نیاورد تا به عذری مانند حیض یا نفاس یا بیهوشی دچار گردد، باید قضا ی آن نماز را به جا آورد، امّا اگر عذر پیش از درک زمان مذکور عارض شود، قضا واجب نیست. ۴) به قول منسوب به مشهور، به جا آوردن نماز خوف ، در اول وقت جایز است. ۵) خواندن نماز ظهر در اول وقت برای کسی مانند مسافر که نماز جمعه در فرض وجوب عینی آن از او ساقط است، جایز، بلکه مستحب است. ۶) اذان اعلامی باید در اول وقت نماز باشد.