نفاس

[ویکی فقه] نفاس خونی است که زن در وقت زایمان یا بعد از آن قبل از گذشت ده روز از هنگام زایمان می بیند، هر چند جنین سقط شده باشد
در کتاب های فقهی برای آن احکامی ذکر نموده اند، از جمله:۱. کارهایی که بر حائض حرام است، بر نفساء هم حرام است و آن چه بر حائض واجب و مستحبّ و مکروه است، بر نفسا هم واجب و مستحبّ و مکروه می باشد. ۲. نمازهایی که زن در زمان نفاس نخوانده قضا ندارد، ولی قضای روزه های نگرفته را باید بگیرد.۳. طلاق دادن زنی که در حال نفاس می باشد باطل است و نزدیکی کردن با او حرام می باشد و اگر شوهرش با او نزدیکی کند احتیاط واجب آن است به دستوری که در احکام حیض گفته شده کفّاره بدهد. ۴. وقتی زن از خون نفاس پاک شد، باید غسل کند و عبادت های خود را به جا آورد. و اگر دوباره خون ببیند چنانچه روزهایی که خون دیده با روزهایی که در وسط پاک بوده، روی هم ده روز یا کمتر از ده روز باشد، تمام آن نفاس است و اگر روزهایی که پاک بوده روزه گرفته باشد، باید قضا نماید. ۵. چنانچه زن پس از گذشت ده روز از زایمان باز هم خونی ببیند، محکوم به استحاضه است، و باید به احکام استحاضه عمل نموده و عبادت های خود را انجام دهد.

[ویکی شیعه] نِفاس (یا زَچَِگی) خونی است که زن از هنگام زایمان (یا سقط جنین) تا ده روز می بیند. خون هایی که بیش از ده روز (برخی فتاوا: بیش از ایام عادت) دیده می شود خون استحاضه است. تمام احکام حائض برای نُفَساء یعنی زن نفاس دیده نیز جاری است، مانند حرام بودن نماز و توقف در مسجد.
پس از پایان نفاس، غسل نفاس برای نماز یا کارهایی که مشروط به طهارت است واجب می شود. در برخی فرهنگ ها زن زائو پس از چهل روز از زایمان غسل می کند و به آن غسل «چِلِّه» می گویند. چنین غسلی در احکام دینی وجود ندارد.
خونی که زن از لحظه آغاز تولد فرزند می بیند خون نِفاس (یا زَچَِگی یا خُرس) نام دارد. نفاس از ریشه «نَفس» گرفته شده که یکی از معانی آن، خون است. برخلاف دوران عادت ماهیانه که حداقل آن سه روز است، دوران نفاس می تواند چند لحظه باشد و حداکثر آن ده روز است (برخی معتقدند تا آغاز روز دهم و برخی تا پایان روز دهم).

نِفاس
(در لغت بازگشت رحم زن به حالت طبیعی پس از زایمان) اصطلاحی در فقه، خونی که پس از زایمان از رحم خارج می شود. زنی را که نفاس از او خارج می شود نَفْساء گویند. مدت خروج این خون حداقل ندارد و حداکثر دَه روز است. و اگر بعد از دَه روز ادامه یافت، بنابر احکام خاص، حیض یا استحاضه محسوب می شود. نفساء حکم حائض را دارد و پس از پاک شدن از خون نفاس، باید غُسل نفاس به جای آورد.