اوستیای جنوبی

دانشنامه عمومی

اوسِتیای جنوبی، ( اوستی: Хуссар Ирыстон ) تلفظ: خوسّآر ایرِئستون، ( به گرجی: სამხრეთ ოსეთი ) تلفظ: سامخرِت اُسِتی، ( به روسی: Южная Осетия ) تلفظ: یوژنآیآ اُسِتیآ با نام رسمی جمهوری اوستیای جنوبی یک سرزمین مورد مناقشه و دولتی ست که به طور محدود مورد شناسایی قرار گرفته است.
پس از جنگ اوستیای جنوبی در سال ۲۰۰۸ میلادی، نیروهای اوستیایی و روسی کنترل کامل این سرزمین را عملاً در دست گرفتند. تاکنون کشورهای روسیه، ونزوئلا، نیکاراگوئه، نائورو و تووالو و سوریه سرزمین اوستیای جنوبی را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت شناخته اند.
آسی ها از آلان ها یک قبیله کوچ نشین ایرانی سرچشمه می گیرند[ ۲] در قرن هشتم یک پادشاهی یکپارچه آلان در قفقاز شمالی پدید آمد و آلانیا نام گرفت. درحدود سال های ۱۲۳۹ تا ۱۲۷۷ پادشاهی آلانیا به دست مغول و بعداً به دست ارتش تیمور افتاد و آلانی ها را قتل عام کردند. بازماندگان در بین آلان ها به سمت کوه های قفقاز عقب نشینی کردند و به تدریج مهاجرت به جنوب را از طریق کوه های قفقاز به سمت پادشاهی گرجستان آغاز کردند. [ ۳] [ ۵] . در قرن هفدهم با فشار شاهزادگان کاباردی اوستی ها موج دوم مهاجرت را از قفقاز شمالی به پادشاهی کارتلی آغاز کردند. [ ۶] دهقانان اوستیایی که به مناطق کوهستانی قفقاز جنوبی مهاجرت می کردند اغلب در مناطق فئودال های گرجی ساکن می شدند. [ ۷] پادشاه گرجستانی پادشاهی کارتلی به اوستی ها اجازه مهاجرت داد. [ ۸]
ستیزه گرجستان - اوستیا در سال ۱۹۸۹ میلادی آغاز شد. با فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱ میلادی و اعلام استقلال گرجستان از اتحاد جماهیر شوروی، ساکنان اوستیای جنوبی حاکمیت گرجستان را نپذیرفتند و استقلال اوستیای جنوبی را اعلام کردند. این اعلام استقلال از همان هنگام با مخالفت تفلیس مواجه شد تا اینکه سرانجام نیروهای ارتش گرجستان در روز هفتم اوت ۲۰۰۸ میلادی وارد شهر تسخینوالی، مرکز اوستیای جنوبی، شدند، تا حاکمیت تفلیس بر این منطقه را اعمال کنند. [ ۹]
نبرد میان استقلال طلبان اوستیای جنوبی و نیروهای گرجی که از سال ۱۹۸۹ میلادی آغاز شده بود، در سال ۲۰۰۸ میلادی شدت گرفت. در سال ۲۰۰۸ میلادی پس از روزها نبرد سنگین میان استقلال طلبان اوستیای جنوبی و ارتش گرجستان، یک آتش بس اعلام شد. ولی پس از اعلام آتش بس، در تاریخ ۷ اوت ۲۰۰۸ نیروهای ارتش گرجستان در یک عملیات غافلگیرانه، شهر چخینوالی را تصرف کردند. فردای آن روز یعنی در ۸ اوت ۲۰۰۸ میلادی، ارتش روسیه در واکنش به حملهٔ ارتش گرجستان، بخشی از نیروهای خود را در مرز با اوستیا قرار داد. سپس تانک های ارتش روسیه وارد شهر چخینوالی شدند. دمیتری مدودف، رئیس جمهور وقت روسیه، این اقدام ارتش روسیه را در جهت دفاع از شهروندان روسی ساکن در اوستیای جنوبی عنوان کرد. با حمایت ارتش روسیه، استقلال طلبان بار دیگر به پیروزی رسیدند. پس از این پیروزی، روسیه در ۲۶ اوت ۲۰۰۸ و نیکاراگوئه در ۳ سپتامبر ۲۰۰۸ استقلال اوستیای جنوبی را به رسمیت شناختند. اما اعضای ناتو، اتحادیه اروپا و اکثر کشورهای دیگر آن را بخشی از گرجستان می دانند. [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] [ ۱۴] البته مقامات گرجی اوستیای جنوبی را یک سرزمین اشغال شده توسط روس ها می دانند[ ۱۵] و شایعاتی در مورد پیوستن احتمالی این سرزمین به فدراسیون روسیه وجود دارد. [ ۱۶]
عکس اوستیای جنوبیعکس اوستیای جنوبیعکس اوستیای جنوبیعکس اوستیای جنوبیعکس اوستیای جنوبیعکس اوستیای جنوبی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

اوسِتیایِ جنوبی (South Ossetia)
ناحیه ای خودمختار در جمهوری گرجستان، بخشی از ناحیۀ اوستیا، با ۱۰۰هزار نفر جمعیت (۲۰۰۶). اوستیای جنوبی در دامنههای جنوبی کوه های قفقاز بزرگ، در ارتفاع حدود ۱۰۰۰متری از سطح دریا، قرار دارد. مرکز آن، شهر تسخینوالیاست. از رودهای آن برای تولید نیروی برقابی استفاده می شود، و در کمتر از ۱۰ درصد زمین های آن کشاورزی صورت می گیرد. حبوبات، انگور، و میوه در آن کشت می شوند، و در زمین های مرتفع تر جنگل داری و پرورش گوسفند، بز، و گاو رواج دارد. مسیحیان ارتدوکس یونانی، ساکنان اوستیای جنوبی را تشکیل می دهند. اوستی ها استقلال از گرجستان و وحدت دوباره با آلانیا(اوستیای شمالی سابق)، را خواستار بودند. درگیری ها بین اوستی ها و گرجی ها در اوستیای جنوبی از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۲ سبب فرار هزاران نفر اوستی از اوستیای جنوبی به آلانیا شد. به دنبال آن اینگوش های مقیم اوستیای جنوبی هم به اینگوش گریختند. اوستی ها خواهان آن بودند که به عنوان پیش شرط تجدید وحدت با آلانیا، به اوستیای جنوبی وضعیت جمهوری خودمختار اعطا شود. آنان در سپتامبر ۱۹۹۰ استقلال منطقه را از شوروی اعلام کردند که گورباچف، رئیس جمهوری شوروی، آن را رد کرد. حرکت های جدایی طلبانه با سرکوب شدید دولت گرجستان روبه رو شد و در دسامبر ۱۹۹۰ به دنبال درگیری بین پلیس و اوستی ها در تسخینوالی، مرکز اوستیای جنوبی، و شهر جاوا (ژاوا)حالت فوق العاده اعلام شد. خشونت در ژوئن ۱۹۹۲ به اوج رسید و ملّی گرایان مسلّح اوستیای جنوبی تلاش خود را برای اتحاد دو ناحیه آغاز کردند و دامنۀ خشونت را به آلانیا کشاندند و تنش بین گرجستان و روسیه افزایش یافت. قرارداد صلح ۲۴ ژوئن کارساز نبود، اما با امضای موافقت نامۀ آتش بس در ژوئیه، سربازان صلح بان گرجی و روس در منطقه مستقر شدند. در سپتامبر ۱۹۹۶ لودویگ چیبیرفبه عنوان رئیس جمهور اوستیای جنوبی انتخاب شد که البته دولت گرجستان آن را غیرقانونی خواند. بحران بار دیگر در ۲۰۰۸ به اوج خود رسید. در ماه اوت ۲۰۰۸ نیروی گرجستان برای بازپس گرفتن اوستیای جنوبی و استقرار حکومت مرکزی به آن جا حمله کرد. بلافاصله ارتش روسیه وارد اوستیا و درپی آن وارد خاک گرجستان شد. پس از یک هفته جنگ با میانجیگری رئیس جمهور فرانسه آتش بس اعلام شد و نیروی روسی کم کم از خاک گرجستان خارج شدند. به دنبال آن اوستیای جنوبی و نیز ناحیه خودمختار ابخاز اعلان استقلال کردند و دولت روسیه آن ها را به رسمیت شناخت.

پیشنهاد کاربران

بپرس