اهنربای نئودیمیوم

آهنربای نئودیمیوم. آهنربای نئودیمیُم ( همچنین به آن آهنربای NdFeB، ان آی بی یا نئو نیز می گویند ) پرکاربردترین نوع از آهنربای خاک - کمیاب است[ ۱] . این یک آهنربای دائمی است که از آلیاژ نئودیمیم، آهن و بور ساخته می شود و ساختار بلوری چهارگوشه ای Nd2Fe14B را تشکیل می دهد. [ ۲] آهنربا نئودیمیم به طور مستقل در سال ۱۹۸۴ توسط جنرال موتورز و فلزات ویژه سومیتومو توسعه یافته است[ ۳] [ ۴] [ ۵] ، قوی ترین نوع آهنربای دائمی موجود در بازار است. [ ۶] [ ۷] به دلیل فرایندهای مختلف تولید، آنها به دو زیر گروه تقسیم می شوند، یعنی آهنرباهای NdFeB متخلخل و آهنرباهای NdFeB پیوند خورده. [ ۸] [ ۹] آنها در بسیاری از کاربردها در محصولات مدرن که به آهنرباهای دائمی قوی احتیاج دارند، جایگزین انواع دیگر آهنرباها، مانند موتورهای الکتریکی در تجهیزات بدون هسته، درایوهای دیسک سخت و چفت و بست مغناطیسی شده اند.
برخی از خواص مهم مورد استفاده برای مقایسه آهنربای دائمی عبارتند از:
• مغناطش باقی مانده ( Br ) ، که قدرت میدان مغناطیسی را اندازه گیری می کند.
• وادارندگی ( Hci ) ، مقاومت مواد در برابر وامغناطیده ( به انگلیسی: demagnetized ) .
• حاصل ضرب بیشینه انرژی ( BHmax ) ، چگالی انرژی مغناطیسی، [ ۱۰] با حداکثر مقدار چگالی شار مغناطیسی ( B ) ضربدر شدت میدان مغناطیسی ( H ) مشخص می شود.
• دمای کوری ( TC ) ، دمایی که ماده، مغناطیس خود را از دست می دهد.
آهنرباهای نئودیمیم ماندگاری بالاتری دارند، از وادارندگی و انرژی بسیار بالاتری برخوردارند، اما اغلب دمای کوری پایین تر از سایر آهنرباها دارند. آلیاژهای خاص آهنربای نئودیمیم شامل تربیوم و دیسپروزیم تولید شده اند که دمای کوری بالاتری دارند و به آنها اجازه می دهد دماهای بالاتر را تحمل کنند. [ ۱۱] جدول زیر کارایی مغناطیسی آهنرباهای نئودیمیم را با انواع دیگر آهنرباهای دائمی مقایسه می کند.