آهنگر. آهنگر یک
صنعتگر است که در صنعت آهن کار می کند. آهنگران قاب های سازه ای را مطابق با
نقشه های مهندسی مونتاژ می کنند و قطعات فلزی تکیه
گاه را برای احداث ساختمان های جدید نصب می کنند. آن ها همچنین با استفاده از
بتن مسلح و فولاد، سازه های قدیمی را تعمیر و نوسازی می کنند. آهنگران ممکن است در کارخانه ها، کارخانه های تولید فولاد و کارخانه های صنایع همگانی کار کنند.
یک آهنگر سازه ای / زینتی، قاب های
سازه های فلزی ساختمان های فلزی که قبلاً مهندسی شده اند را، ساختمان های یک طبقه و چندطبقه، استادیوم ها، میدان های مسابقات، بیمارستان ها، برج ها،
توربین های بادی و
پل ها را ساخته و نصب می کند ( یا حتی برمی چیند ) . [ ۱] [ ۲] آهنگران همچنین کار تخلیه، جادادن و آرماتورهای تقویت کننده ( میل گرد ) ، و همچنین نصب سیستم های پس کشیده را انجام می دهند، که هر دوی آن ها (
میلگرد و همچنین نصب سیستم های پس کشیده ) ، باعث افزایش مقاومت بتن مورد استفاده در اسکله ها، شالوده های منفرد، دال ها، ساختمان ها، و پل ها هستند. کارگران آهنگر، عملیات بارگیری، تخلیه، نصب، و تنظیم ماشین آلات و تجهیزات و همچنین بالابرها،
لیفتراک ها و بالابرهای بالاسری را انجام می دهند. آن ها، عملیات تخلیه، نصب، و بستن عرشه های فلزی، توری ایمنی و نرده های لبه ای را برای تسهیل روش های ایمنی کار انجام می دهند. آهنگران، ساختمان ها را با برپایی سیستم های
نما و پنجره ها، پله ها و نردبان ها، درهای فلزی و ورق گذاری و نماهای
آسانسور به پایان می رسانند. آهنگران انواع مختلفی از تعمیر و نگهداری صنعتی را نیز انجام می دهند. [ ۳]
در طول تاریخ آهنگران به طور عمده با
آهن فرفورژه و
چدن کار می کردند، اما امروزه آن ها از بسیاری از مواد مختلف از جمله فلزات آهنی و غیر آهنی، پلاستیک، شیشه، بتن و
کامپوزیت استفاده می کنند.
آهنگران با افراد نعل بند، که با
آهن خام کار می کنند، آن را شکل می دهند و آبدیده می کنند، متمایز هستند.
نجارانی که تا دههٔ ۱۸۸۰، پُل های چوبی می ساختند به ناگاه تبدیل به آهنگر شدند. این شغل، علی رغم مخاطراتی که دارد، به عنوان شغلی جدید و هیجان انگیز برای پیشگامان این حرفه در آمریکا مطرح بود. یک کارگر می توانست زندگی خود را بر روی سازه های بلند، برای حدود دو دلار در روز، به خطر بیندازد. [ ۴]
تولید قطعات چدن در ابعاد بزرگ تر و بزرگ تر باعث استفاده از
جرثقیل ها شده است. این
تجهیزات سنگین در اوایل دههٔ ۱۹۰۰ برای ساخت
سازه ها و ساختمان های بلند مورد استفاده قرار می گرفت. آن ها از جرثقیل برای بالا بردن تیر ورق ها و
شاه تیرهای فلزی به محل نصب استفاده می کردند و از پَرچ های مخصوص برای اتصال تیر ورق ها و شاه تیرها به ستون های یک سازه استفاده می کردند. میزان مرگ و میر افرادی که در این صنعت مشغول به کار هستند بالاترین میزان مرگ و میر در همهٔ صنایع است و آن ها باید خیلی خوش شانس باشند که ۱۰ سال بدون آسیب جدی یا کشنده در این حرفه فعالیت کنند. [ نیازمند منبع]