انگلستان در قرون وسطی ( انگلیسی: England in the Middle Ages ) عنوان دوره ای است در تاریخ انگلستان که از اواخر قرن پنجم میلادی آغاز و تا اوایل سال ۱۴۸۵ ادامه می یابد. هنگامی که انگلستان از فروپاشی امپراتوری روم پدید آمد، اقتصاد بسیار فقیری داشت و اغلب شهرها به حال خود رها گردیده بودند. با گذشت چند قرن و مهاجرت آلمان ها، هویت و فرهنگ جدیدی پدیدار گشت. این هویت جدید باعث شد تا حاکمان محلی در جهت توسعه پادشاهی به قدرت و رقابت بپردازند. در همان زمان فرهنگی غنی تحت لوای آنگلوساکسون[ و ۱] شکوفا گردید، فرهنگی که باعث به وجود آمدن اشعار حماسی همچون بیوولف[ و ۲] و کشف پیچیدگی های فلزکاری گردید. آنگلوساکسون ها در قرن هفتم به مسیحیت گرویدند و شبکه ای از صومعه و کلیسا در سراسر انگلستان ساخته شد.
در قرن هشتم تا نهم میلادی، انگلستان مواجه با حملات شدید وایکینگ ها گردید. این حملات مُنجر به جنگ هایی گردید که برای چند دهه به طول انجامید. ایجاد وسکس[ و ۳] یا همان پادشاهی ساکسون غربی به عنوان یک پادشاهی قدرتمند در همین برهه از زمان به همراه ترویج و رشد هویت انگلیسی، با وجود بحران های مکرر از جانشینی و تشنج دانمارکی های ژرمنی که یک قبیله ژرمنی شمالیِ ساکن جنوب اسکاندیناوی بودند سرآغازی بود بر ورود انگلستان به سده یازدهم، از ۱۰۶۰ میلادی انگلستان کشوری قدرتمند بود. دولتی قدرتمند، با یک ارتش قوی و اقتصادی موفق.
تهاجم نُرمَن ها به انگلستان در ۱۰۶۶ مُنجر به شکست و جایگزینی نُخبگان آنگلوساکسون با نُرمَن ها و اشراف فرانسه گردید که مشارکت حامیان خودشان را نیز در پی داشت. ویلیام فاتح[ و ۴] و جانشینان وی بر سیستم دولتی موجود اشراف کامل داشتند. سرکوب شورش های محلی و کنترل جمعیت از طریق ایجاد یک شبکه از قلعه های نظامی میسر گردید. حاکمان جدید، یک رویکرد فئودالی انگلیسی را حاکم نمودند. هر چند عمل برده داری ریشه کن گردید با این حال به جای آن یک پیکره گسترده و تشکیلاتی از کارگران غیر آزاد به نام رعیت داری پدید آمد و معرفی گردید. موقعیت زنان قرون وسطی در جامعه، با توجه به قوانین مربوط به زمین و لردنشین قابل تغییر بود. جمعیت انگلستان در طول قرون ۱۲ تا ۱۳ میلادی تقریباً ۲ برابر گردید.
توسعه و گسترش شهرها زمینه ساز افزایش جمعیت در شهرها و شهرستان ها گردید که به دنبال آن گسترش تجارت را به همراه داشت. در کنار این موارد موج جدیدی از صومعه ها تأسیس گردید و راهبان بسیاری شروع به فعالیت نمودند. این در حالی بود که اصلاحات کلیسا که به نام گِریگوریان رِفورم شُهره بود، باعث دامن زدن تنش ها میان پادشاهان پی درپی و اسقف های اعظم گردید. با وجود توسعه حکومت انگلستان و نظام حقوقی، منازعه میان انگلیسی ها و نخبگان نُرمَن زمینه ساز جنگ های متعدد داخلی گردید که حاصل آن از دست رفتن نُرماندی بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر قرن هشتم تا نهم میلادی، انگلستان مواجه با حملات شدید وایکینگ ها گردید. این حملات مُنجر به جنگ هایی گردید که برای چند دهه به طول انجامید. ایجاد وسکس[ و ۳] یا همان پادشاهی ساکسون غربی به عنوان یک پادشاهی قدرتمند در همین برهه از زمان به همراه ترویج و رشد هویت انگلیسی، با وجود بحران های مکرر از جانشینی و تشنج دانمارکی های ژرمنی که یک قبیله ژرمنی شمالیِ ساکن جنوب اسکاندیناوی بودند سرآغازی بود بر ورود انگلستان به سده یازدهم، از ۱۰۶۰ میلادی انگلستان کشوری قدرتمند بود. دولتی قدرتمند، با یک ارتش قوی و اقتصادی موفق.
تهاجم نُرمَن ها به انگلستان در ۱۰۶۶ مُنجر به شکست و جایگزینی نُخبگان آنگلوساکسون با نُرمَن ها و اشراف فرانسه گردید که مشارکت حامیان خودشان را نیز در پی داشت. ویلیام فاتح[ و ۴] و جانشینان وی بر سیستم دولتی موجود اشراف کامل داشتند. سرکوب شورش های محلی و کنترل جمعیت از طریق ایجاد یک شبکه از قلعه های نظامی میسر گردید. حاکمان جدید، یک رویکرد فئودالی انگلیسی را حاکم نمودند. هر چند عمل برده داری ریشه کن گردید با این حال به جای آن یک پیکره گسترده و تشکیلاتی از کارگران غیر آزاد به نام رعیت داری پدید آمد و معرفی گردید. موقعیت زنان قرون وسطی در جامعه، با توجه به قوانین مربوط به زمین و لردنشین قابل تغییر بود. جمعیت انگلستان در طول قرون ۱۲ تا ۱۳ میلادی تقریباً ۲ برابر گردید.
توسعه و گسترش شهرها زمینه ساز افزایش جمعیت در شهرها و شهرستان ها گردید که به دنبال آن گسترش تجارت را به همراه داشت. در کنار این موارد موج جدیدی از صومعه ها تأسیس گردید و راهبان بسیاری شروع به فعالیت نمودند. این در حالی بود که اصلاحات کلیسا که به نام گِریگوریان رِفورم شُهره بود، باعث دامن زدن تنش ها میان پادشاهان پی درپی و اسقف های اعظم گردید. با وجود توسعه حکومت انگلستان و نظام حقوقی، منازعه میان انگلیسی ها و نخبگان نُرمَن زمینه ساز جنگ های متعدد داخلی گردید که حاصل آن از دست رفتن نُرماندی بود.
wiki: انگلستان در قرون وسطی