انجیل و قران

[ویکی فقه] انجیل و قرآن (قرآن). واژه انجیل ، ۱۲ بار در ۱۲ آیه از ۶ سوره قرآن و همه جا شکل مفرد آن به صراحت یاد شده است.
انجیل ، مورد تایید و تصدیق قرآن است.«نزل علیک الکتـب بالحق مصدقا لما بین یدیه وانزل التورلـة والانجیل»؛ (همان کسی که) کتاب را بحق بر تو نازل کرد، که با نشانه های کتب پیشین، منطبق است؛ و « تورات » و «انجیل» را.
تفسیر آیه
در آیه خطاب به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله می فرماید: خداوندی که پاینده و قیوم است" قرآن را بر تو فرستاد که با نشانه های حق همراه و با نشانه های کتب آسمانی پیشین، کاملا تطبیق می کند همان خدایی که تورات و انجیل را پیش از قرآن برای راهنمایی و هدایت بشر نازل کرد" (نزل علیک الکتاب بالحق مصدقا لما بین یدیه و انزل التوراة و الانجیل من قبل هدی للناس).سپس می افزاید" همچنین قرآن را که حق را از باطل جدا می سازد نازل کرد" (و انزل الفرقان).و بعد از اتمام حجت و نزول آیات از سوی خداوند و گواهی فطرت و عقل بر صدق دعوت پیامبران ، راهی جز مجازات نیست، و لذا در آیه فوق- به دنبال بحثی که در باره حقانیت پیامبر صلی الله علیه و آله و قرآن مجید گذشت، می فرماید: " کسانی که به آیات خدا کافر شدند کیفر شدیدی دارند" (ان الذین کفروا بآیات الله لهم عذاب شدید).و برای اینکه تصور نشود، توانایی خداوند بر تهدیداتش جای تردید است، می افزاید: " خداوند توانا و صاحب انتقام است" (و الله عزیز ذو انتقام). " عزیز" در لغت به معنی هر چیز مشکل غیر قابل نفوذ و غالب می باشد. لذا زمینی که عبور از آن به سختی انجام می گیرد" عزاز" نامیده می شود و نیز هر چیز که بر اثر کمیابی دسترسی به آن مشکل باشد" عزیز" نامیده می شود. همچنین افراد نیرومند و توانا که غلبه بر آنها" مشکل" یا" غیر ممکن" است عزیز هستند و هر کجا کلمه" عزیز" بر خدا اطلاق می شود به همین معنی است یعنی هیچکس قادر بر غلبه بر او و شکست او نیست و همه در برابر اراده و مشیت او محکوم اند.در جمله بالا برای اینکه کافران بدانند این تهدید کاملا جدی است می فرماید: خداوند قادر است و به همین دلیل کسی نمی تواند در برابر تحقق یافتن تهدیدهای او مقاومت کند، زیرا همانطور که او در جای خود فوق العاده" رحیم و مهربان" است در برابر آنها که شایسته رحمت نیستند عذاب شدید و انتقام دردناک دارد.البته" انتقام" در اصطلاح امروز بیشتر در مواردی به کار می رود که اشخاص بر اثر عدم گذشت در برابر خلافکاریها یا اشتباهات دیگران دست به عمل متقابل می زنند و حتی مصلحت خود را در عفو و گذشت در نظر نمی گیرند این صفت مسلما صفت پسندیده ای نیست زیرا انسان در بسیاری از موارد باید عفو و گذشت را بر مقابله به مثل مقدم بدارد ولی" انتقام" در اصل لغت به این معنی نیست، بلکه به معنی کیفر دادن گناهکار است و مسلم است که مجازات گناهکاران گردنکش و ستمگر نه تنها کار پسندیده ای است بلکه صرف نظر کردن از آنها مخالف عدالت و حکمت است.