آنتیوخوس چهارم. آنتیوخوس چهارم اپیفانس ( به یونانی: Ἀντίοχος Ἐπιφανὴς ) ( ۲۱۵ - ۱۶۴ ( پیش از میلاد ) [ ۱] ) پادشاه سلوکیان از ۱۷۵ پ م[ ۱] تا زمان مرگش بود. لقب او تئوس اپیفانس در یونانی به معنای تجلّیِ خداوند است.
او پسر پادشاه آنتیوخوس سوم بزرگ بود. او با نام اصلی Mithradates نام آنتیوخوس را پس از بر تخت نشستن به خود گرفت. وقایع قابل توجه در دوران سلطنت آنتیوخوس شامل فتح نزدیک بطلمیوسی مصر، آزار و شکنجه یهودیان یهودیه و سامره، و شورش مکابیان یهودی است.
رسیدن آنتیوخوس به تاج و تخت بحث برانگیز بود و برخی او را غاصب می دانستند. پس از مرگ برادرش سلوکوس چهارم فیلوپاتور در سال 175 قبل از میلاد، وارث "واقعی" باید دمتریوس اول، پسر سلوکوس می بود. با این حال، دمتریوس اول در آن زمان بسیار جوان و گروگان در روم بود، و آنتیوخوس از فرصت استفاده کرد و به جای آن خود را پادشاه اعلام کرد و با موفقیت کافی از ادعای انطاکیه برای حمایت از طبقه حاکم یونانی خود را به دست آورد. این به ایجاد یک روند بی ثبات کننده در امپراتوری سلوکی در نسل های بعدی کمک کرد، زیرا تعداد فزاینده ای از مدعیان تلاش کردند تا تاج و تخت را غصب کنند. پس از مرگ خود او، جنگ قدرت بین خطوط رقیب سلسله حاکم به شدت به فروپاشی امپراتوری کمک کرد.
رفتار اغلب عجیب و غریب آنتیوخوس و اعمال دمدمی مزاج او در طول تعاملش با مردم عادی، مانند حضور در حمام های عمومی و استخدام برای مناصب حکومتی، باعث شد که برخی از معاصران او، او را اپیمانس ( Ἐπιμανής، اپیمانخس، «دیوانه» ) بخوانند، که بازی کلامی با عنوان او Epiphanes است.
او پسر آنتیوخوس سوم و برادر سلوکوس چهارم بود. نام او در ابتدا مهرداد بود اما پس از اینکه به پادشاهی رسید نام خود را به آنتیوخوس تغییر داد.
از رخدادهای مهم زمان فرمانروایی او لشکرکشی موفقیت آمیزش به مصر بود که او را در آستانه فتح مصر قرار داد. همچنین آزار و اذیت یهودیان یهودیه و سامریه و شورش یهودیان مکابی از دیگر رویداد های زمان او بود.
آنتیوخوس، متولد حدود ۲۱۵ قبل از میلاد، پسر پادشاه سلوکی آنتیوخوس سوم بزرگ بود. او به عنوان جانشین بالقوه تاج و تخت، تحت شرایط معاهده آپامئا، که در سال ۱۸۸ قبل از میلاد منعقد شد، به گروگان سیاسی جمهوری روم تبدیل شد. پس از اینکه برادر بزرگترش سلوکوس چهارم فیلوپاتور در سال ۱۸۷ قبل از میلاد به جای پدرشان بر تخت سلطنت نشست، آنتیوخوس با برادرزاده خود دمتریوس اول سوتر، پسر و وارث سلوکوس مبادله شد. پس از آن آنتیوخوس در آتن زندگی کرد و در آنجا بود که برادرش در سال ۱۷۵ قبل از میلاد به قتل رسید.
او پسر پادشاه آنتیوخوس سوم بزرگ بود. او با نام اصلی Mithradates نام آنتیوخوس را پس از بر تخت نشستن به خود گرفت. وقایع قابل توجه در دوران سلطنت آنتیوخوس شامل فتح نزدیک بطلمیوسی مصر، آزار و شکنجه یهودیان یهودیه و سامره، و شورش مکابیان یهودی است.
رسیدن آنتیوخوس به تاج و تخت بحث برانگیز بود و برخی او را غاصب می دانستند. پس از مرگ برادرش سلوکوس چهارم فیلوپاتور در سال 175 قبل از میلاد، وارث "واقعی" باید دمتریوس اول، پسر سلوکوس می بود. با این حال، دمتریوس اول در آن زمان بسیار جوان و گروگان در روم بود، و آنتیوخوس از فرصت استفاده کرد و به جای آن خود را پادشاه اعلام کرد و با موفقیت کافی از ادعای انطاکیه برای حمایت از طبقه حاکم یونانی خود را به دست آورد. این به ایجاد یک روند بی ثبات کننده در امپراتوری سلوکی در نسل های بعدی کمک کرد، زیرا تعداد فزاینده ای از مدعیان تلاش کردند تا تاج و تخت را غصب کنند. پس از مرگ خود او، جنگ قدرت بین خطوط رقیب سلسله حاکم به شدت به فروپاشی امپراتوری کمک کرد.
رفتار اغلب عجیب و غریب آنتیوخوس و اعمال دمدمی مزاج او در طول تعاملش با مردم عادی، مانند حضور در حمام های عمومی و استخدام برای مناصب حکومتی، باعث شد که برخی از معاصران او، او را اپیمانس ( Ἐπιμανής، اپیمانخس، «دیوانه» ) بخوانند، که بازی کلامی با عنوان او Epiphanes است.
او پسر آنتیوخوس سوم و برادر سلوکوس چهارم بود. نام او در ابتدا مهرداد بود اما پس از اینکه به پادشاهی رسید نام خود را به آنتیوخوس تغییر داد.
از رخدادهای مهم زمان فرمانروایی او لشکرکشی موفقیت آمیزش به مصر بود که او را در آستانه فتح مصر قرار داد. همچنین آزار و اذیت یهودیان یهودیه و سامریه و شورش یهودیان مکابی از دیگر رویداد های زمان او بود.
آنتیوخوس، متولد حدود ۲۱۵ قبل از میلاد، پسر پادشاه سلوکی آنتیوخوس سوم بزرگ بود. او به عنوان جانشین بالقوه تاج و تخت، تحت شرایط معاهده آپامئا، که در سال ۱۸۸ قبل از میلاد منعقد شد، به گروگان سیاسی جمهوری روم تبدیل شد. پس از اینکه برادر بزرگترش سلوکوس چهارم فیلوپاتور در سال ۱۸۷ قبل از میلاد به جای پدرشان بر تخت سلطنت نشست، آنتیوخوس با برادرزاده خود دمتریوس اول سوتر، پسر و وارث سلوکوس مبادله شد. پس از آن آنتیوخوس در آتن زندگی کرد و در آنجا بود که برادرش در سال ۱۷۵ قبل از میلاد به قتل رسید.
wiki: آنتیوخوس چهارم
آنتیوخوس چهارم (پادشاه کوماژن). آنتیوخوس چهارم ( نام کامل گایوس ژولیوس آنتیوخوس چهارم ) ( انگلیسی: Gaius Julius Antiochus IV Epiphanes، یونانی باستان: Γάιος Ἰούλιος Ἀντίοχος ὀ Ἐπιφανής، از ۱۷ پیش از میلاد تا سال ۷۲ میلادی ) ، آخرین پادشاه کوماژن، و از ۳۸–۷۲ میلادی به عنوان یک پادشاه دست نشانده امپراتوری روم بود. لقب او «اپیفان» به معنای «باشکوه» است.
آنتیوخوس یک شاهزاده از خاندان سلطنتی کوماژن بود. پدر و مادر او پادشاه آنتیوخوس سوم از کوماژن و ملکه آیوتاپا خواهر و برادر که با یکدیگر ازدواج کرده بودند. خود آنتیاکوس جوان هم با خواهر هم خون خود آیوتاپا ازدواج کرد. آنتیوخوس دارای تباری ارمنی، [ ۱] یونانی و مادی بود.
به نظر می رسد زمانی که آنتیوخوس ۱۷ سال داشته پدرش از دنیا می رود. تیبریوس امپراتور روم با شهروندان کوماژن موافقت کرد تا پادشاهی آنها را به عنوان بخشی از استان روم سوریه تبدیل کند. از سالهای ۱۷ تا ۳۸، به نظر می رسد آنتیوخوس تابعیت روم را داشته او به همراه خواهرش در رم زندگی کرد و بزرگ شد. در حالی که او و خواهرش در رم بزرگ شدند، آنها حمایت بخشی از دربار به واسطه آنتونیای کوچک داشتند. آنتونیا خواهرزاده اولین امپراتور رومی آگوستوس بود.
آنتونیای کوچک یک زن بسیار با نفوذ بود و بر محافل شاهزادگان و شاهزاده خانم های مختلف نظارت می کرد.
در سال ۳۸، آنتیوخوس سلطنت خود را به واسطه نفوذ آنتونیا، از امپراتور رومی، کالیگولا دریافت کرد. علاوه بر این، کالیگولا قلمروی آنتیوخوس را با بخشی از کیلیکیه در حاشیه ساحل دریا افزایش داد. کالیگولا همچنین طی کل بیست سالی که این استان رومی بوده، کل درآمد کوماژن را به او باز پس داد. [ ۲] [ ۳] دلایل ارائه چنین منابع گسترده ای به این پادشاهی همپیمان، هنوز ناشناخته است. شاید این یک ضعف فکری از از شخص خود کالیگولا بود. به همین سبب آنتیوخوس بسیار با کالیگولا صمیمی بود. [ ۴] این دوستی، با این حال، دوام چندانی نداشت، زیرا بعداً توسط کالیگولا دوستی آنها به هم خورد.
آنتیوخوس دارای دو فرزند از آیوتاپا بود: کالینیکوس و یک آیوتاپای کوچکتر. در سال ۵۳، آنتیوخوس قیام برخی قبایل وحشی را در کیلیکیه، به نام کلیته، را سرکوب کرد. [ ۵] در سال ۵۵، او از امپراتور روم نرون دستور گرفت که سپاهی برای جنگ علیه اشکانیان ایجاد کند و در سال ۵۹ تحت فرماندهی ژنرال سی دومیتوس کوربلو علیه پادشاه تیرداد ارمنستان، برادر پادشاه اشکانی بلاش یکم جنگید. [ ۶] در نتیجه خدماتش در این جنگ ها، در سال ۶۱ بخش هایی از ارمنستان را بدست آورد. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآنتیوخوس یک شاهزاده از خاندان سلطنتی کوماژن بود. پدر و مادر او پادشاه آنتیوخوس سوم از کوماژن و ملکه آیوتاپا خواهر و برادر که با یکدیگر ازدواج کرده بودند. خود آنتیاکوس جوان هم با خواهر هم خون خود آیوتاپا ازدواج کرد. آنتیوخوس دارای تباری ارمنی، [ ۱] یونانی و مادی بود.
به نظر می رسد زمانی که آنتیوخوس ۱۷ سال داشته پدرش از دنیا می رود. تیبریوس امپراتور روم با شهروندان کوماژن موافقت کرد تا پادشاهی آنها را به عنوان بخشی از استان روم سوریه تبدیل کند. از سالهای ۱۷ تا ۳۸، به نظر می رسد آنتیوخوس تابعیت روم را داشته او به همراه خواهرش در رم زندگی کرد و بزرگ شد. در حالی که او و خواهرش در رم بزرگ شدند، آنها حمایت بخشی از دربار به واسطه آنتونیای کوچک داشتند. آنتونیا خواهرزاده اولین امپراتور رومی آگوستوس بود.
آنتونیای کوچک یک زن بسیار با نفوذ بود و بر محافل شاهزادگان و شاهزاده خانم های مختلف نظارت می کرد.
در سال ۳۸، آنتیوخوس سلطنت خود را به واسطه نفوذ آنتونیا، از امپراتور رومی، کالیگولا دریافت کرد. علاوه بر این، کالیگولا قلمروی آنتیوخوس را با بخشی از کیلیکیه در حاشیه ساحل دریا افزایش داد. کالیگولا همچنین طی کل بیست سالی که این استان رومی بوده، کل درآمد کوماژن را به او باز پس داد. [ ۲] [ ۳] دلایل ارائه چنین منابع گسترده ای به این پادشاهی همپیمان، هنوز ناشناخته است. شاید این یک ضعف فکری از از شخص خود کالیگولا بود. به همین سبب آنتیوخوس بسیار با کالیگولا صمیمی بود. [ ۴] این دوستی، با این حال، دوام چندانی نداشت، زیرا بعداً توسط کالیگولا دوستی آنها به هم خورد.
آنتیوخوس دارای دو فرزند از آیوتاپا بود: کالینیکوس و یک آیوتاپای کوچکتر. در سال ۵۳، آنتیوخوس قیام برخی قبایل وحشی را در کیلیکیه، به نام کلیته، را سرکوب کرد. [ ۵] در سال ۵۵، او از امپراتور روم نرون دستور گرفت که سپاهی برای جنگ علیه اشکانیان ایجاد کند و در سال ۵۹ تحت فرماندهی ژنرال سی دومیتوس کوربلو علیه پادشاه تیرداد ارمنستان، برادر پادشاه اشکانی بلاش یکم جنگید. [ ۶] در نتیجه خدماتش در این جنگ ها، در سال ۶۱ بخش هایی از ارمنستان را بدست آورد. [ ۷]
