امامت حق بالاصاله

[ویکی فقه] امامت حق بالاصاله در برگیرنده امامت کسانی است که خدای سبحان مستقیماً امامت را برای آنان جعل کرده است.
مانند امامت برخی پیامبران الهی که با توجه به تفاوت درجات، از مراتب متفاوت امامت برخوردار بوده اند؛ چون حضرت ابراهیم (علیه السلام): «اِنّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ اِمامًا» یعقوب و اسحق (علیهما السلام): «ووهَبنا لَهُ اِسحقَ ویَعقوبَ نافِلَةً وکُلاًّ جَعَلنا صلِحین وجَعَلنهُم اَئِمَّةً یَهدونَ بِاَمرِنا»، یوسف (علیه السلام): «و لَمّا بَلَغَ اَشُدَّهُ ءاتَینهُ حُکمًا و عِلمًا...»، لوط (علیه السلام): «و لوطًا ءاتَینهُ حُکمًا و عِلمًا...»، موسی (علیه السلام): «ولَمّا بَلَغَ اَشُدَّهُ واستَوی ءاتَینهُ حُکمًا وعِلمًا...»، داود و سلیمان (علیهما السلام): «... و کُلاًّ ءاتَینا حُکمًا وعِلمًا...» و حضرت محمد (صلی الله علیه وآله): «اِنَّما وَلِیُّکُمُ اللّهُ ورَسولُهُ...»، «اَلنَّبِیُّ اَولی بِالمُؤمِنینَ مِن اَنفُسِهِم...»
مقام امامت
سرّ بهره مندی برخی از انبیای الهی از مقام امامت این است که امام افزون بر مقتدا و الگو بودن در گفتار و رفتار، عهده دار امور سیاسی و اجتماعی امت است، حدود را اجرا و امیران را عزل و نصب و از امت دفاع و جانیان را تأدیب می کند، ازاین رو ممکن است کسی پیامبر باشد؛ ولی عهده دار امور سیاسی و اجتماعی امت نباشد.
دلایل انفکاک امامت از نبوت
در بیان دلایل انفکاک نبوت از امامت وجوهی گفته اند؛
← دلیل اول
...