امام رضا علیه السلام

[ویکی فقه] امام رضا (علیه السلام) هشتمین امام شیعیان و دهمین تن از چهارده معصوم (علیهم السلام) است.
نام مبارکش علی می باشد و به سال ۱۴۸ه.ق در مدینه به دنیا آمد. پدر ارجمندش موسی بن جعفر (علیه السلام) امام هفتم است و مادرش، نجمه- ام البنین.مشهورترین لقبش رضا است و کنیه اش ابوالحسن.
امام رضا یکی از مصادیق آیه تطهیر
امام رضا (علیه السلام) در شمار کسانی است که خداوند در آیه تطهیر فرموده است آنان را از هر عیب و نقصی پیراسته ام.از این رو، او نیز همانند دیگر امامان (علیه السلام) سرشتی قدسی و منزّه داشت و از رذیلت های اخلاقی دور بود.
اخلاقیات امام رضا
مشهور است که برجستگی های اخلاقی آن امام همام (علیه السلام) عبارت بوده اند از:
← زهد و بندگی
...

[ویکی شیعه] علی بن موسی بن جعفر معروف به امام رضا (۱۴۸–۲۰۳ق) هشتمین امام شیعه اثناعشری. امام رضا ۲۰ سال امامت را بر عهده داشت. مأمون عباسی او را به اجبار به خراسان آورد و به اکراه، ولیعهد خویش کرد. حدیث سلسلة الذهب که در نیشابور از ایشان نقل شده معروف است. مأمون میان وی و بزرگان دیگر ادیان و مذاهب جلسات مناظره تشکیل می داد که سبب شد همگی به برتری و دانش او اقرار کنند.
آن حضرت در طوس به دست مأمون شهادت رسید. حرم او در مشهد زیارتگاه مسلمانان است.
علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب، کنیه اش، ابوالحسن و مشهورترین لقبش رضا است. برخی منابع گفته اند مأمون لقب رضا را به او داد؛ ولی در روایتی از امام جواد(ع) آمده است که این لقب از سوی خداوند به پدرش داده شده است. صابر، رضی و وفی از دیگر القاب آن حضرت است. او به عالم آل محمد نیز شهرت دارد. نقل شده است که امام کاظم(ع) به فرزندانش می گفت: «برادر شما علی بن موسی، عالم آل محمد است.»

[ویکی اهل البیت] علی بن موسی الرضا علیه السلام (11 ذی القعده 148 ه . ق - 30 صفر 203 ه. ق) فرزند امام کاظم(علیه اسلام) و نجمه خاتون (سلام الله علیها) هشتمین امام شیعیان اثنی عشری است. کنیه ایشان، ابوالحسن می باشد و مدت امامتشان ۲۰ سال است که همزمان بود با سالهای پایانی خلافت هارون الرشید، خلافت امین (چهار سال) و 5 سال اول خلافت مأمون عباسی.
آن حضرت بیشتر مدت زمان زندگی خویش را در شهر زادگاهشان مدینه حضور داشتند ولی در سال 200 هجری به اصرار مأمون عباسی و بالاجبار راهی شهر مرو محل خلافت این خلیفه عباسی شدند. در مرو مأمون حضرت را مجبور به پذیرش عنوان ولایت عهدی کرد و سرانجام در سال 203 هجری مأمون ایشان را با زهر مسموم کرد و به شهادت رساند. محل دفن جسد ایشان بعدا به مشهد الرضا معروف شد و امروزه زیارتگاه بزرگ شیعیان جهان است.
امام علی بن موسی رضا علیه السّلام بنا به قول بسیاری از مورّخان، در سال 148 و بنا به قول اندکی دیگر از آنان ، در سال 153 در 11 ذی القعده یا ذی الحجه و یا ربیع الاول در شهر مدینه چشم به جهان گشود.
درباره نام مقدّس این خانم، راویان اختلاف دارند.برخی آن حضرت را خیزران نامیده اند و گفته اند که ایشان ام ولد و از اهالی نوبه بوده و اروی نام داشته و لقبش شقراء بوده ست. برخی گفته اند اسم او نجمه و کنیه اش امّ البنین بوده و برخی نام آن بانو را تکتم دانسته اند.
شیخ صدوق در مورد ایشان می نویسد:«ایشان از زمره زنان شریف غیر عرب و کنیز حمیده خاتون مادر امام موسی علیه السّلام، و از زنان شایسته در عقل و دین و شرف بود و بانویش حمیده را بسیار محترم می داشت و از روی احترام به او هرگز در مقابلش نمی نشست. بنابراین حمیده به پسرش امام موسی علیه السّلام گفت:«ای فرزند، یقینا تکتم کنیزی است که من هرگز بهتر از او را ندیده ام و شکّی ندارم که خداوند به او فرزندانی عطا خواهد کرد. من او را به تو بخشیدم و سفارش می کنم که با مهربانی با او رفتار کنی.»
بسیاری از مورّخان گفته اند که امام رضا علیه السّلام خرمایی یا عمیقا سرخ رو بودند، و در برخی اسناد گفته شده است که ایشان سفیدرو بودند و قدّی میانه داشتند و مانند جدّ بزرگوارشان پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله بوده اند و مانند جدّشان در تمام صفات اخلاقی و تربیت عالی بر سایر پیامبران برتری داشته اند.
همچنین بر انگشتر حضرت حک شده بوده است «ولی اللّه» و انگشتر دیگری داشته اند که بر آن نوشته شده : «العزّة للّه» . برخی نیز نقش انگشتر ایشان را « ما شاء الله و لا حول و لا قوّة الّا بالله » نوشته اند.