امارت جبل لبنان امارتی بود که در زمان امپراتوری عثمانی در منطقهٔ جبل لبنان صاحب خودمختاری بود. این امارات تا سال ۱۸۶۱ میلادی دوام داشت و در آن سال مبدل به متصرفیه جبل لبنان شد که خود نهایتاً در ۱۹۴۶ میلادی به جمهوری لبنان مبدل گردید. [ ۱]
این امارت توسط مورخین با نام های مختلفی نامیده شده است، از جمله «امارت شوف»، «امارت جبل دروز»، و «امارت معنیون». [ ۲]
در دورانی که معنیون در آن صاحب قدرت بودند پایتخت این امارت شهر دیر القمر بود. پس از این که شهابیون قدرت را از معنیون گرفتند، در زمان بشیر دوم پایتخت به بیت الدین منتقل شد. این شهر در حال حاضر نیز پایتخت شهرستان شوف در لبنان امروزی است.
مَعنیون یا خاندان مَعن، در سدهٔ شانزدهم میلادی به قدرت رسیدند. اولین امیر معنیون در منطقهٔ جبل لبنان، فخرالدین نام داشت ( فخرالدین اول ) ؛ او به نیابت از دولت مرکزی عثمانی به امارت این منطقه گماشته شده بود و وظیفهٔ «مُلتَزِم» ( خراجگیر ) را نیز برای دولت عثمانی ایفا می کرد. در دوران او و فخرالدین دوم، گسترهٔ امارت جبل لبنان بسیار افزایش یافت. [ ۳]
او از سال ۱۵۱۶ تا ۱۵۴۴ میلادی صاحب قدرت بود. امارت جبل لبنان به عنوان پاداش او بابت جنگیدن در کنار سلیم یکم در نبرد مرج دابق به وی اعطا شد. تا پایان حکومت او، امارت جبل لبنان از یک سو تا یافا و از سوی دیگر تا طرابلس گسترش یافت.
قُرقَماز یا قرقماش، پس فخرالدین اول بود و پس از او به حکومت رسید. حکومت وی از ۱۵۴۴ تا ۱۵۸۵ میلادی دوام داشت. در اواخر دوران حکومت او یک کاروان حامل خراج های دولت عثمانی مورد چپاول قرار گرفت؛ دولت عثمانی که تصور می کرد حاکم محلی در این کار همدست بوده به منطقهٔ جبل لبنان یورش برد و قرقماز هم خود را در صخره ای در جزین محبوس کرد تا دست عثمانی به وی نرسد و نهایتاً در همانجا درگذشت.
پس از درگذشت قرقماز، وقفه ای شش ساله در امارت رخ داد و نهایتاً فخرالدین دوم که پسر قرقماز بود در سال ۱۵۹۱ میلادی امارت را به دست گرفت. وی تا ۱۶۳۵ میلادی صاحب قدرت بود و تحولات زیادی در این امارت ایجاد کرد.
در سال ۱۵۸۷ که شاه عباس صفوی در ایران به قدرت رسید، آتش جنگ های ایران و عثمانی یک بار دیگر در حال شعله ور شدن بود. در این زمان حکومت صفویه می توانست از منطقهٔ شیعه نشین سوریه ( که در آن زمان شامل جبل لبنان می شد ) به عنوان اهرمی برای فشار به عثمانیان استفاده کند. برای جلوگیری از چنین فشاری، عثمانیان تصمیم به کنترل معنیون گرفتند و نهایتاً در سال ۱۵۸۶ کنترل امارت را به فخرالدین دوم دادند. فخرالدین دوم ابتدا تنها والی سنجاق صیدون بود اما بعداً سنجاق بیروت نیز به مناطق تحت ولایت او افزوده شد. در سال ۱۵۸۹ که جنگ تازه بین ایران و عثمانی شروع شد، ولایت سنجاق صفد نیز به او سپرده شد، و به این شکل او والی تمام مناطقی بود که شیعیانِ جبل عامل که حامی صفویان بودند در آن می زیستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین امارت توسط مورخین با نام های مختلفی نامیده شده است، از جمله «امارت شوف»، «امارت جبل دروز»، و «امارت معنیون». [ ۲]
در دورانی که معنیون در آن صاحب قدرت بودند پایتخت این امارت شهر دیر القمر بود. پس از این که شهابیون قدرت را از معنیون گرفتند، در زمان بشیر دوم پایتخت به بیت الدین منتقل شد. این شهر در حال حاضر نیز پایتخت شهرستان شوف در لبنان امروزی است.
مَعنیون یا خاندان مَعن، در سدهٔ شانزدهم میلادی به قدرت رسیدند. اولین امیر معنیون در منطقهٔ جبل لبنان، فخرالدین نام داشت ( فخرالدین اول ) ؛ او به نیابت از دولت مرکزی عثمانی به امارت این منطقه گماشته شده بود و وظیفهٔ «مُلتَزِم» ( خراجگیر ) را نیز برای دولت عثمانی ایفا می کرد. در دوران او و فخرالدین دوم، گسترهٔ امارت جبل لبنان بسیار افزایش یافت. [ ۳]
او از سال ۱۵۱۶ تا ۱۵۴۴ میلادی صاحب قدرت بود. امارت جبل لبنان به عنوان پاداش او بابت جنگیدن در کنار سلیم یکم در نبرد مرج دابق به وی اعطا شد. تا پایان حکومت او، امارت جبل لبنان از یک سو تا یافا و از سوی دیگر تا طرابلس گسترش یافت.
قُرقَماز یا قرقماش، پس فخرالدین اول بود و پس از او به حکومت رسید. حکومت وی از ۱۵۴۴ تا ۱۵۸۵ میلادی دوام داشت. در اواخر دوران حکومت او یک کاروان حامل خراج های دولت عثمانی مورد چپاول قرار گرفت؛ دولت عثمانی که تصور می کرد حاکم محلی در این کار همدست بوده به منطقهٔ جبل لبنان یورش برد و قرقماز هم خود را در صخره ای در جزین محبوس کرد تا دست عثمانی به وی نرسد و نهایتاً در همانجا درگذشت.
پس از درگذشت قرقماز، وقفه ای شش ساله در امارت رخ داد و نهایتاً فخرالدین دوم که پسر قرقماز بود در سال ۱۵۹۱ میلادی امارت را به دست گرفت. وی تا ۱۶۳۵ میلادی صاحب قدرت بود و تحولات زیادی در این امارت ایجاد کرد.
در سال ۱۵۸۷ که شاه عباس صفوی در ایران به قدرت رسید، آتش جنگ های ایران و عثمانی یک بار دیگر در حال شعله ور شدن بود. در این زمان حکومت صفویه می توانست از منطقهٔ شیعه نشین سوریه ( که در آن زمان شامل جبل لبنان می شد ) به عنوان اهرمی برای فشار به عثمانیان استفاده کند. برای جلوگیری از چنین فشاری، عثمانیان تصمیم به کنترل معنیون گرفتند و نهایتاً در سال ۱۵۸۶ کنترل امارت را به فخرالدین دوم دادند. فخرالدین دوم ابتدا تنها والی سنجاق صیدون بود اما بعداً سنجاق بیروت نیز به مناطق تحت ولایت او افزوده شد. در سال ۱۵۸۹ که جنگ تازه بین ایران و عثمانی شروع شد، ولایت سنجاق صفد نیز به او سپرده شد، و به این شکل او والی تمام مناطقی بود که شیعیانِ جبل عامل که حامی صفویان بودند در آن می زیستند.
wiki: امارت جبل لبنان