[ویکی فقه] کریم (الکریم)، یکی از اسمای حسنای خداوند است .
کریم، از ریشه کرم ، در لغت به معانی صفوح ( بخشاینده )، حسَن ، شریف و در کل اسمی جامع ِ همۀ خیرات و فضایل و امور پسندیده است. همچنین آن را به معنای کسی که خیر بسیار می رساند و چیزی که نفعش دوام دارد معنا کرده اند . اکرم ( صفت تفضیلی از ریشۀ کرم) نیز در برخی منابع به معنای کریم آمده و یکی از اسمای خداوند دانسته شده است. فخر رازی نیز در صفت ذی الجلال و الاکرام ، اکرام را به معنای کریم و اخص از انعام دانسته است.
استعمال در قرآن
کریم ۲۷ بار در قرآن به کاررفته، که فقط در دو آیه ، یکی به عنوان اسم خدا و دیگری به عنوان صفت خداوند، است. کریم در قرآن، برای وصف رسول ، کتاب (قرآن)، عرش ، ملک ، مقام ، رزق ، اجر ، قول ، مدخل و زوج نیز به کار رفته است. در روایاتی که در آن ها اسمای خداوند احصا شده، کریم یکی از۹۹ اسم حسنای الهی است.
معنا شناسی در دیدگاه مفسران
بر اساس آنچه مفسران و شارحان اسماءالله ذکر کرده اند، کریم به سه مفهوم اساسی اشاره دارد:۱) جواد ، یعنی بخشنده ای که بسیار و بدون هیچ مانعی می بخشد و کفران و عصیان بندگان در بخشش او اثری ندارد و به معنای والا تری یعنی کسی که همۀ افعالش احسان و انعام است.۲) صفوح ، یعنی کسی که از گناه درمی گذرد و عفو می کند و برتر از آن، گناه را به حسنه بدل می کند.۳) عزیز کریم را به معانی دیگری نیز دانسته اند، از جمله کسی که به وعدۀ خویش وفا می کند، کسی که امید آرزومندان را ناامید نمی کند، و کسی که مستغنی از غیر است و بر عطای خود منت نمی گذارد. زجاج ، باتوجه به معنای لغوی کریم، اساس معنای آن را شتاب به سوی امور خیر دانسته و گفته که خداوند اکرم الاکرمین است، زیرا سبب هر خیر و آسان کنندۀ آن است.
مشترک بین انسان و خدا
...
کریم، از ریشه کرم ، در لغت به معانی صفوح ( بخشاینده )، حسَن ، شریف و در کل اسمی جامع ِ همۀ خیرات و فضایل و امور پسندیده است. همچنین آن را به معنای کسی که خیر بسیار می رساند و چیزی که نفعش دوام دارد معنا کرده اند . اکرم ( صفت تفضیلی از ریشۀ کرم) نیز در برخی منابع به معنای کریم آمده و یکی از اسمای خداوند دانسته شده است. فخر رازی نیز در صفت ذی الجلال و الاکرام ، اکرام را به معنای کریم و اخص از انعام دانسته است.
استعمال در قرآن
کریم ۲۷ بار در قرآن به کاررفته، که فقط در دو آیه ، یکی به عنوان اسم خدا و دیگری به عنوان صفت خداوند، است. کریم در قرآن، برای وصف رسول ، کتاب (قرآن)، عرش ، ملک ، مقام ، رزق ، اجر ، قول ، مدخل و زوج نیز به کار رفته است. در روایاتی که در آن ها اسمای خداوند احصا شده، کریم یکی از۹۹ اسم حسنای الهی است.
معنا شناسی در دیدگاه مفسران
بر اساس آنچه مفسران و شارحان اسماءالله ذکر کرده اند، کریم به سه مفهوم اساسی اشاره دارد:۱) جواد ، یعنی بخشنده ای که بسیار و بدون هیچ مانعی می بخشد و کفران و عصیان بندگان در بخشش او اثری ندارد و به معنای والا تری یعنی کسی که همۀ افعالش احسان و انعام است.۲) صفوح ، یعنی کسی که از گناه درمی گذرد و عفو می کند و برتر از آن، گناه را به حسنه بدل می کند.۳) عزیز کریم را به معانی دیگری نیز دانسته اند، از جمله کسی که به وعدۀ خویش وفا می کند، کسی که امید آرزومندان را ناامید نمی کند، و کسی که مستغنی از غیر است و بر عطای خود منت نمی گذارد. زجاج ، باتوجه به معنای لغوی کریم، اساس معنای آن را شتاب به سوی امور خیر دانسته و گفته که خداوند اکرم الاکرمین است، زیرا سبب هر خیر و آسان کنندۀ آن است.
مشترک بین انسان و خدا
...
wikifeqh: الکریم
