[ویکی اهل البیت] الوجیزة فی علم الرجال. محمدباقر مجلسی.(م 1111 ق)
علامه مجلسی، در این کتاب روات را به ترتیب حروف الفبا نقل کرده است. وی در رجال طریق خاصی دارد؛ مثلاً وی اشخاصی را در وجیزه از مجاهل شمرده است؛ اما در آخر می فرماید. هر کسی که در طریق مرحوم صدوق واقع گردیده است، او ممدوح است که این نشان دهنده اعتماد مجلسی به مرحوم شیخ صدوق رحمه الله است.
این اثر به کوشش منشورات مؤسسة الاعلمی در بیروت لبنان به سال 1415 ق چاپ و منتشر شده است.
محمدرضا ضمیری، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی.
علامه مجلسی، در این کتاب روات را به ترتیب حروف الفبا نقل کرده است. وی در رجال طریق خاصی دارد؛ مثلاً وی اشخاصی را در وجیزه از مجاهل شمرده است؛ اما در آخر می فرماید. هر کسی که در طریق مرحوم صدوق واقع گردیده است، او ممدوح است که این نشان دهنده اعتماد مجلسی به مرحوم شیخ صدوق رحمه الله است.
این اثر به کوشش منشورات مؤسسة الاعلمی در بیروت لبنان به سال 1415 ق چاپ و منتشر شده است.
محمدرضا ضمیری، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی.
[ویکی فقه] الوجیزة فی علم الرجال (ابهام زدایی). الوجیزة فی علم الرجال ممکن است عنوان برای کتاب های ذیل باشد: • الوجیزة فی علم الرجال (مجلسی)، تالیف علامه محمدباقر مجلسی (۱۱۱۱ ق) از جمله آثار رجالی• وجیزة فی علم الرجال (مشکینی)، تألیف مشکینی، میرزا ابو الحسن (۱۳۰۵ - ۱۳۵۸ ق)، از جمله آثار رجالی
[ویکی فقه] الوجیزة فی علم الرجال (مجلسی). «الوجیزة فی الرجال»، تالیف علامه محمدباقر مجلسی (۱۱۱۱ ق) از جمله آثار رجالی است که با مراجعه و تحقیق محمدکاظم رحمان ستایش منتشر شده است. وی این اثر را به درخواست تعدادی از شاگردانش به رشته تحریر درآورده است.
علامه مجلسی، در این کتاب روات را به ترتیب حروف الفبا نقل کرده است. وی در رجال طریق خاصی دارد؛ مثلاً وی اشخاصی را در وجیزه از مجاهل شمرده است؛ اما در آخر می فرماید، هر کسی که در طریق مرحوم شیخ صدوق واقع گردیده است، او ممدوح است؛ که این نشان دهنده اعتماد علامه مجلسی به مرحوم شیخ صدوق ـ رحمه الله علیه ـ است.
علامه مجلسی، در این کتاب روات را به ترتیب حروف الفبا نقل کرده است. وی در رجال طریق خاصی دارد؛ مثلاً وی اشخاصی را در وجیزه از مجاهل شمرده است؛ اما در آخر می فرماید، هر کسی که در طریق مرحوم شیخ صدوق واقع گردیده است، او ممدوح است؛ که این نشان دهنده اعتماد علامه مجلسی به مرحوم شیخ صدوق ـ رحمه الله علیه ـ است.
[ویکی فقه] الوجیزه فی علم الرجال (ابهام زدایی). الوجیزة فی علم الرجال ممکن است عنوان برای کتاب های ذیل باشد: • الوجیزة فی علم الرجال (مجلسی)، تالیف علامه محمدباقر مجلسی (۱۱۱۱ ق) از جمله آثار رجالی• وجیزة فی علم الرجال (مشکینی)، تألیف مشکینی، میرزا ابو الحسن (۱۳۰۵ - ۱۳۵۸ ق)، از جمله آثار رجالی
...
...
wikifeqh: وجیزة _فی_علم_الرجال_(ابهام_زدایی)
[ویکی فقه] الوجیزه فی علم الرجال (مجلسی). «الوجیزة فی الرجال»، تالیف علامه محمدباقر مجلسی (۱۱۱۱ ق) از جمله آثار رجالی است که با مراجعه و تحقیق محمدکاظم رحمان ستایش منتشر شده است. وی این اثر را به درخواست تعدادی از شاگردانش به رشته تحریر درآورده است.
علامه مجلسی، در این کتاب روات را به ترتیب حروف الفبا نقل کرده است. وی در رجال طریق خاصی دارد؛ مثلاً وی اشخاصی را در وجیزه از مجاهل شمرده است؛ اما در آخر می فرماید، هر کسی که در طریق مرحوم شیخ صدوق واقع گردیده است، او ممدوح است؛ که این نشان دهنده اعتماد علامه مجلسی به مرحوم شیخ صدوق ـ رحمه الله علیه ـ است.
ساختار کتاب
رساله بر اساس حروف الفبا منظم شده؛ بدین ترتیب که تا حد امکان بر اساس اسامی و سپس مواردی که این امکان نبوده جداگانه بر اساس کنیه و لقب مرتب شده است.
گزارش محتوا
محقق اثر در مقدمه به تلاش علمای اعلام- از زمان ائمه اطهار علیه السّلام تا امروز- در نگارش کتب مختلف در تبیین شرح حال روات اشاره کرده و علامه مجلسی را از جمله این دانشمندان دانسته که بر حسب اجتهاد خود به نگارش احوال راویان پرداخته است. پس از آن زندگی علامه را در چند سطر توضیح داده است. این رساله اگرچه از حجم کمی برخوردار است، اما مشتمل بر فوائد فراوانی است که شناخت احوال رجال را برای جوینده آسان می کند؛ لذا این رساله از بدو تالیف پخش شد و از آن نسخه های فراوانی استنساخ گردید و اکنون بیش از ۱۲۰ نسخه خطی از این اثر در کتابخانه ها ثبت شده است. نویسنده در این رساله، مبانی رجالی ویژه ای دارد که شایسته است مورد بحث و مطالعه قرار گیرد؛ اول اینکه وی قائل به وثاقت مشایخ اجازه است. «مشایخ اجازه» به کسانی اطلاق می شود که اجازه نقل روایات و کتب خود یا دیگری را صادر نموده اند. اولین کسی که باب این نظریه را گشوده و ازکلام او وثاقت مشایخ اجازه برداشت شده، شهید ثانی (م ۹۶۵ ق) است، اما نخستین بار محمدتقی مجلسی (م ۱۰۷۰ ق) در « روضة المتقین » این اصطلاح را به کار برد. دومین مبنای رجالی نویسنده، اعتماد بر وثاقت علامه حلی و دیگر متاخرین مانند شهید ثانی و دیگران است. دیگر از امارات وثاقت نزد نویسنده، واقع شدن راوی در سندی است که اعلام حکم به صحت آن کرده اند. مجلسی در این رساله بر تعدادی از کتب اعتماد کرده که از آن جمله اند: رجال نجاشی ، رجال و فهرست و اختیار معرفة الرجال طوسی، رجال ابن داود ، رجال علامه حلی ، ربیع الشیعة طبرسی ، الرعایة فی علم الدرایة شهید ثانی، الارشاد شیخ مفید و الضعفاء ابن غضائری . وی همچنین از اخبار ذکرشده در کتب اربعه شیعه ، ثوثیق یا مدح برخی از روات را استفاده کرده است. نویسنده به جهت رعایت اختصار، آراء خود را با استفاده از رمزهایی بیان کرده که در ابتدای کتاب و در مقدمه مؤلف به آنها اشاره شده است. در خاتمه کتاب، اسانید صدوق در کتاب « من لایحضره الفقیه » با ذکر وثاقت و صحت راوی ذکر شده است.
وضعیت کتاب
...
علامه مجلسی، در این کتاب روات را به ترتیب حروف الفبا نقل کرده است. وی در رجال طریق خاصی دارد؛ مثلاً وی اشخاصی را در وجیزه از مجاهل شمرده است؛ اما در آخر می فرماید، هر کسی که در طریق مرحوم شیخ صدوق واقع گردیده است، او ممدوح است؛ که این نشان دهنده اعتماد علامه مجلسی به مرحوم شیخ صدوق ـ رحمه الله علیه ـ است.
ساختار کتاب
رساله بر اساس حروف الفبا منظم شده؛ بدین ترتیب که تا حد امکان بر اساس اسامی و سپس مواردی که این امکان نبوده جداگانه بر اساس کنیه و لقب مرتب شده است.
گزارش محتوا
محقق اثر در مقدمه به تلاش علمای اعلام- از زمان ائمه اطهار علیه السّلام تا امروز- در نگارش کتب مختلف در تبیین شرح حال روات اشاره کرده و علامه مجلسی را از جمله این دانشمندان دانسته که بر حسب اجتهاد خود به نگارش احوال راویان پرداخته است. پس از آن زندگی علامه را در چند سطر توضیح داده است. این رساله اگرچه از حجم کمی برخوردار است، اما مشتمل بر فوائد فراوانی است که شناخت احوال رجال را برای جوینده آسان می کند؛ لذا این رساله از بدو تالیف پخش شد و از آن نسخه های فراوانی استنساخ گردید و اکنون بیش از ۱۲۰ نسخه خطی از این اثر در کتابخانه ها ثبت شده است. نویسنده در این رساله، مبانی رجالی ویژه ای دارد که شایسته است مورد بحث و مطالعه قرار گیرد؛ اول اینکه وی قائل به وثاقت مشایخ اجازه است. «مشایخ اجازه» به کسانی اطلاق می شود که اجازه نقل روایات و کتب خود یا دیگری را صادر نموده اند. اولین کسی که باب این نظریه را گشوده و ازکلام او وثاقت مشایخ اجازه برداشت شده، شهید ثانی (م ۹۶۵ ق) است، اما نخستین بار محمدتقی مجلسی (م ۱۰۷۰ ق) در « روضة المتقین » این اصطلاح را به کار برد. دومین مبنای رجالی نویسنده، اعتماد بر وثاقت علامه حلی و دیگر متاخرین مانند شهید ثانی و دیگران است. دیگر از امارات وثاقت نزد نویسنده، واقع شدن راوی در سندی است که اعلام حکم به صحت آن کرده اند. مجلسی در این رساله بر تعدادی از کتب اعتماد کرده که از آن جمله اند: رجال نجاشی ، رجال و فهرست و اختیار معرفة الرجال طوسی، رجال ابن داود ، رجال علامه حلی ، ربیع الشیعة طبرسی ، الرعایة فی علم الدرایة شهید ثانی، الارشاد شیخ مفید و الضعفاء ابن غضائری . وی همچنین از اخبار ذکرشده در کتب اربعه شیعه ، ثوثیق یا مدح برخی از روات را استفاده کرده است. نویسنده به جهت رعایت اختصار، آراء خود را با استفاده از رمزهایی بیان کرده که در ابتدای کتاب و در مقدمه مؤلف به آنها اشاره شده است. در خاتمه کتاب، اسانید صدوق در کتاب « من لایحضره الفقیه » با ذکر وثاقت و صحت راوی ذکر شده است.
وضعیت کتاب
...
wikifeqh: الوجیزة _فی_علم_الرجال_(مجلسی)