المجدی فی انساب الطالبیین

[ویکی نور] کتاب «المجدی فی أنساب الطالبیین» از جمله آثاری است که در موضوع علم الأنساب نگاشته شده و بسیاری از بزرگان علم الانساب بدان استناد جسته اند؛چه اینکه این اثر از قدمت زیادی برخوردار است و در سده پنجم هجری تألیف شده است.
وجه تسمیه این کتاب آن است که مؤلف آن را برای مجدالدولة أحمد از سادات فاطمی و نقیب مصر در زمان فاطمیان نگاشت.
در این کتاب شجره نامه علویان و طالبیان که در اثر ظلم و جنایات حاکمان ستمکار به نقاط دوردست شرق و غرب عالم اسلامی هجرت کرده و پراکنده شده بودند، و برخی از ایشان در برخی نقاط به عنوان امیر و حاکم و یا امام مفترض الطاعة در رأس جامعه و در مقام حکومت تامّه قرار می گرفتند، بیان شده است.
المجدی ابتدا به اجمال و گویا به عنوان تبرک از نسب پیامبر(ص) سخن گفته و سپس به انساب خاندان ابوطالب می پردازد. سه قسمت اصلی کتاب مشتمل بر سه فرزند ابوطالب یعنی علی(ع) و جعفر و عقیل است که طبعاً از این میان، شرح خاندان امیرالمؤمنین(ع) حجم بیشتری را به خود اختصاص می دهد. مؤلف در ابتدای بیان انساب آن حضرت به اشاره از دختران او نام برده و سپس به اعقاب امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام)، اعقاب محمد حنفیه، اعقاب عباس بن علی و عمر الاطرف که جدّ مؤلف است می پردازد.
جایگاه ائمه دوازده گانه شیعه نیز در این کتاب روشن است: ذیل اعقاب امام حسین، آنگاه امام سجاد، آنگاه امام باقر (علیهم السلام) تا آخرین امام که به ترتیب ذیل فرزندان هر امام به آنان پرداخته است.
مؤلف ضمن بیان انساب هر امام، شرح بسیار مختصری از آن بزرگان ارائه کرده اما درباره امام دوازدهم به شرح و بسط بیشتر می پردازد.

[ویکی شیعه] المجدی فی انساب الطالبیین (کتاب). ألمَجدی فی أنسابِ الطّالبیّین اثر علی بن محمد علوی عمری اثری در موضوع علم الانساب متعلق به قرن پنجم هجری قمری است. مؤلف در این اثر به اعقاب علویان و طالبیان اشاره می کند. بیشترین حجم کتاب به امیرالمؤمنین (ع) و فرزندان او باز می گردد. این کتاب از اعتبار علمی برخوردار است و بزرگان علم الانساب به آن استناد کرده اند.
نجم الدین ابوالحسن علی بن ابوالغنائم علوی عمری مشهور به ابن صوفی (حدود۳۹۰-حدود۴۶۰ق)، نسب شناس شیعی است. پدر ابن صوفی، ابوالغنائم محمد، معروف به ابن مهلبیه از مراجع علم انساب به شمار می آمد. در واقع نسب شناسی در خاندان ابن صوفی سابقه ای دیرینه داشت و حتی جدّ ششم وی، محمد صوفی که ابن صوفی به او منسوب است و به فرمان هارون الرشید به قتل رسید، نیز نسب شناس بود.
نام کتاب «المجدی» که در غالب مراجع «المجدی فی نسب الطالبیین» ضبط شده اما در بعضی نسخ، «المجدی فی نسب العلویین» آمده است. دلیل نامگذاری این کتاب آن است که مؤلف آن را برای مجدالدولة أحمد از سادات فاطمی و نقیب مصر در زمان فاطمیان نگاشت.