الفاظ مدح

[ویکی فقه] الفاظ مده از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و مراد از آن الفاظی هستند که سبب حصول ملاک حجیت خبر می شوند.
برخی گفته اند الفاظ مدح آن دسته از الفاظی است که دلالت بر مطلق مدح می کنند، اعم از این که در حجیت خبر نقش داشته باشند و یا نداشته باشند.
تقسیمات الفاظ مدح
دانشمندان علوم حدیث تقسیماتی برای آن بیان داشته اند: جمعی گفته اند الفاظ مدح سه قسم است:۱- الفاظی که نقش در قوت سند دارند مانند: صالح و خیر؛۲- الفاظی که فقط در قوت متن نقش دارند مانند: فهیم و حافظ؛۳- الفاظی که نقش در متن و سند ندارند مانند: شاعر و قاری.برخی گفته اند: مدح به عالی، متوسط و دانی تقسیم می شود.برخی دیگر الفاظ مدح را به دوازده قسم تقسیم کرده اند:بعضی به دلالت مطابقی دلالت بر حسن حال راوی می کنند و به دلالت التزامی دلالت به حسن روایت وی می نمایند و از برخی دیگر عکس آن مستفاد است و مدح در هر یک از آن ها یا به حد توثیق می رسد و یا نمی رسد و نیز هر یک از آن ها یا بر اعتقاد به حق و یا خلاف دلالت دارند و یا ندارند.
بعضی از الفاظ مدح
بعضی از الفاظ مدح از این قرار اند:عدل، متدین، دین، خیر، ثقة، ثقة الحدیث، صحیح الحدیث، من مشایخ الاجازه، عین، وجه، من عیون اصحابنا، من وجوه اصحابنا، معتمد الطائفه، لاباس به، اجتمعت العصابة علی تصحیح ما یصح عنه، انه کان وکیلا للامام، انه روی عنه من لایروی الا عن ثقه.از الفاظ مدح به الفاظ تحسین و امارات قولی مدح نیز تعبیر می شود.