الرژی به لاتکس

آلرژی به لاتکس. آلرژی به لاتکس یا حساسیت به لاتکس ( به انگلیسی: Latex allergy ) یک اصطلاح پزشکی است که طیف وسیعی از واکنش های آلرژیک به پروتئین های موجود در لاتکسِ لاستیکِ طبیعی را در بر می گیرد. [ ۱] این آلرژی معمولاً پس از قرار گرفتن مکرر در معرض محصولات حاوی لاتکسِ لاستیکِ طبیعی ایجاد می شود. هنگامی که دستگاه ها یا لوازم پزشکی حاوی لاتکس با غشاهای مخاطی تماس پیدا می کنند، ممکن است غشاها، پروتئین های لاتکس را جذب کنند. در برخی از افراد مستعد، سیستم ایمنی پادتن هایی تولید می کند که از نظر ایمنی با این پروتئین های آنتی ژنی واکنش نشان می دهند. [ ۲] بسیاری از وسایل، تمام یا قسمتی از آن، از لاستیک طبیعی ساخته شده اند، از جمله زیره کفش، انگشت گیر خودکار، کیسه آب گرم، کش، دستکش های لاستیکی، کاندوم، پستانک شیشه شیر و بادکنک؛ در نتیجه، بسیاری از راه های ممکن برای «قرار گرفتن در معرض» وجود دارد که ممکن است باعث واکنش شود. افراد مبتلا به آلرژی به لاتکس نیز ممکن است واکنش های آلرژیک به برخی از میوه ها مانند موز داشته باشند یا دچار آن شوند. [ ۳]
واکنش های آلرژیک به لاتکس از حساسیت مفرط نوع I ( جدی ترین شکل واکنش ) ، تا حساسیت مفرط نوع IV متغیر است. [ ۴] سرعت شروع به طور مستقیم با درجه آلرژی تناسب دارد: پاسخ های نوع I در عرض چند دقیقه پس از قرار گرفتن در معرض لاتکس علائم را نشان می دهند، در حالی که پاسخ های نوع IV ممکن است ساعت ها یا روزها طول بکشد تا ظاهر شوند. [ ۵]
معمولاً آلرژی به لاتکس با کهیر در محل تماس و به دنبال آن رینیت ظاهر می شود. شایع ترین واکنش فیزیولوژیکی به قرار گرفتن در معرض لاتکس، درماتیت در محل تماس است که جای خود را به درد، خارش و قرمزی می دهد. آنژیوادم همچنین یک پاسخ رایج به تماس لاتکسی دهانی، مهبلی یا مقعدی است. [ ۶]
علائم حساسیت شدیدتر شامل کهیرهای موضعی و عمومی، احساس غش یا عذاب قریب الوقوع، آنژیوادم، تهوع و استفراغ، درد شکمی، رینیت، اسپاسم برونش و آنافیلاکسی است. پاسخ های نوع IV معمولاً شامل قرمزی، تاول ( به شکل سفت دانه و جوش نوک تیز ) ، خارش و پوسته پوسته شدن در نقطه تماس است. [ ۷] این درماتیت تماسی تحریک کننده یک واکنش غیر ایمنی به لاتکس در نظر گرفته می شود. [ ۸] درجه واکنش، با طول مدت قرار گرفتنِ در معرض و همچنین دمای پوست، نسبت مستقیم دارد.