اقرع بن حابس

[ویکی فقه] اَقْرَع ِ بْن ِ حابِس ، از بزرگان عرب و صحابی پیامبر اکرم (ص ) می باشد.
وی از تیره بنی مُجاشع ِ قبیله تمیم بود.
لقب
گفته اند که فراس نام داشته ، و اقرع (= بی موی سر ) لقب وی بوده است ، اما بر پایه برخی از گزارش های دیگر، فراس نام برادرش بوده است ، در گزارش های دیگری ، نام برادرش را مَرثَد آورده اند، شاید یکی از علت های خلط میان وی و برادرش این است که به هر دو اقرع (= الاقرعان ) می گفته اند.
کنیه
طوسی کنیه او را ابوبحر آورده است .
در جاهلیت
...

[ویکی شیعه] اَقْرَع ِ بْن ِ حابِس ، از بزرگان عرب و صحابی پیامبر اکرم(ص) بوده است که منابع از دلاوری های او در دوره جاهلی یاد کرده است. او در فتح مکه و در غزوه حنین همراه پیامبر(ص) بود. اقرع از جمله سران قبایلی بود که سر به شورش برداشتند و از دادن زکات به ابوبکر تن زدند. درباره زمان و مکان درگذشت او اختلاف زیادی در منابع مشاهده می شود.
او از تیره بنی مشاجع از قبیله تمیم بود گفته اند که فراس نام داشته و اقرع (= بی موی سر) لقب وی بوده است اما بر پایه برخی از گزارش های دیگر، فراس نام برادرش بوده است در گزارش های دیگری ، نام برادرش را مَرثَد آورده اند شاید یکی از علت های خلط میان وی و برادرش این است که به هر دو اقرع (= الاقرعان ) می گفته اند طوسی کنیه او را ابوبحر آورده است .
نام اقرع در روایت های حماسی عرب ، مشهور به «ایام العرب » (ه م )، به عنوان بزرگ قبیله بنی تمیم آمده است . برپایه بخشی از این روایات ، معروف به «یوم زباله»، تمیمیان به سرکردگی اقرع ، بر بنی بکر ابن وائل تاخته اند و در این تاخت و تاز اقرع و برادرش به اسارت قبیله بنو تیم الله درآمده ، و سپس آزاد شده اند. بعدها، فرزدق ، شاعر هم تیره اقرع (د ۱۱۰ق /۷۲۸م )، در پاسخهای شعری خود به جریر بن عطیه (د ح ۱۱۰ق )، به اقرع و دلاوری های او در نزاع های قبیلگی در دوره پیش از اسلام تفاخر کرد همچنین گفته اند که وی ، در «یوم الکلاب»، از ایام العرب ، فرمانده بنی حنظله بوده است ، اما در مقایسه با روایت دیگری ، به نظر می رسد که میان او و نیایش سفیان بن مجاشع خلطی رخ داده باشد.