اقتصاد سبز

اقتصاد سبز، اقتصادی است که در سایهٔ زندگی انسان های پیشرفته و عدالت اجتماعی پدید می آید در حالی که در آن خطرها و آسیب های زیست محیطی در کمترین میزان ممکن است. اقتصاد سبز یک اقتصاد یا توسعهٔ اقتصادی است که بر پایهٔ توسعهٔ پایا و آگاهی از اقتصاد بومی ( سازگار با بوم ) بنا نهاده شده است. [ ۱] اقتصاد سبز نوعی اقتصاد با هدف کاهش خطرات محیطی، کمبودهای اکولوژیکی و توسعه پایدار بدون تجزیه محیطی است. اگرچه، اقتصاد سبز ارتباط تنگاتنگ و نزدیکی با اقتصاد اکولوژیکی دارد، اما دارای کانون توجه کاربرد سیاسی تری است[ ۲] [ ۳] گزارش ۲۰۱۱ اقتصاد سبز United Nations Environment Programme|UNEP بیان می کند که شرط و لازمه اقتصاد سبز نه تنها وجود اقتصاد کارآمد بلکه نیز اقتصاد منصفانه است. انصاف و عدالت حاکی از شناسایی و تشخیص ابعاد انصاف جهان و کشور، به ویژه تضمین گذر به اقتصاد کم کربن، منابع بر و جامعه فراگیر است "[ ۴] ارزشیابی مستقیم سرمایه طبیعی و خدمات اکولوژیکی به عنوان وجود ارزشهای اقتصادی به اقتصاد اکوسیستم ها، تنوع زیستی و بانک سرمایه طبیعی مراجعه شود و نظام حسابداری هزینه کامل که در آن هزینه ها ی برون یابی شده در جامعه به وسیله اکوسیستم ها به طرز معتبری ردیابی می شوند و به عنوان مسئولیت های واحدی مورد توجه قرار می گیرند و تصور می شوند که به هیچ دارایی زیان وارد نمی کنند یا آن را کم اهمیت نمی پندارند یکی از ویژگی های متمایزکننده این نوع اقتصاد از نظام های پیشین اقتصادی است. [ ۵] روشهای دشته زن های ( استیکر ) سبز و اکو برچسب های سبز با رویارویی مشتریان با اندازه های هواداری و دوستداری محیط و توسعه پایدار پدید آمده اند. بسیاری از صنایع شروع به اتخاذ این روش ها به عنوان روش مهم و حیاتی ترویج روش های سبز خود در جهانی سازی اقتصاد کرده اند.
کارل بورکارت تعریف می کند که اقتصاد سبز باید از شش ویژگی برخوردار باشد:[ ۶]
• انرژی تجدیدپذیر ( توان خورشیدی، توان بادی، توان دریایی ازجملهٔ آن: توان موجی، زیست گاز و پیل سوختی )
• معماری سبز
• ترابری سبز ( سوخت جایگزین، خودروی چندگانه سوز، برنامه های هم سفری، خودروی الکتریکی )
• مدیریت آب
• مدیریت پسماند
• مدیریت زمین ( کشاورزی آلی، بازسازی بوستانها، پیشگیری از فرسایش خاک )
اقتصاد سبز به صورت هر نظریه اقتصادی تعریف می شود که به موجب آن اقتصاد مولفه اکوسیستمی تصور می شود که در آن قرار دارد ( بیاد بود لین مارگولیس ) . دیدگاه کلی نسبت به این موضوع یک نمونه بارز است، به طوری که ایده ها و نظریه های اقتصادی بسته به عقیده نظریه پرداز خاص با سایر موضوع ها ترکیب می شود. طرفداران برابر طلبی زنان، پست مدرنیسم، نهضت بتو یا توراشناسی، جنبش صلح، سیاست ها ی سبز، ساما ن ستیزی وآشوب طلبی سبزوجنبش جهانی سازی از این اصطلاح جهت توضیح نظریه های مختلف استفاده می کنند که همگی در تمامی اقتصادهای بد تعریف شده " اصلی " سطحی و ظاهری هستند. سپس، استفاده از این عبارت با تمیز سیاسی طرفین سبز مبهم می شود که رسماً سازمان دهی شده است و حرف بزرگ G عبارت " سبز Green" وجود علامت و نشانه متمایز و منحصر بفردی را نشان می دهد؛ بنابراین، اشاره به به مکتب های بی پایه " اقتصاددان های سبز " طرفدار تغییر مسیر و جهت به اقثتصاد سبز، تقلید زیستی و حسابداری کاملتنوع زیستی ترجیح داده می شود. ( به تحقیق موثق بین المللی اقتصاد اکوسیستم ها و تنوع زیستی و معرفی این موارد و نمونه ها توسط فرد غیر متخصص در بانک سرمایه طبیعی مراجعه کنید ) . برخی از اقتصاددان ها، اقتصاد سبزر را یک شاخه یا رشته فرعی مکاتب معتبر تر می دانند؛ مثلاً، زمانی اقتصاد سبز نوعی اقتصاد کلاسیکی تصور می شود که زمین های مرسوم و سنتی به سرمایه طبیعی تعمیم داده شوند و دارای ویژگی های مشترکی با سرمایه فیزیکی و کار باشند ( زیرا سرمایه های طبیعی چون رودخانه ها مستقیماً جایگزین سرمایه های ساخت انسان چون کانال ها می شوند ) . یا این نوعی اقتصاد مارکسیستی تصور می شود که در آن طبیعت به صورت نوعی Lumpenproletariat، پایه و مبنا بهره کشی از کارگران غیرانسانی معرفی می شود که ارزش افزوده یا اضافی به اقتصاد انسانی می دهد، یا به عنوان یکی از شاخه های اقتصاد نئوکلاسیکی تصور می شود که قیمت زندگی ملت های در حال توسعه در برابر توسعه یافته با نسبت بسیار پایین تعادل قدرت انسان و زندگی غیرانسانی ثابت نگه داشته می شود. افزایش تعهد UNEP ( و کشورهای ملی مثل انگلستان ) نسبت به نظریه های سرمایه طبیعی و حسابداری هزینه کامل تحت شعار و عنوان سازی " اقتصاد سبز " تمایز بین مکاتب و تعریف های آن ها را به عنوان تغییرات " اقتصاد سبز" نامشخص و تیره می کند. مؤسسه چوب بریتون در سال ۲۰۱۰ به ویژه بانک جهانی[ ۷] و صندوق بین المللی پول ( به واسطه ابتکار عمل تنخواده کردانی سبز " ) با عهده گیری مسئولیت های مشخص سیاست بین المللی پولی و مالی حرکت به سوی ارزشگذری گوناگونی زیستی تأمین مالی رسمی و کلی تر تنوع زیستی شروع کرده است. با توجه به این مسائل، آماچ یابی انتشارات نه حداقل بلکه اساسی و ریشه ای صفر زایدات تحقیق و عملیات انتشار صفر را ترویح می کند. گزارش ۲۰۱۱ اقتصادهای UNEP اعلام کرد که " مبتنی بر تحقیقات موجود، تقاضا سالانه تنخواه گردانی و تأمین مالی تعدیل اقتصادهای جهانی بین ۱٫۰۵ تا ۲٫۵۹ بیلیون دلار آمریکا برآورد می شود. این تقاضا طبق اندازه گیری صورت بندی سرمایه ناخالص جهانی حدود یک دهم سرمایه گذاری سالیانه جهانی است. ". [ ۴]