افصح

/~afsah/

معنی انگلیسی:
comparative of

فرهنگ اسم ها

لغت نامه دهخدا

افصح. [اَ ص َ ] ( ع ن تف ) فصیح تر در بیان و سخن آرایی. ( ناظم الاطباء ). سخن گوی تر و تیززبان تر. ( آنندراج ). زبان آورتر. گشاده سخن تر. گویاتر. اَذرَع. تیززبان تر. ( از یادداشت مؤلف ): هو افصح منی لساناً... ( قرآن 34/28 ).
- امثال :
افصح من العضین ؛ ای دغفل و ابن الکیس. ( مجمع الامثال میدانی ).

افصح. [ اَ ص َ ] ( اِخ ) میرمحمدعلی از شعرای هندوستان بود و به سال 1150 هَ. ق. درگذشت. رجوع به قاموس الاعلام ترکی شود.

فرهنگ فارسی

فصیح تر، خو بیان تر، زبان آورتر
(صفت ) زبان آورتر فصیح تر شیواتر گشاده زبان تر .
میر محمد علی از شعرای هندوستان بود

فرهنگ معین

(اَ صَ ) [ ع . ] (ص تف . ) زبان آورتر، شیواتر.

فرهنگ عمید

۱. فصیح تر، خوش بیان تر، زبان آورتر.
۲. فصیح ترین.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی أَفْصَحُ: فصیحتر
ریشه کلمه:
فصح (۱ بار)

«أَفْصَحُ» از مادّه «فصح» در اصل به معنای خالص بودن چیزی است; و به سخن خالص و گویا که خالی از هر گونه حشو و زوائد باشد، فصیح گفته می شود.
. فصیح کسی است که کلامش بیان کننده مقصود و خالی از تعقید باشد«افصح عن مراده اظهره» فصاحة به معنی بیان و خلوص کلام ازتعقید است یعنی برادرم هارون در سخن گفتن از من فصیحتر است و می‏تواند سخن را بهتر از من ادا کند این آیه دلالت بر لکنت زبان موسی «علیه السلام» ندارد رجوع شود به «عقد» ذیل آیه . و «بین» ذیل آیه «وَلایَکادُیُبینُ». این کلمه فقط یکبار در کلام الله آمده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس