اصل هویگنس

در نورشناسی اصل هُویگِنس ( و فِرِنل ) روشی برای تحلیل انتشار موج در میدان دور ( Far field ) و پراش ( Diffraction ) آن در میدان نزدیک است. بر اساس آن، هر نقطه روی جبهۀ موج را می توان به عنوان منبع جدید موج کروی در نظر گرفته، میدان در فواصل آتی را از جمع میدان های تولیدشدۀ این منابع کروی محاسبه کرد.
اولین گام دربارۀ این مسئله، کتابی بود که در سال ۱۶۹۰ به نام «رساله ای در باب نور» ( Traite De Lumiere ) منتشر شد، که فیزیک دان هلندی به نام کریستیان هویگنس یازده سال پیش از آن نوشته بود. آنچه او در این کتاب بیان کرده بود، حالا به نام اصل هویگنس معروف است.
هر نقطه روی جبهه موج اولیه مانند یک چشمۀ امواج کروی ثانویه عمل می کند. به طوری که جبهۀ موج اولیه در لحظه بعدی، پوش ( Envelope ) این موجک های ثانویه است. افزون براین، این موجک ها با سرعت و فرکانس مساوی با سرعت و فرکانس موج اولیه در هر نقطه از فضا پیش می روند. اگر محیط همگن باشد، این موجک ها می توانند با شعاع های متناهی تشکیل شوند. اگر محیط ناهمگن باشد، موجک ها به ناچار شعاع های بی نهایت کوچکی خواهند داشت. این می تواند به صورت عددی با انتگرال کیرشهف - فرنل نشان داده شود.