[ویکی فقه] اصالة الاطلاق. اصالة الاطلاق از اصول لفظیه میباشد ( در مقابل اصول عملیه) .
در صورتی که لفظی بدون قید یعنی به صورت مطلق استعمال شده باشد اما تردید داشته باشیم که آیا مراد گوینده نیز مطلق است یا مقصود او مقید بوده است و لکن قیود به ما نرسیده است؟ در چنین مواردی اصالة الاطلاق را جاری کرده و میگوییم اگر گوینده چنین اراده ای داشته است باید اعلام کند و چون اعلام نکرده است به قید محتمل اعتنانمی کنیم مثلا در قرآن مجید آمده: خداوند بیع را حلال کرده است آیا حلال بودن بیع دارای قیود وشروطی است ؟ آیا بیع زمانی حلال است که معامله نقدی باشد و یا معامله نسیه نیز حلال است؟ و آیا در حلال بودن بیع شرط است که با الفاظ عربی باشد ؟ با تمسک به اصالة الاطلاق چنین قیودی و شروطی معتبرنیست بلکه اطلاق آن حجت است این اصل هم مانند بقیه اصول لفظیه هم برگوینده حجت است وهم برشنونده یعنی نمی شود به شنونده گفت چرا به مطلق عمل کردی؟ منبعسایت تبیان
در صورتی که لفظی بدون قید یعنی به صورت مطلق استعمال شده باشد اما تردید داشته باشیم که آیا مراد گوینده نیز مطلق است یا مقصود او مقید بوده است و لکن قیود به ما نرسیده است؟ در چنین مواردی اصالة الاطلاق را جاری کرده و میگوییم اگر گوینده چنین اراده ای داشته است باید اعلام کند و چون اعلام نکرده است به قید محتمل اعتنانمی کنیم مثلا در قرآن مجید آمده: خداوند بیع را حلال کرده است آیا حلال بودن بیع دارای قیود وشروطی است ؟ آیا بیع زمانی حلال است که معامله نقدی باشد و یا معامله نسیه نیز حلال است؟ و آیا در حلال بودن بیع شرط است که با الفاظ عربی باشد ؟ با تمسک به اصالة الاطلاق چنین قیودی و شروطی معتبرنیست بلکه اطلاق آن حجت است این اصل هم مانند بقیه اصول لفظیه هم برگوینده حجت است وهم برشنونده یعنی نمی شود به شنونده گفت چرا به مطلق عمل کردی؟ منبعسایت تبیان
[ویکی فقه] اصالة الاطلاق از اصول لفظیه میباشد ( در مقابل اصول عملیه) .
در صورتی که لفظی بدون قید یعنی به صورت مطلق استعمال شده باشد اما تردید داشته باشیم که آیا مراد گوینده نیز مطلق است یا مقصود او مقید بوده است و لکن قیود به ما نرسیده است؟
در چنین مواردی اصالة الاطلاق را جاری کرده و میگوییم اگر گوینده چنین اراده ای داشته است باید اعلام کند و چون اعلام نکرده است به قید محتمل اعتنانمی کنیم مثلا در قرآن مجید آمده: خداوند بیع را حلال کرده است آیا حلال بودن بیع دارای قیود وشروطی است ؟ آیا بیع زمانی حلال است که معامله نقدی باشد و یا معامله نسیه نیز حلال است؟ و آیا در حلال بودن بیع شرط است که با الفاظ عربی باشد ؟
با تمسک به اصالة الاطلاق چنین قیودی و شروطی معتبرنیست بلکه اطلاق آن حجت است این اصل هم مانند بقیه اصول لفظیه هم برگوینده حجت است وهم برشنونده یعنی نمی شود به شنونده گفت چرا به مطلق عمل کردی؟
منبع
سایت تبیان
...
در صورتی که لفظی بدون قید یعنی به صورت مطلق استعمال شده باشد اما تردید داشته باشیم که آیا مراد گوینده نیز مطلق است یا مقصود او مقید بوده است و لکن قیود به ما نرسیده است؟
در چنین مواردی اصالة الاطلاق را جاری کرده و میگوییم اگر گوینده چنین اراده ای داشته است باید اعلام کند و چون اعلام نکرده است به قید محتمل اعتنانمی کنیم مثلا در قرآن مجید آمده: خداوند بیع را حلال کرده است آیا حلال بودن بیع دارای قیود وشروطی است ؟ آیا بیع زمانی حلال است که معامله نقدی باشد و یا معامله نسیه نیز حلال است؟ و آیا در حلال بودن بیع شرط است که با الفاظ عربی باشد ؟
با تمسک به اصالة الاطلاق چنین قیودی و شروطی معتبرنیست بلکه اطلاق آن حجت است این اصل هم مانند بقیه اصول لفظیه هم برگوینده حجت است وهم برشنونده یعنی نمی شود به شنونده گفت چرا به مطلق عمل کردی؟
منبع
سایت تبیان
...
wikifeqh: اصالة_الاطلاق