اشتاد

گل خاص اشتاد، گل لاله است.
اشتاد، در اساطیر ایران نام یک ایزدبانو است که ایزد پایدار روز بیست و ششم هر ماه در کاهشمار زرتشتی نامیده می شود. اشتاد به چم «راستی و درستی» است. این ایزد راهنمای مینویان و جهانیان است. واژه ی اشتاد از بنیان و نهان ارشتاد یا ارشتات بوده که در گذر زمان به اشتاد تبدیل شده است. ارشتات به معنای راستی و درستی است. در آئین مزدیسنا معروف است که خداوند، زمین را در اشتاد روز آفرید.
اشتاد همچنین رهنمای مینویان و جهانیان شمرده شده و با دو ایزد دیگر، یعنی: زامیاد ( ایزد زمین ) و رشن ارتباط خاص و نزدیک دارد. در بندهش پیرامون این ایزدان آمده است:
آن سه فره بر چینوت برایستند. آنجا که رشن، روان را آمار کند و اشتاد و زامیاد، روان را بر ترازو بگذارند.
همراه با این سه ایزد نگهبان پل چینوت در نیایش های وابسته به مراسم که در روز سوم پس از مرگ مردم خوانده می شود از ایزد رشن خدای دادگری، سروش خدای فرمانبرداری و ایزد مهر خدای پیمان نیز یاد و ستایش می شود. چهار روز در نزد زرتشتیان ارج بسیار ویژه ای دارد: مهر، آذر، ورهرام و اشتاد و برای هر یک از آن ها ایزدکده های ساخته شده است. یکی از نیایشگاه های زرتشتیان کرمان، «شاه اشتاد ایزد» نام دارد. این آتشکده که در «گبر محله» در شمال شرقی شهر کرمان جای دارد، به این ایزد ویژه شده است.
اشتاد یشت او را با کوه اوشیدا «نگهبان هوش» درپیوند می داند که در سنت زرتشتی جایی است که زرتشت سال های زیادی از عمر خود را به گوشه نشینی و نیایش سپری کرده است.