اسمانی بودن قران

[ویکی فقه] آسمانی بودن قرآن. در ۱۴ قرن گذشته، کتابی در منطقه جزیرة العرب در میان مردمانی که جهل و ظلمت بر آنها سایه افکنده بود؛ ظهور کرد و هر روز که از عمر این کتاب می گذشت مشتاقان آن بیشتر و معارف آن همچون چشمه زلالی جوشان بود. و امروزه با این که عصر تکنولوژی و صنعت و علم است باز هم کلام قرآن تازه و باطراوت است.برای این که به این نتیجه برسیم که قرآن کتاب آسمانی و الهی است قبل از هر چیز لازم است واژگان قرآن و وحی در لغت و اصطلاح بررسی شود.
واژه قرآن مصدر است وبرای آن دو معنا ذکر کرده اند:الف. به معنای جمع و گرد آوری است.ب. به معنای خواندن است
راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۰۲.
وحی در لغت به معانی؛ اشاره، کتابت، نوشته، رساله، پیغام، سخن پوشیده، کلام خفی، اعلام در خفا، شتاب و عجله و... آمده است.
معرفت، محمد هادی، آموزش علوم قرآن، ج۱، ترجمه سید محمد وکیلی، ص۲۹، چ ۱، سازمان تبلیغات اسلامی، قم، ۱۳۷۲ ش.
یکی از ویژگی های نوشتار بشری این است که می توان همانند او، کلماتی را ابداع کرد. اما نسبت به قرآن نمی توان گفت که انسان می تواند همانند سوره ای از قرآن ایجاد کند. این مبارزه طلبی را خداوند، از بدو نزول قرآن اعلام نموده و فرموده است: «قل لئن اجتمعت الانس و الجن علی ان یاتوا بمثل هذا القرآن لا یاتون بمثله و لو کان بعضهم لبعض ظهیرا»
اسراء/سوره۱۷، آیه۸۸.
...