لغت نامه دهخدا
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] عنوان مورد بحث ترکیب اضافی و مشتمل بر دو لفظ " اسم " و " فعل " است.
"اسم فعل" در اصطلاح نحو ، اسمی را گویند که دلالت بر فعل معین داشته و بدون قبول علامت آن فعل و تأثیر از عوامل، متضمن معنا، زمان و عمل آن است. مانند: «هیهات»؛ در این مثال "هیهات" اسمی است که دلالت بر فعل ماضی "بَعُدَ" داشته و در رساندن معنا، عمل و زمان، جانشین آن شده است. (در فایده ی کاربرد "اسم فعل" در کلام می توان به "اختصار" و "مبالغه" اشاره کرد.)
وجه نامگذاری
منظور از " اسم " علامت، نشانه یا هیأتی است که دلالت بر شیء دیگری (مسمّا) داشته و آن را معین و از غیر آن متمایز می سازد؛ به عنوان مثال لفظ "بلبل" دلالت بر پرنده ی خاصّی داشته و آن را از سایر پرندگان متمایز می کند؛ از این رو می توان گفت: "البلبل اسمٌ لِلطائر الخاص".با روشن شدن کاربرد لفظ "اسم" می توان گفت لفظ "هیهات" را از آن جهت "اسم فعل" نامیده اند که علامت، نشانه و یا هیأتی است که دلالت بر فعل معین (بَعُدَ) دارد؛ از این رو مقصود عالمان نحو از اسم فعل، "اسمٌ لِفعلٍ معینٍ" خواهد بود.
جایگاه
در تبیین مبحث "اسم فعل" در میان عالمان نحو سه رویکرد مشاهده می شود؛ بعضی (همچون ابن حاجب در " الکافیة ") بعد از بیان باب "توابع"، در ضمن بحث از "اسم های مبنی" به بررسی "اسم فعل" در کنار سایر اسم های مبنی همچون "اسم اشاره"، " موصول " و " اسم صوت " پرداخته اند و در مقابل، بعضی دیگر "اسم فعل" را در ضمن اسم های عامل در کنار " مصدر " و " اسم فاعل " مورد بررسی قرار داده اند. در این میان بعضی از عالمان نحو بحث از اسم فعل را با عنوانی مستقل بعد از باب "توابع" در کنار باب "تحذیر" و "اغراء" آورده اند.
اقسام
...
"اسم فعل" در اصطلاح نحو ، اسمی را گویند که دلالت بر فعل معین داشته و بدون قبول علامت آن فعل و تأثیر از عوامل، متضمن معنا، زمان و عمل آن است. مانند: «هیهات»؛ در این مثال "هیهات" اسمی است که دلالت بر فعل ماضی "بَعُدَ" داشته و در رساندن معنا، عمل و زمان، جانشین آن شده است. (در فایده ی کاربرد "اسم فعل" در کلام می توان به "اختصار" و "مبالغه" اشاره کرد.)
وجه نامگذاری
منظور از " اسم " علامت، نشانه یا هیأتی است که دلالت بر شیء دیگری (مسمّا) داشته و آن را معین و از غیر آن متمایز می سازد؛ به عنوان مثال لفظ "بلبل" دلالت بر پرنده ی خاصّی داشته و آن را از سایر پرندگان متمایز می کند؛ از این رو می توان گفت: "البلبل اسمٌ لِلطائر الخاص".با روشن شدن کاربرد لفظ "اسم" می توان گفت لفظ "هیهات" را از آن جهت "اسم فعل" نامیده اند که علامت، نشانه و یا هیأتی است که دلالت بر فعل معین (بَعُدَ) دارد؛ از این رو مقصود عالمان نحو از اسم فعل، "اسمٌ لِفعلٍ معینٍ" خواهد بود.
جایگاه
در تبیین مبحث "اسم فعل" در میان عالمان نحو سه رویکرد مشاهده می شود؛ بعضی (همچون ابن حاجب در " الکافیة ") بعد از بیان باب "توابع"، در ضمن بحث از "اسم های مبنی" به بررسی "اسم فعل" در کنار سایر اسم های مبنی همچون "اسم اشاره"، " موصول " و " اسم صوت " پرداخته اند و در مقابل، بعضی دیگر "اسم فعل" را در ضمن اسم های عامل در کنار " مصدر " و " اسم فاعل " مورد بررسی قرار داده اند. در این میان بعضی از عالمان نحو بحث از اسم فعل را با عنوانی مستقل بعد از باب "توابع" در کنار باب "تحذیر" و "اغراء" آورده اند.
اقسام
...
wikifeqh: اسم_فعل
مترادف ها
اسم مصدر، اسم فعل
اسم فعل
فارسی به عربی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید