[ویکی فقه] اسلام در قرآن. اسلام آخرین و کامل ترین شریعت الهی، ارائه شده به وسیله پیامبر اکرم ، محمد بن عبدالله (صلی الله علیه وآله وسلم) است.
واژه اسلام مصدر باب اِفعال از ماده «س ل م» به معنای صحت و عافیت و دوری از هرگونه عیب و نقص و فساد و در بابِ افعال به معانی زیر است:انقیاد ، امتثال امر و نهی بدون هیچ گونه اعتراض ، اطاعت کلی و بی قید و شرط و تسلیم محض بودن ، اذعان به حکم الهی، اخلاص در عبادت و ادای طاعات به دور از هرگونه فریب. برخی اصل واحد در این ماده را موافقت کامل ظاهری و باطنی دانسته اند. به گونه ای که مخالفتی در کار نباشد و معانی دیگری مانند انقیاد ، صلح و رضا را از لوازم این معنا به شمار آورده اند. اسلام در اصطلاح، بر شریعت پیامبر خاتم (صلی الله علیه وآله وسلم) اطلاق شده است.
← رابطه معنای اصطلاحی و معانی لغوی
واژه اسلام در قرآن کریم افزون بر معنای لغوی به دو معنای دیگر دانسته شده است:یکی خصوص شریعت پیامبر خاتم (صلی الله علیه وآله وسلم) و دیگری دین و سیره همه انبیای الهی و به عبارت دیگر « دین الله ». بسیاری از مفسران به رغم التفات به وجود دو معنا برای «اسلام»، به تعیین معنای آن در قرآن نپرداخته اند و در مواردی که آن را بر شریعت پیامبر خاتم (صلی الله علیه وآله وسلم) تطبیق کرده اند روشن نشده که این تطبیق به لحاظ استعمال «اسلام» به معنای عام خود در کامل ترین مصداق است یا مراد از اسلام معنای خاص و اصطلاحی آن است. برخی استعمال این واژه را در خصوص شریعت پیامبراسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) امری مسلم و بدیهی دانسته و کاربردهای دیگر را در غیر معنای اصلی خود دانسته اند ؛ ولی برخی دیگر بر این باورند که کلمه اسلام به معنای شریعت قرآن، اصطلاحی است که پس از دوران نزول قرآن و گسترش آوازه دین محمّدی پیدا شده است. برخی نیز به صورت قاعده ای کلی گفته اند: هرجا در آیات قرآن کلمه اسلام به همراه واژه « احسان » آمده منظور شریعت نبی اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) است ؛ اما در مورد معنای دوم (دین و سیره همه پیامبران الهی) باید گفت با وجود تعدد پیامبران، در سراسر قرآن تأکید و اصرار فراوانی بر وحدت دین الهی دیده می شود و در فرهنگ قرآن این حقیقت و روش واحد، اسلام نام دارد. دعوت به اسلام و ترغیب انسانها به پیروی از آن به صورت اصلی کلی در بسیاری از آیات، با صراحت و وضوح تمام آمده است. در بعضی از آیات، انبیای الهی خود و پیروان خود را «مُسْلِم» نامیده اند و حتی برخی پژوهشهای لغت شناسانه حاکی از آن است که کلمه اسلام با معنای پیشگفته، در سایر شرایع، به زبانهای عبری ، سریانی و آکادی نیز یافت می شود. برخی بر این عقیده اند که این واژه به صورت یک اصطلاح از شرایع کهن تر گرفته شده است. این تحقیقات با مضمون بسیاری از آیات که در آن ها انبیای پیشین و پیروان ایشان مسلمان خوانده شده اند سازگار است.
← اسلام به معنای انقیاد
محور بحث در این مقاله اصطلاح اول اسلام، یعنی آخرین شریعت الهی است.در قرآن کریم واژه هایی است که مقصود از آنها، آخرین شریعت الهی دانسته شده است؛ مانند:«اسلام» ومشتقات آن همچون «مسلمین» ، «مسلمون» ، «اَسْلَمَ» ، «أسلموا»، «إسلامکم» ، «أسلمنا» و نیز واژه هایی مانند «دین» ، «حق» و « دین قیّم ».
← حقیقت اسلام
...
واژه اسلام مصدر باب اِفعال از ماده «س ل م» به معنای صحت و عافیت و دوری از هرگونه عیب و نقص و فساد و در بابِ افعال به معانی زیر است:انقیاد ، امتثال امر و نهی بدون هیچ گونه اعتراض ، اطاعت کلی و بی قید و شرط و تسلیم محض بودن ، اذعان به حکم الهی، اخلاص در عبادت و ادای طاعات به دور از هرگونه فریب. برخی اصل واحد در این ماده را موافقت کامل ظاهری و باطنی دانسته اند. به گونه ای که مخالفتی در کار نباشد و معانی دیگری مانند انقیاد ، صلح و رضا را از لوازم این معنا به شمار آورده اند. اسلام در اصطلاح، بر شریعت پیامبر خاتم (صلی الله علیه وآله وسلم) اطلاق شده است.
← رابطه معنای اصطلاحی و معانی لغوی
واژه اسلام در قرآن کریم افزون بر معنای لغوی به دو معنای دیگر دانسته شده است:یکی خصوص شریعت پیامبر خاتم (صلی الله علیه وآله وسلم) و دیگری دین و سیره همه انبیای الهی و به عبارت دیگر « دین الله ». بسیاری از مفسران به رغم التفات به وجود دو معنا برای «اسلام»، به تعیین معنای آن در قرآن نپرداخته اند و در مواردی که آن را بر شریعت پیامبر خاتم (صلی الله علیه وآله وسلم) تطبیق کرده اند روشن نشده که این تطبیق به لحاظ استعمال «اسلام» به معنای عام خود در کامل ترین مصداق است یا مراد از اسلام معنای خاص و اصطلاحی آن است. برخی استعمال این واژه را در خصوص شریعت پیامبراسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) امری مسلم و بدیهی دانسته و کاربردهای دیگر را در غیر معنای اصلی خود دانسته اند ؛ ولی برخی دیگر بر این باورند که کلمه اسلام به معنای شریعت قرآن، اصطلاحی است که پس از دوران نزول قرآن و گسترش آوازه دین محمّدی پیدا شده است. برخی نیز به صورت قاعده ای کلی گفته اند: هرجا در آیات قرآن کلمه اسلام به همراه واژه « احسان » آمده منظور شریعت نبی اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) است ؛ اما در مورد معنای دوم (دین و سیره همه پیامبران الهی) باید گفت با وجود تعدد پیامبران، در سراسر قرآن تأکید و اصرار فراوانی بر وحدت دین الهی دیده می شود و در فرهنگ قرآن این حقیقت و روش واحد، اسلام نام دارد. دعوت به اسلام و ترغیب انسانها به پیروی از آن به صورت اصلی کلی در بسیاری از آیات، با صراحت و وضوح تمام آمده است. در بعضی از آیات، انبیای الهی خود و پیروان خود را «مُسْلِم» نامیده اند و حتی برخی پژوهشهای لغت شناسانه حاکی از آن است که کلمه اسلام با معنای پیشگفته، در سایر شرایع، به زبانهای عبری ، سریانی و آکادی نیز یافت می شود. برخی بر این عقیده اند که این واژه به صورت یک اصطلاح از شرایع کهن تر گرفته شده است. این تحقیقات با مضمون بسیاری از آیات که در آن ها انبیای پیشین و پیروان ایشان مسلمان خوانده شده اند سازگار است.
← اسلام به معنای انقیاد
محور بحث در این مقاله اصطلاح اول اسلام، یعنی آخرین شریعت الهی است.در قرآن کریم واژه هایی است که مقصود از آنها، آخرین شریعت الهی دانسته شده است؛ مانند:«اسلام» ومشتقات آن همچون «مسلمین» ، «مسلمون» ، «اَسْلَمَ» ، «أسلموا»، «إسلامکم» ، «أسلمنا» و نیز واژه هایی مانند «دین» ، «حق» و « دین قیّم ».
← حقیقت اسلام
...
wikifeqh: اسلام_در_قرآن