تاووش ( به ارمنی: Տավուշի ) یکی از استان های کشور ارمنستان است که در شمال شرقی این کشور واقع شده است.
نام پیشین این شهر کاروانسرا بود که نامی است پارسی.
ایجِوان هم واژه ای ارمنی به همان معنی کاروانسرا و ترجمه آن است.
در روزگاران پیشین بخشی از ایالت اوتیک، ارمنستان بزرگ بود.
منطقه معروف دیلیجان که در این استان قرار دارد در روزگاران گذشته شکارگاه پادشاهان بود و مناطقی از این استان بعدها بخشی از ایالت گوگارک بشمار آمدند.
استان تاووش سازه های باستانی نام آوری ندارد. در افسانه ها آمده که سازنده الفبای ارمنی یعنی مسروپ ماشتوتس یکی از نخستین آموزشگاه هایش را در این منطقه گشود در درون کلیسایی به نام «سرکیس ورجاوند» ( مقدس ) که بدست خود مسروپ ساخته شده بود. بعدها «برج گاگا» نیز در نزدیکی این کلیسا ساخته شد. در زمان جنگ های ایران و روم بر سر ارمنستان سامان تاووش بخشی از گرجستان بشمار آمد و بعدها در زمان دودمان باگراتونی این سامان دوباره بخشی از منطقه ارمنستان شد.
در پایان سده ۱۴ میلادی این سامان جایی دورافتاده و فراموش شده گشت. یورش های مغول و تاتار باعث شد تا به مرور قبیله های ترک زبان به چراگاه های این منطقه راه یابند و کوچ نشینی کنند. در سده ۱۶ که منطقه بخشی از ایران بود، شاهان ایران برای اطمینان از امنیت مرزها در برابر شورش ارمنیان و گرجیان مسیحی گروه هایی از قبائل قزاق و تاتارهای شمشادی را به ارمنستان آوردند و استان های گوناگون ارمنستان را به نام هرکدام از این قبائل نامیدند.
با این حال زندگی ارمنیان ادامه یافت و خانواده اشرافی خِرومیان از دره کیرانوتس در حدود ۱۵۰۰ میلادی در منطقه به چیرگی رسید و پیرامون سیصد سال سررشته کارهای منطقه را در دست داشت.
در سال های ۱۷۰۰ به بعد قفقاز مورد تازش ترکها و تیره های کوه های داغستان قرار گرفت و سامانی آشوب زده گشت. در اوت - سپتامبر ۱۷۹۵، آقا محمد خان قاجار یک لشکرکشی تنبیهی به تفلیس و قفقاز نمود و ارمنیان باشنده استان های شمال شرقی ارمنستان امروزی را نیز تبعید کرد. بسیاری کشته شدند و بسیاری به روسیه گریختند.
در همان سال ها فرمانرواهای آرتساخ ( قره باغ ) یعنی ملک جمشید و فریدون از تزار تازه روسیه پل یکم علیه حمله های آقامحمدخان و ابراهیم خان شاهچه شوشی درخواست یاری کردند. جنگ با خود تهیدستی، خشکسالی و طاعون آورد و بسیاری مردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنام پیشین این شهر کاروانسرا بود که نامی است پارسی.
ایجِوان هم واژه ای ارمنی به همان معنی کاروانسرا و ترجمه آن است.
در روزگاران پیشین بخشی از ایالت اوتیک، ارمنستان بزرگ بود.
منطقه معروف دیلیجان که در این استان قرار دارد در روزگاران گذشته شکارگاه پادشاهان بود و مناطقی از این استان بعدها بخشی از ایالت گوگارک بشمار آمدند.
استان تاووش سازه های باستانی نام آوری ندارد. در افسانه ها آمده که سازنده الفبای ارمنی یعنی مسروپ ماشتوتس یکی از نخستین آموزشگاه هایش را در این منطقه گشود در درون کلیسایی به نام «سرکیس ورجاوند» ( مقدس ) که بدست خود مسروپ ساخته شده بود. بعدها «برج گاگا» نیز در نزدیکی این کلیسا ساخته شد. در زمان جنگ های ایران و روم بر سر ارمنستان سامان تاووش بخشی از گرجستان بشمار آمد و بعدها در زمان دودمان باگراتونی این سامان دوباره بخشی از منطقه ارمنستان شد.
در پایان سده ۱۴ میلادی این سامان جایی دورافتاده و فراموش شده گشت. یورش های مغول و تاتار باعث شد تا به مرور قبیله های ترک زبان به چراگاه های این منطقه راه یابند و کوچ نشینی کنند. در سده ۱۶ که منطقه بخشی از ایران بود، شاهان ایران برای اطمینان از امنیت مرزها در برابر شورش ارمنیان و گرجیان مسیحی گروه هایی از قبائل قزاق و تاتارهای شمشادی را به ارمنستان آوردند و استان های گوناگون ارمنستان را به نام هرکدام از این قبائل نامیدند.
با این حال زندگی ارمنیان ادامه یافت و خانواده اشرافی خِرومیان از دره کیرانوتس در حدود ۱۵۰۰ میلادی در منطقه به چیرگی رسید و پیرامون سیصد سال سررشته کارهای منطقه را در دست داشت.
در سال های ۱۷۰۰ به بعد قفقاز مورد تازش ترکها و تیره های کوه های داغستان قرار گرفت و سامانی آشوب زده گشت. در اوت - سپتامبر ۱۷۹۵، آقا محمد خان قاجار یک لشکرکشی تنبیهی به تفلیس و قفقاز نمود و ارمنیان باشنده استان های شمال شرقی ارمنستان امروزی را نیز تبعید کرد. بسیاری کشته شدند و بسیاری به روسیه گریختند.
در همان سال ها فرمانرواهای آرتساخ ( قره باغ ) یعنی ملک جمشید و فریدون از تزار تازه روسیه پل یکم علیه حمله های آقامحمدخان و ابراهیم خان شاهچه شوشی درخواست یاری کردند. جنگ با خود تهیدستی، خشکسالی و طاعون آورد و بسیاری مردند.
wiki: استان تاووش