استاد منصور نقاش هندی در دربار گورکانیان در قرن هفدهم میلادی بود که میان ۱۵۹۰–۱۶۲۴ میلادی فعالیت هنری داشت. وی در دوره جهانگیر ( حدود ۱۶۰۵–۱۶۲۷ ) رشد کرد و در این دوره به تصویر کشیدن گیاهان و جانوران سرآمد بود. او اولین هنرمندی بود که دودو را به صورت رنگی به تصویر کشید و اولین کسی است که درنای سیبری را به تصویر کشیده. در اواخر سلطنت اکبر، او عنوان استاد را به دست آورد و در زمان سلطنت جهانگیر شاهکارهای وی لقب نادرالعصر را برایش به ارمغان آورد. اگرچه او عمدتاً به دلیل تصاویر تاریخ طبیعی خود شناخته شده است، اما وی همچنین مردم را در تصاویر مختلف نسخه های خطی به تصویر کشیده است.
سال تولد منصور ناشناخته است. نام او در برخی از مینیاتورهای نخستش به صورت نقاش ثبت شده که با توجه به معنای این واژه نشان می دهد از خانواده ای هنرمند برآمده. [ ۱] یک مینیاتور که نشان می دهد بابر با خواهرش ملاقات می کند به منصور نسبت داده شده است، اما غیر از این نقاشی هیچ اثر دیگری از او در کتاب بابر نامه یافته نشد. [ ۲] او با دیگر هنرمندان آن دوره از جمله باساوان، مسکین و نانها ارتباط داشت. به نظر می رسد که وی در زمان اکبر فقط به عنوان رنگ آمیز در کتاب اکبرنامه حضور داشته و به همین علت ابوالفضل نام وی را در لیست هنرمندان ذکر نکرده است. اکبر این اصل را برقرار کرد که همه آثار هنری باید حاوی نام هنرمند در حاشیهٔ اثر باشد. نسخه موزه بریتانیا از اکبرنامه ( ۱۶۰۴ ) شامل چند برگ ( 35110a، 110b و 112a ) است که نام «استاد» بر آن ها آمده که نشان دهنده رشد سریع منصور دارد.
کارهای اولیه شامل بخش هایی از پرتره ها و صحنه های دیگر هستند. اولین آثار به عنوان بخشی از بابرنامه ( ۹۵–۱۵۹۰ ) ارائه شدند و در بیشترشان استاد منصور به عنوان دستیار یا رنگ آمیز حضور داشت. [ ۳] نقاشی های ویینا - باز ( حدود ۱۵۹۵ ) و تصویر تاج گذاری جهانگیر ( حدود ۱۶۰۵، همراه با هنرمند منوهار ) از کارهای اولیه اوست. در سال ۱۶۱۲، جهانگیر یک بوقلمون از گوا دریافت کرد و این پرنده توسط منصور ترسیم شد. در سال ۱۶۱۹ هم جهانگیر یک شاهین بحری از شاه عباس پادشاه ایران هدیه گرفت که بسیار به آن علاقه مند بود. هنگامی که آن پرنده درگذشت، به منصور دستور داد شمایل آن را بکشد. در سال ۱۶۲۰، جهانگیر به کشمیر سفر کرد و یک زیرآبروک قهوه ای دید که در خاطرات خود ( توزک جهانگیری ) توصیف کرد:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسال تولد منصور ناشناخته است. نام او در برخی از مینیاتورهای نخستش به صورت نقاش ثبت شده که با توجه به معنای این واژه نشان می دهد از خانواده ای هنرمند برآمده. [ ۱] یک مینیاتور که نشان می دهد بابر با خواهرش ملاقات می کند به منصور نسبت داده شده است، اما غیر از این نقاشی هیچ اثر دیگری از او در کتاب بابر نامه یافته نشد. [ ۲] او با دیگر هنرمندان آن دوره از جمله باساوان، مسکین و نانها ارتباط داشت. به نظر می رسد که وی در زمان اکبر فقط به عنوان رنگ آمیز در کتاب اکبرنامه حضور داشته و به همین علت ابوالفضل نام وی را در لیست هنرمندان ذکر نکرده است. اکبر این اصل را برقرار کرد که همه آثار هنری باید حاوی نام هنرمند در حاشیهٔ اثر باشد. نسخه موزه بریتانیا از اکبرنامه ( ۱۶۰۴ ) شامل چند برگ ( 35110a، 110b و 112a ) است که نام «استاد» بر آن ها آمده که نشان دهنده رشد سریع منصور دارد.
کارهای اولیه شامل بخش هایی از پرتره ها و صحنه های دیگر هستند. اولین آثار به عنوان بخشی از بابرنامه ( ۹۵–۱۵۹۰ ) ارائه شدند و در بیشترشان استاد منصور به عنوان دستیار یا رنگ آمیز حضور داشت. [ ۳] نقاشی های ویینا - باز ( حدود ۱۵۹۵ ) و تصویر تاج گذاری جهانگیر ( حدود ۱۶۰۵، همراه با هنرمند منوهار ) از کارهای اولیه اوست. در سال ۱۶۱۲، جهانگیر یک بوقلمون از گوا دریافت کرد و این پرنده توسط منصور ترسیم شد. در سال ۱۶۱۹ هم جهانگیر یک شاهین بحری از شاه عباس پادشاه ایران هدیه گرفت که بسیار به آن علاقه مند بود. هنگامی که آن پرنده درگذشت، به منصور دستور داد شمایل آن را بکشد. در سال ۱۶۲۰، جهانگیر به کشمیر سفر کرد و یک زیرآبروک قهوه ای دید که در خاطرات خود ( توزک جهانگیری ) توصیف کرد:
wiki: استاد منصور