آزمون سختی ویکرز. آزمایش سختی ویکرز در سال ۱۹۲۱ توسط رابرت ال اسمیت و جورج ای. سندلند در ویکرز لیمیتد ( Vickers Ltd ) به عنوان جایگزینی برای روش برینل برای اندازه گیری سختی مواد ساخته شد. [ ۱] استفاده از آزمون ویکرز اغلب از سایر آزمایش های سختی آسان تر است زیرا محاسبه های مورد نیاز مستقل از اندازه فرورفتگی است و از تورفتگی برای تمام مواد صرف نظر از سختی می توان استفاده کرد. اصل اساسی، مانند سایر اندازه گیری های سختی معمول، مشاهده توانایی یک ماده در مقاومت در برابر تغییر شکل پلاستیک از یک منبع استاندارد است. آزمون ویکرز برای کلیه فلزها قابل استفاده است و یکی از وسیع ترین مقیاس ها را در بین آزمایش های سختی دارد. واحد سختی داده شده توسط این آزمون به عنوان شماره هرم ویکرز ( HV ) یا سختی الماس هرمی ( DPH ) شناخته می شود. عدد سختی را می توان به واحد پاسکال تبدیل کرد، اما نباید آن را با فشار که از همان واحدها استفاده می کند اشتباه گرفت. عدد سختی با توجه به نیروی وارد بر سطح تورفتگی و نه ناحیه عمود بر سطح تعیین می شود، بنابراین فشار نیست.
تصمیم گرفته شد که شکل تورفتگی بدون در نظر گرفتن اندازه باید قادر به تولید نشان گذاری های مشابه هندسی باشد. نشان گذاری باید دارای نقاط اندازه گیری کاملاً مشخص باشد؛ و فرورفتگی باید مقاومت بالایی در برابر تغییر شکل خود داشته باشد. الماس به شکل هرم با قاعده مربع شکل، این شرایط را برآورده می کند. طبق آزمایش ها مشخص شده بود که اندازه ایده آل یک نشان گذاری برینل ، ۳/۸ قطر توپ بود. از آنجا که دو مماس دایره در انتهای وتر به طول 3d/۸، در ۱۳۶ درجه تلاقی می یابند، تصمیم گرفته شد که از این زاویه به عنوان زاویه موجود بین وجه های صفحه نوک تورفتگی استفاده شود. این از هر وجه عمود به صفحه افقی نرمال ۲۲ درجه در هر طرف است. زاویه از نظر آزمایشی متنوع بود و مشخص شد که مقدار سختی بدست آمده بر روی یک قطعه ماده همگن، صرف نظر از نیرو، ثابت مانده است. [ ۲] بر این اساس، بسته به سختی ماده در حال اندازه گیری، نیروهایی با اندازه های مختلف بر روی یک سطح صاف اعمال می شود. سپس عدد HV با نسبت F / A تعیین می شود، جایی که F نیرویی است که بر حسب کیلوگرم به الماس وارد می شود و A سطح تورفتگی حاصل در واحد میلی متر مربع است. A می تواند توسط فرمول تعیین شود:
می توان A را با محاسبه عبارت سینوسی تخمین زد و در نتیحه،
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتصمیم گرفته شد که شکل تورفتگی بدون در نظر گرفتن اندازه باید قادر به تولید نشان گذاری های مشابه هندسی باشد. نشان گذاری باید دارای نقاط اندازه گیری کاملاً مشخص باشد؛ و فرورفتگی باید مقاومت بالایی در برابر تغییر شکل خود داشته باشد. الماس به شکل هرم با قاعده مربع شکل، این شرایط را برآورده می کند. طبق آزمایش ها مشخص شده بود که اندازه ایده آل یک نشان گذاری برینل ، ۳/۸ قطر توپ بود. از آنجا که دو مماس دایره در انتهای وتر به طول 3d/۸، در ۱۳۶ درجه تلاقی می یابند، تصمیم گرفته شد که از این زاویه به عنوان زاویه موجود بین وجه های صفحه نوک تورفتگی استفاده شود. این از هر وجه عمود به صفحه افقی نرمال ۲۲ درجه در هر طرف است. زاویه از نظر آزمایشی متنوع بود و مشخص شد که مقدار سختی بدست آمده بر روی یک قطعه ماده همگن، صرف نظر از نیرو، ثابت مانده است. [ ۲] بر این اساس، بسته به سختی ماده در حال اندازه گیری، نیروهایی با اندازه های مختلف بر روی یک سطح صاف اعمال می شود. سپس عدد HV با نسبت F / A تعیین می شود، جایی که F نیرویی است که بر حسب کیلوگرم به الماس وارد می شود و A سطح تورفتگی حاصل در واحد میلی متر مربع است. A می تواند توسط فرمول تعیین شود:
می توان A را با محاسبه عبارت سینوسی تخمین زد و در نتیحه،
wiki: آزمون سختی ویکرز