در سده های یازدهم و دوازدهم حکومت گرجستان بسیار قوی گردید. کشور از تحت سیطره ترک های سلجوقی ( سلجوقیان ) آزاد شد. بعلاوه نیروهای مسلح گرجی در جهت آزادسازی همسایه خود ارمنستان و مخصوصاً مناطق شمال شرقی آن، مبارزه طولانی نمودند.
به این منظور قدم های قابل توجهی در زمان ملکه تامار، وقتی که گرجستان در اوج قدرت خود بود برداشته شد. سپاه نیرومندی در آن زمان تشکیل می یابد. برادران زاکاره و ایوانه از خاندان زاکاریان و از نجیب زادگان ارمنی نقش مهمی در زندگی سیاسی حکومت ایفا نمودند. گرجستان نیرومند شده با کمک و همراهی رزمی ارمنیان علیه امیرنشین های سلجوقی گنجه، آنی، دوین و غیره جنگ هایی را آغاز نمود.
قشون متحد گرجی و ارمنی به فرماندهی زاکاره، آمبرد، دشت های آرارات و استان شیراک، آنی ( ۱۲۰۰–۱۱۹۹ ) ، دوین ( ۱۲۰۳ ) ، قارص، استان سیونیک، و شهرهای دیگر را یکی پس از دیگری از وجود سلجوقیان پاک می نماید و سپس پیشروی خود را ادامه داده تا شهر ملازگرد و شهرهای دیگر می رسد. ارمنستان شمال شرقی که از دست سلجوقیان آزاد گردید شامل سلطنت های سابق واناند، آرماویر، آنی - شیراک، تاشیر و سیونیک می شد.
مرزهای آن از دامنه های شرقی کوه های آرتساخ ( قره باغ ) تا سرحدات غربی دشت باسن و از حوالی کورا تا منتهی الیه جنوبی کوه های زاغکانتس کشیده می شد. شمال شرقی ارمنستان جزو گرجستان گردید ولی حقوق و خودمختاری وسیعی پیدا کرد. کشور را زاکاریان ها اداره می کردند.
تمام فئودالهای بزرگ و کوچک مستقیماً مطیع زاکاریان ها بودند. برادران زاکاریان از ایشخان های[ ۱] بلندپایه دربار گرجستان بودند و ارمنستانی که تحت اداره آن ها بود به دو قسمت تقسیم می شد؛ که یکی از آن ها تحت اطاعت زاکاره و پس از مرگش در دست پسرش شاهنشاه قرار داشت. بخش دیگر، قلمرو ایوانه برادر زاکاره بود که پس از مرگ وی پسرش آواگ جانشین او گردید.
قلمرو اول شامل سرزمین های غربی آزاد شده از سیطره سلجوقیان یعنی نواحی استان لوری و آنی و نواحی دیگر بود. مرکز حکومت زاکاره و اخلاف او لوری و آنی بود. اما قلمرو ایوانه و پسرش را سایر نواحی شمال شرقی ارمنستان یعنی استان گغارکونیک، بجنی، استان وایوتس جور، قسمتی از آرتساخ، سیونیک همچنین شهرهای نخجوان، ایروان با نواحی اطراف خود تشکیل می داد.
مرکز حکومت آنان کاپان بود. بخشی از نواحی تحت فرمانروایی زاکاریان ها مستقیماً دارایی شخصی آن ها بود اما بخش دیگر به خاندان های اشرافی قدیمی و جدید تعلق داشت که مطیع آن ها بودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه این منظور قدم های قابل توجهی در زمان ملکه تامار، وقتی که گرجستان در اوج قدرت خود بود برداشته شد. سپاه نیرومندی در آن زمان تشکیل می یابد. برادران زاکاره و ایوانه از خاندان زاکاریان و از نجیب زادگان ارمنی نقش مهمی در زندگی سیاسی حکومت ایفا نمودند. گرجستان نیرومند شده با کمک و همراهی رزمی ارمنیان علیه امیرنشین های سلجوقی گنجه، آنی، دوین و غیره جنگ هایی را آغاز نمود.
قشون متحد گرجی و ارمنی به فرماندهی زاکاره، آمبرد، دشت های آرارات و استان شیراک، آنی ( ۱۲۰۰–۱۱۹۹ ) ، دوین ( ۱۲۰۳ ) ، قارص، استان سیونیک، و شهرهای دیگر را یکی پس از دیگری از وجود سلجوقیان پاک می نماید و سپس پیشروی خود را ادامه داده تا شهر ملازگرد و شهرهای دیگر می رسد. ارمنستان شمال شرقی که از دست سلجوقیان آزاد گردید شامل سلطنت های سابق واناند، آرماویر، آنی - شیراک، تاشیر و سیونیک می شد.
مرزهای آن از دامنه های شرقی کوه های آرتساخ ( قره باغ ) تا سرحدات غربی دشت باسن و از حوالی کورا تا منتهی الیه جنوبی کوه های زاغکانتس کشیده می شد. شمال شرقی ارمنستان جزو گرجستان گردید ولی حقوق و خودمختاری وسیعی پیدا کرد. کشور را زاکاریان ها اداره می کردند.
تمام فئودالهای بزرگ و کوچک مستقیماً مطیع زاکاریان ها بودند. برادران زاکاریان از ایشخان های[ ۱] بلندپایه دربار گرجستان بودند و ارمنستانی که تحت اداره آن ها بود به دو قسمت تقسیم می شد؛ که یکی از آن ها تحت اطاعت زاکاره و پس از مرگش در دست پسرش شاهنشاه قرار داشت. بخش دیگر، قلمرو ایوانه برادر زاکاره بود که پس از مرگ وی پسرش آواگ جانشین او گردید.
قلمرو اول شامل سرزمین های غربی آزاد شده از سیطره سلجوقیان یعنی نواحی استان لوری و آنی و نواحی دیگر بود. مرکز حکومت زاکاره و اخلاف او لوری و آنی بود. اما قلمرو ایوانه و پسرش را سایر نواحی شمال شرقی ارمنستان یعنی استان گغارکونیک، بجنی، استان وایوتس جور، قسمتی از آرتساخ، سیونیک همچنین شهرهای نخجوان، ایروان با نواحی اطراف خود تشکیل می داد.
مرکز حکومت آنان کاپان بود. بخشی از نواحی تحت فرمانروایی زاکاریان ها مستقیماً دارایی شخصی آن ها بود اما بخش دیگر به خاندان های اشرافی قدیمی و جدید تعلق داشت که مطیع آن ها بودند.
wiki: ارمنستان زاکاری