در ۴۸۴ میلادی و طی پیمان نامه نوارساک ارمنی ها از شاهنشاهی ساسانی آزادی مذهبی و خودمختاری محدودی یافتند.
با حمله اعراب به ارمنستان این سرزمین ضمیمهٔ امپراتوری اسلامی گردید. این دوره دویست سال به درازا انجامید و طی آن خاندان های کوچک ارمنی رو به ضعف گراییدند.
با ضعف خلافت، آشوت یکم از دودمان باگراتونی فرصت را غنیمت شمرد و در ۸۸۵ میلادی خود را پادشاه ارمنستان خواند و توانست هم از سوی خلیفه و هم امپراتور بیزانس برای پادشاهی اش تایید بگیرد. آشوت سوم پایتخت را از قارص به آنی منتقل نمود. آنی به زودی به مهمترین مرکز اقتصادی و فرهنگی منطقه بدل گردید. در ۱۰۴۵ میلادی بیزانس بر قلمرو باگراتونی مسلط شد و پادشاهی ایشان را برانداخت. ولی در ۱۰۶۴ سلجوقیان رومیان را از منطقه بیرون راندند و خود کنترل این سرزمین ها را به دست گرفتند.
دودمان روبنی شاخه ای از خاندان باگراتونی بودند که با مرکزیت شهر سیس پادشاهی ارمنی کیلیکیه را بنیاد گذاردند. این پادشاهی در زمان جنگ های صلیبی متحد صلیبیون بود و دژ استواری برای مسیحیت در شرق شمرده می شد و مرکزی برای فرهنگ ارمنی. با برآمدن مغول ها، هتوم یکم پادشاه این سرزمین داوطلبانه تابعیت مغولان را پذیرفت و دیگران را هم تشویق کرد تا چنین کنند. پادشاهی کیلیکیه تا سدهٔ چهاردهم میلادی خراج گزار مغولان بود تا در این زمان به دست مملوکان مصر از میان رفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا حمله اعراب به ارمنستان این سرزمین ضمیمهٔ امپراتوری اسلامی گردید. این دوره دویست سال به درازا انجامید و طی آن خاندان های کوچک ارمنی رو به ضعف گراییدند.
با ضعف خلافت، آشوت یکم از دودمان باگراتونی فرصت را غنیمت شمرد و در ۸۸۵ میلادی خود را پادشاه ارمنستان خواند و توانست هم از سوی خلیفه و هم امپراتور بیزانس برای پادشاهی اش تایید بگیرد. آشوت سوم پایتخت را از قارص به آنی منتقل نمود. آنی به زودی به مهمترین مرکز اقتصادی و فرهنگی منطقه بدل گردید. در ۱۰۴۵ میلادی بیزانس بر قلمرو باگراتونی مسلط شد و پادشاهی ایشان را برانداخت. ولی در ۱۰۶۴ سلجوقیان رومیان را از منطقه بیرون راندند و خود کنترل این سرزمین ها را به دست گرفتند.
دودمان روبنی شاخه ای از خاندان باگراتونی بودند که با مرکزیت شهر سیس پادشاهی ارمنی کیلیکیه را بنیاد گذاردند. این پادشاهی در زمان جنگ های صلیبی متحد صلیبیون بود و دژ استواری برای مسیحیت در شرق شمرده می شد و مرکزی برای فرهنگ ارمنی. با برآمدن مغول ها، هتوم یکم پادشاه این سرزمین داوطلبانه تابعیت مغولان را پذیرفت و دیگران را هم تشویق کرد تا چنین کنند. پادشاهی کیلیکیه تا سدهٔ چهاردهم میلادی خراج گزار مغولان بود تا در این زمان به دست مملوکان مصر از میان رفت.
