ارض صلح

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ارض صلح در لغت یعنی سرزمین صلح و آشتی.
در اصطلاح فقه، ارض صلح به زمینی گویند که ملک اهل ذمّه است، و پیامبر (ص) یا امام (ع) با آنها قرار داد صلح بسته، بدین ترتیب که زمین مال آنها باشد؛ ولی جزیه بپردازند.
مفتوح عنوه
از دیدگاه فقه اسلامی «ارض مفتوح عنوة» یعنی آن مقدار از سرزمین کافران که بوسیله قدرت نظامی اسلام (فتوحات اسلامی ) از آنها گرفته شده است. منافع چنین زمینی با نظر امام صرف مصالح مسلمانان می شود. ارض مفتوح العنوة را «ارض خراج» هم می نامند.
زمین کافران که مسلمان شده اند
زمین کافرانی که (قبل از رسیدن قوای نظامی اسلام ) اسلام را بپذیرند، ملک آنها خواهد بود و بجز زکات چیز دیگری پرداخت نمی کنند.

دانشنامه آزاد فارسی

اَرْضِ صُلح
به آن ارض ذمّة یا ارض جزیه هم گویند. مراد از آن، زمین های واقع در بلاد غیر اسلامی است که اهالی آن با حاکم اسلامی مصالحه کردند تا زمین های خود را نگه دارند و بر دین خود باقی باشند، و در برابر، به مسلمانان، خراج بپردازند. میزان خراج، به صورت سرانه یا به نسبت زمین، حسب مصالحه تعیین می شود. مالکیت این زمین ها، به صاحبان اولیّه تعلق دارد و آنان جز پرداخت خراج، وظیفه ای ندارند. انواع دیگر مصالحه نیز ممکن است اتفاق بیفتد و این بستگی به توافق طرفین دارد.

پیشنهاد کاربران

بپرس