ارسطو

[ویکی فقه] ارسطو به همراه سقراط و افلاطون از تأثیر گذارترین فیلسوفان یونان باستان بوده است. وی شاگرد افلاطون و آموزگار اسکندر مقدونی بود. تالیفات او در زمینه ها و رشته های گوناکون من جمله فیزیک ، متافیزیک ، شعر ، زیست شناسی، منطق ، علم بیان، سیاست ، دولت و اخلاق بوده اند.
«ارسطو»، در سال ۳۸۴ پیش از میلاد در شهر استاگیرا، واقع در مقدونیه که در ۳۰۰ کیلومتری شمال آتن قرار دارد، به دنیا آمد. پدر او دوست و پزشک پادشاه مقدونیه، جد اسکندر مقدونی بود. ارسطو در جوانی برای تحصیل در آکادمی افلاطون، راهی آتن شد و توسط او، عقل مجسم آکادمی نام گرفت. وی پس از مرگ افلاطون، آکادمی را ترک نموده، به آسیای صغیر رفت و در آنجا با دختر یک خانواده ثروتمند و پرنفوذ ازدواج کرد.
فعالیتها
بعد از مدت نه چندان طولانی، فیلیپ پادشاه مقدونیه، ارسطو را برای آموزش فرزندش اسکندر به دربار خود دعوت نمود. زمانی که اسکندر ۱۳ ساله بود، ارسطو شروع به تربیت وی کرد و حدود ۱۲ سال به این کار مشغول بود، پس از آن به آتن رفت و مدرسه خود را با نام «لوکیون» بنا نهاد. این آکادمی مجهز به کتابخانه بود و دروس در آن به طور منظم تدریس می شد و متفکران و محققان در آن به مطالعات خود می پرداختند و چون ارسطو به هنگام تدریس و بحث و گفت وگو با شاگردان خود در آن باغ راه می رفت، فلسفه او به فلسفه مشاء مشهور شد.این آکادمی برخلاف آکادمی افلاطون که در آن بیشترین تاکید بر ریاضیات ، سیاست و فلسفه نظری بود، در لوکیون به پژوهش هایی در مورد زیست شناسی، روان شناسی، اخلاق ، هنر و شعر نیز پرداخته می شد. شواهد نشان می دهد که در این مقطع زمانی، ارسطو از حمایت های همه جانبه و فراوان اسکندر برخوردار بوده است؛ به طوری که با کمک های او موفق به تاسیس اولین باغ وحش تاریخ شد.
وفات
با مرگ اسکندر در سال ۳۲۳ پیش از میلاد، آتنی ها، علیه حکومت مقدونی شورش کردند. ارسطو نیز از اثرات این شورش در امان نماند. در این زمان ، یکی از روحانیون آتن، علیه ارسطو شکایت کرد که او منکر تاثیر صدقه و قربانی است. بدین ترتیب، ریاست مدرسه را به دوستش تئوفراستوس واگذاشت و خود به «خالکیس»، زادگاه مادری اش رفت و یک سال بعد از این واقعه، در سن ۶۳ سالگی درگذشت.بیشتر آثار به جامانده از ارسطو، کتب مدون گردآوری شده توسط خود او نیست، بلکه جزوات درسی است که شاگردانش تهیه کرده اند. سبک نوشتن او برخلاف افلاطون، فاقد آراستگی های ادبی است. آثار ارسطو، تمام علوم یونان باستان به غیر از ریاضیات را شامل می شود. وی برخی از شاخه های علوم را، تقریبا برای اولین بار در تاریخ بشر، به شکلی جدی و مدون مورد توجه و بررسی قرار داده است.
تفاوت بین افلاطون و ارسطو
...

[ویکی نور] ارسطو، در سال 384 پیش از میلاد در شهر استاگیرا، واقع در مقدونیه که در 300 کیلومتری شمال آتن قرار دارد، به دنیا آمد. پدر او دوست و پزشک پادشاه مقدونیه، جد اسکندر مقدونی بود.
ارسطو در جوانی برای تحصیل در آکادمی افلاطون، راهی آتن شد و توسط او، عقل مجسم آکادمی نام گرفت. وی پس از مرگ افلاطون، آکادمی را ترک نموده، به آسیای صغیر رفت و در آنجا با دختر یک خانواده ثروتمند و پرنفوذ ازدواج کرد. بعد از مدت نه چندان طولانی، فیلیپ پادشاه مقدونیه، ارسطو را برای آموزش فرزندش اسکندر به دربار خود دعوت نمود. زمانی که اسکندر 13 ساله بود، ارسطو شروع به تربیت وی کرد و حدود 12 سال به این کار مشغول بود، پس از آن به آتن رفت و مدرسه خود را با نام «لوکیون» بنا نهاد. این آکادمی مجهز به کتابخانه بود و دروس در آن به طور منظم تدریس می شد و متفکران و محققان در آن به مطالعات خود می پرداختند و چون ارسطو به هنگام تدریس و بحث و گفت وگو با شاگردان خود در آن باغ راه می رفت، فلسفه او به فلسفه مشاء مشهور شد.
این آکادمی برخلاف آکادمی افلاطون که در آن بیشترین تأکید بر ریاضیات، سیاست و فلسفه نظری بود، در لوکیون به پژوهش هایی در مورد زیست شناسی، روان شناسی، اخلاق، هنر و شعر نیز پرداخته می شد. شواهد نشان می دهد که در این مقطع زمانی، ارسطو از حمایت های همه جانبه و فراوان اسکندر برخوردار بوده است؛ به طوری که با کمک های او موفق به تأسیس اولین باغ وحش تاریخ شد.
با مرگ اسکندر در سال 323 پیش از میلاد، آتنی ها، علیه حکومت مقدونی شورش کردند. ارسطو نیز از اثرات این شورش در امان نماند. در این زمان، یکی از روحانیون آتن، علیه ارسطو شکایت کرد که او منکر تأثیر صدقه و قربانی است. بدین ترتیب، ریاست مدرسه را به دوستش تئوفراستوس واگذاشت و خود به «خالکیس»، زادگاه مادری اش رفت و یک سال بعد از این واقعه، در سن 63 سالگی درگذشت.
بیشتر آثار به جامانده از ارسطو، کتب مدون گردآوری شده توسط خود او نیست، بلکه جزوات درسی است که شاگردانش تهیه کرده اند. سبک نوشتن او برخلاف افلاطون، فاقد آراستگی های ادبی است. آثار ارسطو، تمام علوم یونان باستان به غیر از ریاضیات را شامل می شود. وی برخی از شاخه های علوم را، تقریباً برای اولین بار در تاریخ بشر، به شکلی جدی و مدون مورد توجه و بررسی قرار داده است.
با دقت در تمام فعالیت های ارسطو، اشتیاق عجیب وی به مشاهده گری دنیا و تفسیر آن مشاهدات آشکار می گردد. ارسطو برخلاف استادش، تلاشی در به پرواز درآوردن پرنده ذهن نمی کرد و ترجیح می داد با نوعی واقع گرایی، خوب ببیند و سپس مشاهداتش را با وضع قوانین دقیقی مورد بررسی قرار دهد. او با جرئت تمام، این گونه مشاهدات و تفسیر آن بر اساس قوانین مشخص را به تمام شاخه های علم تعمیم می داد؛ ازاین رو، هنگام مطالعه ارسطو با نجوم ارسطو، زیست شناسی ارسطو، روان شناسی ارسطو، سیاست ارسطو و... مواجه می شویم. اگرچه تا به امروز، اکثر نظریات ارسطو در علوم طبیعی، از جمله مرکزیت کره زمین، تفاوت های فیزیولوژیک زن و مرد یا رد نظریه اتمی دموکریتوس و سقوط اجسام به زمین با سرعت های متفاوت بر اساس وزن و برخی نظریات دیگر رد شده، اما تقسیم بندی علوم ارسطو و حتی بعضی از نوشته های او در زمینه علوم طبیعی تا هزاران سال در تاریخ بشری تأثیر به جا گذاشته است. همین موضوع، باعث شده تا این ادعا مطرح شود که نظریات ارسطو، پیشرفت علوم را هزار سالی به عقب انداخته است.

ارسطو (دهانه). ارسطو یک دهانه برخوردی در ماه است.
این دهانه ۳ دهانه اقماری دارد. [ ۱]

اَرَسْطو (۳۸۴ـ ۳۲۲پ م)(Aristotle)
اَرَسْطو
فیلسوف بزرگ یونانیِ مدافع عقل و اعتدال. به عقیدۀ او، تجربۀ حسی یگانه منبع شناخت است و ماهیّت چیزها، یعنی کیفیات متمایزکنندۀ آن ها، را با تعقل می توان کشف کرد. ارسطو در نوشته های سیاسی و اخلاقی خود، سعادت انسان را در زیستنِ موافق با طبیعت دانسته است. نظریۀ سیاسی اش برآمده از تصدیق این معنی است که کمک و یاری متقابل، ذاتیِ بشر است. او هیچ یک از نظام های حکومتی را نظامی تلقی نمی کند که همه جا و در همه حال کمال مطلوب باشد. از آثار ارسطو نزدیک به ۲۲ رساله به جا مانده است که دربرگیرندۀ منطق، مابعدالطبیعه، طبیعیات، اخترشناسی، هواشناسی، زیست شناسی، روان شناسی، اخلاق، سیاست و ادبیات شناسی است. ارسطو در آتن تحصیل کرد و یکی از اعضای برجستۀ آکادمی افلاطون شد. سپس مدرسه ای در آسوس تأسیس کرد. در این زمان خود را طرفدار افلاطون می دانست اما اندیشه های بعدی اش او را از سنت های افلاطونی، که زمینۀ تفکر نخستین او بود، دور کرد و به منتقد افلاطون تبدیل شد. حدود سال ۳۴۴پ م به موتیلنه در لِسووس رفت و دو سال پس از آن را به مطالعۀ تاریخ طبیعی پرداخت. در همان جا با پوتیاس دخترخواندۀ هرمیاس، فرمانروای آتارنئوس، ازدواج کرد. در ۳۴۲پ م، به دعوت فیلیپ دوم مقدونی به پِلا رفت و عهده دار تعلیم اسکندر، فرزند فیلیپ، شد. در ۳۳۵پ م مدرسه ای را در لوکایون (لوکیون) (درختزاری موقوفۀ آپولو)، واقع در آتن، بنیاد نهاد. این مدرسه به «مدرسه مَشّایی» شهرت یافت زیرا ارسطو در آن جا حین قدم زدن درس می داد. آثار او یادداشت هایی است که از همین درس ها فراهم آمده است. وقتی اسکندر در ۳۲۲پ م درگذشت، ارسطو ناچار به خالکیس گریخت و در همان جا بدرود حیات گفت. ازجمله دستاوردهای بسیار او برای اندیشۀ سیاسی، کوشش نظام مند در متمایزکردن شکل های مختلف حکومت و اندیشه هایی دربارۀ نقش قانون در کشور را می توان یاد کرد. او در بوطیقا/فن شعر، تراژدی را تقلید/محاکات اعمال انسان می شمارد که در آن شخصیت نمایش فرع بر طرح اصلی/پی رنگ تراژدی و تابع آن است. تراژدی در مخاطبان و تماشگران حس ترحم و ترس برمی انگیزد و آنان از این طریق پالایش و تزکیه می یابند. کتاب دوم بوطیقا که به کمدی اختصاص دارد در دست نیست. کتاب خطابه/فن سخنوری، نخستین کوشش ها در تحلیل فن مجاب کردن است و کتاب آخر نظریه ای است دربارۀ عواطفی که خطیب باید به آن ها تکیه کند. در قرون وسطا فلسفۀ ارسطو نخست به صورت بنیاد فلسفه اسلامی درآمد و سپس با الهیات مسیحی درآمیخت. فلاسفۀ مَدرسی قرون وسطا آثار پرحجم او را بی چون و چرا می پذیرفتند. به اعتقاد ارسطو، هر ماده ای از «هیولای اولی» یگانه ای تشکیل شده که همیشه صورتی به آن تعیّن می بخشد. بسیط ترین انواع ماده عبارت است از عناصر چهارگانۀ خاک، آب، هوا و آتش، که درآمیختگی آن ها با نسبت های مختلف سبب پیدایش ذوات گوناگون می شود. برطبق قول او در باب حرکت، اجسام در خط مستقیم به سوی بالا یا پایین به حرکت درمی آیند. خاک و آب رو به پایین و هوا و آتش رو به بالا می روند. برای تبیین اجرام آسمانی، عنصر پنجمی به نام اتر عرضه کرد که حرکت طبیعی اش مستدیر و دَوَرانی است. آثار عمدۀ او در جهان شناسی یا اخترشناسی در کتاب ۴جلدی در آسمان گردآوری شده است. ارسطو مفهوم نامتناهی و خلأ را نمی پذیرفت. از نظر او، خلأ غیرممکن است، زیرا چون شیء متحرک در آن با هیچ مقاومتی روبه رو نمی شود، سرعتِ بی حد خواهد یافت. بر حسب تفکر ارسطو مکان نمی تواند نامتناهی باشد زیرا از یک سلسله فلک متحدالمرکز تشکیل شده است که گرداگرد زمین ساکن، که در مرکز قرار دارد، می چرخند. بنابراین، بیرونی ترین کره، اگر در فاصله ای نامتناهی از زمین قرار داشته باشد، نمی تواند گردش خود را در مدت معینی کامل کند، خاصه در مدت ۲۴ ساعت که طی آن ستارگان، که به عقیدۀ ارسطو نسبت به آن کره ثابت اند، گرد زمین به گردش درمی آیند. کار دیگر ارسطو در اخترشناسی، اثبات کروی بودن زمین است. او مشاهده کرد که زمین به هنگام خسوف سایه ای دایره وار بر روی ماه می اندازد، و نشان داد که در نظر مسافری که از شمال به جنوب می رود موقعیت ستارگان تغییر می کند. ارسطو قطر زمین را فقط ۵۰ درصد بیش از اندازۀ اصلی آن محاسبه کرده است. او طبیعت را همواره در کار کمال بخشیدن به خود می دانست. اصل حیات را «نَفْس» نامید و آن را «صورت» موجود زنده گرفت، نه جوهری که از آن تفکیک پذیر باشد. به عقیدۀ او، اندیشه می تواند کلیات را از انطباعات یا تأثرات حسی به دست آورد، و چون نفس بدین گونه از مادّه تعالی می جوید باید نامیرا باشد. هنر، تجسم طبیعت است اما به شیوه ای کامل تر؛ و غایتش پالایش و تعالی عواطف است. جوهر زیبایی همانا نظم و تقارن و تعیّن است. ارسطو برای نخستین بار ارگانیسم ها یا موجودات زنده را به جنس و نوع تقسیم کرد. آثاری که همۀ شارحین ارسطو با قطعیت به او نسبت می دهند، عبارت اند از: ارغنون، (شامل قاطیغوریا (مقولات)، در باب عبارت (تعبیر)، طوبیقا، و متمم آن ردّ بر سوفسطائیان، آنالوطیقای اول، آنالوطیقای ثانی؛طبیعیات؛در آسمان؛در کُوْن و فساد؛هواشناسی؛در نفس؛طبیعیات صغری (در باب حس و اشیای محسوس)، دربارۀ حافظه و یادآوری، دربارۀ خواب و بیداری، دربارۀ رؤیا، در تعبیر رؤیا، در بلندی و کوتاهی عمر، دربارۀ جوانی و پیری، دربارۀ زندگی و مرگ، دربارۀ تنفس؛دربارۀ تاریخ جانوران؛دربارۀ حرکت جانوران؛در زاد و ولد جانوران؛ مابعدالطبیعه (متافیزیک)؛اخلاق ائودموس؛اخلاق نیکوماخوسی؛سیاست؛اصول حکومت آتن(ناقص)؛خطابه؛بوطیقا (ناقص).ارسطو در جهان اسلام. ترجمۀ آثار ارسطو در دورۀ موسوم به نهضت ترجمه، او را به شناخته شده ترین فیلسوفِ یونانی در جهان اسلام بدل کرد. عمده ترین اثر ارسطو در جهان اسلام ارغنون بود. ترجمه های عربی ارسطو پایۀ بسیاری از ترجمه های اروپایی در قرون بعد شد. تأثیر ارسطو بر فلسفۀ اسلامی گسترده بوده است، هرچند نمی توان سهم فلاسفۀ اسلامی را در انتقالِ فلسفۀ ارسطو به فلسفۀ لاتینی قرون میانۀ اروپا و نیز تکمیل و گسترش و پویائی آن نادیده گرفت.