ارتباط علمی

ارتباط علمی، روند آگاه سازی، آموزش، به اشتراک گذاری و افزایش آگاهی دربارهٔ موضوعات مرتبط با دانش است. رسانشِ دانش را می توان به دو دستهٔ کلی طبقه بندی کرد:
• گسترش ( برون رسانی ) دانش ( science outreach ) : که به طور معمول توسط دانشمندان حرفه ای به مخاطبان غیرمتخصص صورت می گیرد و سبب کسب، افزایش یا تغییر آگاهی در آنان می شود. منظور از مخاطبان غیرمتخصص نه تنها مردم، که مراجع تصمیم گیری نیز هستند. جریان رسانشِ دانش در اینجا، بیشتر به شکل یک سویه، از دانشمند دانش رسان به سوی مخاطب است. هرچند، باید تا آنجا که امکان دارد با خارج کردن مخاطبان از انفعال احتمالی، آنها را نیز درگیر روند گسترش دانش کرد.
• درون رسانی دانش ( science inreach ) : ارتباط علمی ای که بین متخصصین با پیشینهٔ علمی مشابه یا متفاوت وجود دارد. پس جریان رسانشِ دانش در اینجا راحت تر می تواند شکلی دوسویه به خود بگیرد. این شکل از رسانشِ دانش می تواند پشتوانه ای برای تحقیقات و مطالعات علمی پس از خود فراهم آورد و از انواع آن می توان به ارتباط آکادمیک بین دانشگاهی و انتشار مقاله در مجلات علمی اشاره کرد.
دانش رسانی به عموم مردم امروزه یک رویکرد فرارشته ای ( transdisciplinary ) است. رسانش دانش می تواند اهداف مختلفی داشته باشد، به عنوان مثال حمایت از تحقیقات علمی یا مطالعه یا اطلاع رسانی به سیاستگذاران حوزه های سیاسی و اخلاق. [ نیازمند منبع] در رسانش دانش به جای اکتفا به شرح یافته های علمی، بر تبیین روش ها تأکید بیشتری می شود. [ نیازمند منبع] این کار به خصوص در مقابله با اطلاعات نادرست علمی که به سادگی گسترش می یابند اهمیت دارد چرا که اطلاعات نادرست مشمول محدودیت های روش علمی نیستند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] دانش رسانان می توانند از سرگرمی و ترغیب شامل طنز، داستان پردازی و استعاره استفاده کنند. این افراد می توانند برخی از تکنیک های بازیگران را یاد بگیرند و از آنها برای بهبود مهارت های دانش رسانی خود استفاده کنند. [ ۵]
در سال ۱۹۸۷، Geoffrey Thomas و John Durant در مقاله ای دلایل مختلفی را برای افزایش درک عمومی از علم یا سواد علمی کردند. [ ۶] مهندسان آموزش دیده تر و دانشمندان می توانند موجب شوند تا ملتی به لحاظ اقتصادی قوی تر شود. [ ۱] :   11–17  علم همچنین می تواند به نفع افراد باشد. علم می تواند حتی جذابیت زیبایی شناسی داشته باشد ( به عنوان مثال، دانش عامه پسند یا علمی تخیلی ) . با تکنولوژیک تر شدن هرروزهٔ زندگی، ایجاد بستر آگاهی عمومی می تواند به گفتگوی دربارهٔ فناوری کمک کند. علم سعادت نمونه ای از حوزه ای است که پژوهش در آن می تواند پیامدهای مستقیم و آشکاری برای افراد داشته باشد. دولت ها و جوامع نیز می توانند از سواد علمی بهره ببرند، چراکه یک رأی دهندهٔ آگاه موجب ارتقاء جامعه دموکراتیک تر می شود. علاوه بر این، علم می تواند منجربه تصمیمات آگاهانه تر در زمینهٔ سیاست گذاری در حوزهٔ اخلاق شود ( به عنوان مثال، پاسخ به سؤالاتی در مورد اینکه حیوانات می توانند احساس درد کنند، چگونگی تأثیر فعالیت های نوع بشر بر آب و هوا یا حتی علم اخلاق ) .