ارامگاه شاه زنده

آرامگاه شاه زنده. آرامگاه شاه زنده نام آرامگاهی در سمرقند است.
این آرامگاه اشاره به قُثَم اِبن عباس پسر عموی محمد دارد که اسلام را به این منطقه آورد.
بر پایه باور مردم، هنگامی که سر قثم بریده شد، وی سرش را به دست خویش گرفت و به چاهی که درین آرامگاه است رفت و غایب شد.
این بنا دارای حدود ۲۰ ساختمان مختلف است که در مدت نه سده ( از سده ۳ تا ۱۲ خورشیدی ) در آن ساخته شده است.
بخش مادر بناها در شمال خاوری مجموعه قرار دارد. کهن ترین این بناها مقام قثم بن عباس است.
گروه بالایی بناها مشتمل بر ۳ آرامگاه است که کهن ترینشان آرامگاه خواجه احمد است که گذرگاه شمالی را کامل می کند. آرامگاه ۱۳۶۱ نیز گذرگاه خاوری را می بندد.
بناهای میانی آرامگاه هایی از سده های ۷ و ۸ خورشیدی است که بیشتر برای خویشاوندان تیمور مانند شادی ملک آغا خواهرزاده تیمور و شیرین بکا آغا خواهر تیمور بوده است.
روبروی آرامگاه شیرین بکا، بنایی هشت گوش متعلق یه سده ۸ باشنده است.
بنایی دوگنبدی هم که آرامگاه قاضی زاده رومی دانشمند هم عصر الغ بیگ است، درین جا به چشم می خورد
دروازه خانه هم که نام یک ورودی این بنا است، در این مجموعه آرامگاهی قرار دارد.
کاشی کاری های آرامگاه شاه زنده