اذان و اقامه

[ویکی فقه] این مقاله درباره اذان و اقامه که ذکرهای مخصوص اعلان وقت نماز و آمادگی برای آن می باشد است.
واژه «اذان» مصدر یا اسم مصدر «تاذین» به معنای اعلان و فراخوانی است چنان که مفهوم این ماده را در آیه {واذن فی الناس بالحج} و آیه {واذان من الله ورسوله} اعلان یا ندا دادن دانسته اند.
واژه اقامه
واژه «اقامه» نیز مصدر باب افعال، به معنای ادامه دادن و بر پا داشتن است. در اصطلاح فقهی، اذان و اقامه به ذکرهایی خاص گفته می شود که برای اعلان پای نهادن به وقت نماز و ایجاد آمادگی برای برپایی آن ادا می شوند.
اهمیت اذان و اقامه
اهمیت اذان و اقامه از آن روست که از شعارها و نشانه های آشکار اسلام در هر منطقه به شمار می روند. افزون بر این، حدیث های گوناگون در فضیلت اذان و مؤذنان وارد شده است. البته میان مذاهب گوناگون درباره چگونگی آن دو تفاوت هایی دیده می شود.
پیشینه
...

[ویکی حج] اَذان و اِقامه، ذکرهای مخصوص اعلان وقت نماز و آمادگی برای آن. برطبق منابع شیعه، اذان و اقامه پیش از هجرت پیامبر اسلام(ص) به مدینه تشریع شده اند؛ اما اهل سنت زمان تشریع اذان را سال های نخست پس از هجرت می دانند. آشکار ساختن اسلام و ایمان، اقرار به توحید، دعوت و ترغیب به عبادت خداوند را ازجمله حکمت های اذان دانسته اند.
بیشتر فقیهان امامی و اهل سنت خواندن اذان را واجب نمی دانند و آن را مستحب می شمرند. همچنین به فتوای علماء شیعه و سنی، استحباب اذان و اقامه، مخصوص نمازهای واجب روزانه است. بر این اساس دیگر نمازهای واجب همچون نماز آیات و نماز میت و نیز نمازهای مستحب مانند نمازهای باران، عید فطر و عید قربان اذان و اقامه ندارند.
مذاهب مختلف اسلامی درخصوص جملات اذان و اقامه اختلاف نظر دارند. برای مثال در برخی مذاهب در ابتدای اذان، چهار تکبیر گفته می شود و در برخی تنها دو بار. همچنین عبارت «حیَّ علیٰ خیر العمل»، به اذان مذهب شیعه اختصاص دارد و در اذان مذاهب اهل سنت وجود ندارد. در اذان بیشتر فِرَق اهل سنت، به جای آن، عبارت ««الصلاةُ خَیرٌ مِنَ النَّوْم» » قرائت می شود.