ادوارت دیتل

ادوارت وولرات کریستیان دیتل ( به آلمانی: Eduard Wohlrath Christian Dietl ) ( ۲۱ ژوئیه ۱۸۹۰ - ۲۳ ژوئن ۱۹۴۴ ) نظامی بلندپایه آلمانی در دوره رایش سوم بود که در جریان جنگ جهانی دوم یگان های بزرگی را از سطح لشکر تا ارتش میدانی در نیروی زمینی فرماندهی کرد. او بیشتر دوران جنگ در نواحی شمالی شامل نروژ و فنلاند در حال خدمت بود. دیتل ماه ژوئن سال ۱۹۴۴ هنگام پرواژ به قرارگاه هیتلر در سانحه هوایی شد و جان باخت.
ادوارد دیتل روز ۲۱ ژوئیه سال ۱۸۹۰ در بات آیبلینگ زاده شد. پدرش صاحب منصب مالی بود. سال ۱۹۰۹ در تلاش تلاش، به عنوان افسر دانشجو به هنگ ۹ پیاده نظام بایرن پیوست. پس از تحصیل در دانشکده جنگ مونشن، ماه اکتبر سال ۱۹۱۱ با درجه ستوان دوم به سلک افسران درآمد. پس از آغاز جنگ جهانی اول، سال ۱۹۱۵ به درجه ستوان یکم ترفیع گرفت و یک گروهان را در هنگ خود فرماندهی کرد. ماه مارس سال ۱۹۱۸ به درجه سروان ترفیع گرفت. دیتل چهار مرتبه در طول جنگ مجروح شد. هنگام امضای آتش بس در بیمارستان بود. [ ۱]
دیتل پس از جنگ سال ۱۹۱۹ عضو فرای کور بود. سال ۱۹۲۰ به حزب ناسیونال سوسیالیست ملحق شد. او یکی از حامیان کودتای مونشن در سال ۱۹۲۳ بود. در این حال به خدمت در رایشسور ادامه داد. یک گروهان را در هنگ ۱۹ پیاده نظام فرماندهی کرد و سپس در جایگاه های ستادی مختلف بود. مدتی در دانشکده پیاده نظام مونشن تدریس کرد. در ادامه با درجه سرگرد فرماندهی گردان ۳ کوهستان هنگ به او سپرده شد. روز ۱ ژانویه سال ۱۹۳۳ به درجه سرهنگ دوم ترفیع گرفت و فرمانده هنگ شد. [ ۱]
دیتل سال ۱۹۳۵ به درجه سرهنگ ترفیع و در جایگاه فرماندهی هنگ تازه تشکیل شده ۹۹ کوهستان قرار گرفت. ماه آوریل سال ۱۹۳۸ به درجه سرتیپ ترفیع گرفت و به فرماندهی لشکر سوم کوهستان در گراتس در اتریش منصوب شد. [ ۱]
ترفیع درجه:[ ۲]
• ۲۶ اکتبر ۱۹۱۱: ستوان دوم
• ۵ ژوئیه ۱۹۱۵: ستوان یکم
• ۲۲ مارس ۱۹۱۸: سروان
• ۱ فوریه ۱۹۳۰: سرگرد
• ۱ ژانویه ۱۹۳۳: سرهنگ دوم
• ۱ ژانویه ۱۹۳۵: سرهنگ
• ۱ آوریل ۱۹۳۸: سرتیپ
• ۹ مه ۱۹۴۰: سرلشکر
• ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۰: سپهبد ( ژنرال پیاده نظام )
• ۱ ژوئن ۱۹۴۲: ارتشبد
در پی آغاز جنگ جهانی دوم در ماه سپامبر سال ۱۹۳۹، دیتل لشکر خود را در نبرد لهستان فرماندهی نمود. این لشکر در جریان عملیات وزرئوبونگ برای تهاجم به نروژ، روز ۹ آوریل سال ۱۹۴۰ در نارویک پیاده شد و در ابتدا این بندر را تصرف کرد. یک هنگ از آن برای تسخیر تروندهایم به کار رفت. [ ۱] در همین حین نیروی دریایی بریتانیا شناورهای دریایی آلمانی را در مجاورت نارویک شکست داد. این اتفاق دیتل را در ساحل در شرایط دشواری قرار داد. نزدیک ترین یگان های آلمانی در جنوب با او حدود ‍۱٬۲۰۰ کیلومتر فاصله داشتند. به هر صورت با رسیدن شناورها به خشکی، دو هزار ملوان به نیروی او ملحق شد و مقدار زیادی تدارکات تامین گردید. لوفت وافه نیز چند قطعه کوچک توپخانه را از هوایی به موقعیت فرستاد. دیتل نیروی خود را به صورت دفاعی آرایش داد و زیر آتش قدرتمند کشتی های جنگی در مقابل حملات شدید نیروهای متفقین پایداری کرد. در جریان نبرد نارویک، دیتل روز ۹ مه سال ‍۱۹۴۰ به درجه سرلشکر ترفیع گرفت و نشان عالی صلیب شوالیه صلیب آهنین را دریافت نمود. با وجود این توان چندین تهاجم دشمن را دفع کند اما در این میان قوای او تحلیل رفت. در نهایت روز ۲۷ مه نیروهای مستعمراتی فرانسوی بندر نارویک را تصرف کردند. با وجود فرارسیدن مقداری نیروی کمکی به صورت چترباز، دیتل نتوانست از این اتفاق جلوگیری کرد. نیروهایی از دو مسیر زمینی و دریایی برای رها کردن دیتل از این وضعیت محاصره گسیل شد. گفته می شود دیتل زیر فشار، وارد کردن یگان خود به خاک سوئد، کشور مجاور بی طرف، را به شکل جدی از نظر گذراند؛ اقدامی که موجب اسارت آن ها می شد. با این حال پیش از آن که نیروهای آلمانی مسافت طولانی تا موضع او را طی کنند، مشخص شد دشمن خود بندرگاه را رها کرده است. در تمامی این مدت یگان های دیگر آلمانی بر سرتاسر نروژ مسلط شده بودند تا این کشور روز ۹ ژوئن تسلیم شود. [ ۳] پیروزی در ناوریک به اندازه ای بر روحیه آلمانی ها اثر گذار بود که نشان مخصوصی با عنوان سپر نارویک برای تقدیر از مشارکت کنندگان در آن پدید آمد. [ ۴]