ادموند هاربرگر ( به آلمانی: Edmund Harburger ) ( زاده ۴ آوریل ۱۸۴۶، آیش اشتات – درگذشته ۵ نوامبر ۱۹۰۶، مونیخ ) نقاش و نقشه کش آلمانی بود.
پدرش فرانتس ژاور، تاجری در ماینتس و مادرش الیزابت، دختر یک فروشنده سنگفرش بود. در نتیجه این ارتباط، ادموند شاگرد سنگ تراشی شد؛ حرفه ای که تا سال ۱۸۶۵ انجام داد. برادر کارفرمای او، یوهان اردمان گوتلیب پرستل ( ۱۸۰۴–۱۸۸۵ ) ، یک نقاش حیوانات بود که ادموند از او الهام گرفت تا هنرمند شود. او با نقاشی های دیواری کوچک در کازینوهای محلی شروع کرد. پس از شش سال کارآموزی، برای تحصیل در رشته ساختمان در مدرسه پلی تکنیک مونیخ ( پیش آهنگ دانشگاه فنی مونیخ ) تحصیل کرد، اما در سال ۱۸۶۶ تصمیم گرفت به دنبال علاقه واقعی خود برود و به آکادمی هنرهای زیبای مونیخ رفت. زیر نظر کارل راوپ و ویلهلم فون لیندنشمیت جوان تحصیل کرد.
او علاوه بر نقاشی، به تصویرگری و کاریکاتور نیز علاقه داشت. در سال ۱۸۷۲ برخی از اولین حکاکی های چوبی او در کتابی از فردریش لنیگ، شاعر اهل ماینتس ظاهر شد. بعدها او کاریکاتورهای سیاسی برای روزنامه دی گارتنلابه ساخت و تا زمان مرگش، بیش از ۱۵۰۰ نقاشی طنز به فلیگنده بلاتر ارائه کرد. هاربرگر به ویژه جذب آثار نقاشان هلندی قرن هفدهم، مانند دیوید تنیرز جوان و آدریان فن اوستاد شد. او از سال ۱۸۷۶ تا ۱۸۷۸ در ونیز زندگی کرد و در آنجا از استادان نسخه برداری می کرد.
در سال ۱۸۸۲، شرکت براون و اشنایدر، آلبومی با فرمت بزرگ چاپ کرد که شامل ۶۰ اثر او بود. آثار او در نمایشگاه هایی در گلسپالاست، سالن پاریس ( ۱۸۸۲/۸۴ ) ، آکادمی هنرهای برلین و نمایشگاه بزرگ هنر برلین در سال ۱۹۰۵ در معرض نمایش قرار گرفت. او خانه خود را در خیابان نیمفنبرگر طراحی کرد و ساخت.
طراحی ها و حکاکی های او در بسیاری از موزه های اصلی اروپای مرکزی و شمالی قرار دارند که از جمله آن ها نویه پیناکوتک، موزه دولتی ماینتس، موزه دولتی هسن در دارمشتات لندس و موزه هایی در گدانسک، گوتنبرگ، لایپزیگ، مونستر، پراگ و زوریخ هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپدرش فرانتس ژاور، تاجری در ماینتس و مادرش الیزابت، دختر یک فروشنده سنگفرش بود. در نتیجه این ارتباط، ادموند شاگرد سنگ تراشی شد؛ حرفه ای که تا سال ۱۸۶۵ انجام داد. برادر کارفرمای او، یوهان اردمان گوتلیب پرستل ( ۱۸۰۴–۱۸۸۵ ) ، یک نقاش حیوانات بود که ادموند از او الهام گرفت تا هنرمند شود. او با نقاشی های دیواری کوچک در کازینوهای محلی شروع کرد. پس از شش سال کارآموزی، برای تحصیل در رشته ساختمان در مدرسه پلی تکنیک مونیخ ( پیش آهنگ دانشگاه فنی مونیخ ) تحصیل کرد، اما در سال ۱۸۶۶ تصمیم گرفت به دنبال علاقه واقعی خود برود و به آکادمی هنرهای زیبای مونیخ رفت. زیر نظر کارل راوپ و ویلهلم فون لیندنشمیت جوان تحصیل کرد.
او علاوه بر نقاشی، به تصویرگری و کاریکاتور نیز علاقه داشت. در سال ۱۸۷۲ برخی از اولین حکاکی های چوبی او در کتابی از فردریش لنیگ، شاعر اهل ماینتس ظاهر شد. بعدها او کاریکاتورهای سیاسی برای روزنامه دی گارتنلابه ساخت و تا زمان مرگش، بیش از ۱۵۰۰ نقاشی طنز به فلیگنده بلاتر ارائه کرد. هاربرگر به ویژه جذب آثار نقاشان هلندی قرن هفدهم، مانند دیوید تنیرز جوان و آدریان فن اوستاد شد. او از سال ۱۸۷۶ تا ۱۸۷۸ در ونیز زندگی کرد و در آنجا از استادان نسخه برداری می کرد.
در سال ۱۸۸۲، شرکت براون و اشنایدر، آلبومی با فرمت بزرگ چاپ کرد که شامل ۶۰ اثر او بود. آثار او در نمایشگاه هایی در گلسپالاست، سالن پاریس ( ۱۸۸۲/۸۴ ) ، آکادمی هنرهای برلین و نمایشگاه بزرگ هنر برلین در سال ۱۹۰۵ در معرض نمایش قرار گرفت. او خانه خود را در خیابان نیمفنبرگر طراحی کرد و ساخت.
طراحی ها و حکاکی های او در بسیاری از موزه های اصلی اروپای مرکزی و شمالی قرار دارند که از جمله آن ها نویه پیناکوتک، موزه دولتی ماینتس، موزه دولتی هسن در دارمشتات لندس و موزه هایی در گدانسک، گوتنبرگ، لایپزیگ، مونستر، پراگ و زوریخ هستند.
wiki: ادموند هاربرگر