ادات اباحه

[ویکی فقه] واژه بیانگر تخییر بین چند چیز با جواز جمع بین آن ها را ادات اباحه گویند.
برای حرف عطف «او» معانی مختلفی ذکر کرده اند. یکی از این معانی، اباحه بین دو یا چند چیزی است که به وسیله این حرف به هم عطف شده اند. مراد از «اباحه» در اینجا، مخیر بودن بین دو یا چند چیز است که جمع بین آن ها ممتنع نباشد، مثل آیه : (ولا علی انفسکم ان تاکلوا من بیوتکم او بیوت آبائکم …)؛ «و بر شما ایرادی نیست که از خانه های خودتان بخورید یا از خانه های پدرانتان...».
فرق تخییر با اباحه
معنای دیگر «او»، تخییر است. فرق تخییر با اباحه این است که در تخییر، جمع بین طرفین یا طرف های «او» ممکن نیست، مثل آیه:(انما جزاء الذین یحاربون الله ورسوله ویسعون فی الارض فسادا ان یقتلوا او یصلبوا او تقطع ایدیهم وارجلهم من خلاف او ینفوا من الارض...)؛ «سزای کسانی که با (دوستداران)خدا و پیامبر او می جنگند و در زمین به فساد می کوشند جز این نیست که کشته شوند یا بر دار آویخته گردند یا دست و پایشان در خلاف جهت یکدیگر بریده شود یا از آن سرزمین تبعید گردند» که جمع بین این امور بر امام جایز نیست و یکی از آنها را اختیار می کند.