آخالکالاک. آخالکالاکی ( به گرجی: ახალქალაქი؛ به ارمنی: Ախալքալաք ) شهری کوچک در گرجستان است. آخالکالاکی در حدود ۳۰ کیلومتری مرز ترکیه قرار دارد. ۹۰ درصد از جمعیت این شهر ارمنی تبار هستند. جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۲ برابر با ۶۰٬۹۷۵ نفر بوده است. شهر آخالکالاکی پس از جنگ های روسیه و عثمانی ( ۱۸۲۸–۱۸۲۹ ) از عثمانی جدا و ضمیمه روسیه شد.
آخالکالاک از نظر تاریخی با بخشی از ناحیهٔ جاواخک استان گوگارک در منطقهٔ هایک بزرگ مطابقت دارد. آخالکالاک در اواخر قرن دهم و نیمهٔ اول قرن یازدهم میلادی ساخته شده است. در ۱۰۶۵م، ترکان سلجوقی دژشهر را ویران ساختند که خیلی زود بازسازی و تبدیل به مرکز اداری و اقتصادی جاواخک شد. در سده های ۱۲ تا ۱۴ میلادی، آخالکالاک قلمرو موروثی امرای زاکاریان شد. در نیمهٔ دوم سده ۱۶ میلادی، شهر به تصرف ترکان عثمانی درآمد. در آغاز قرن نوزدهم میلادی، ششصد خانوار ارمنی و گرجی در این شهر سکونت داشتند. به موجب پیمان آدریاناپُل آخالکالاک و توابع آن به روسیه واگذار و در پی آن پذیرای ارمنیان ارمنستان غربی از ایالت ارزروم ترکیه شد که از ظلم و ستم عثمانیان به ستوه آمده بودند. به این ترتیب، مهاجران ارمنی در شهر آخالکالاک و روستاهای آن مستقر شدند. در ۱۹۰۳م، در ۵۷ سکونتگاه ناحیهٔ آخالکالاک ( بدون روستاهای ارمنیان کاتولیک ) ۵۴٫۸۰۰ ارمنی می زیستند. در ۱۹۱۸م، با ورود قوای عثمانی به این ناحیه بیشتر ساکنان روستاهای آن ترک خانه و دیار کردند و به سمت سرزمین های جنوبی سرازیر شدند اما آنان که مانده بودند از تیغ عثمانیان در امان نماندند.
این شهر در منطقهٔ جنوبی سامتسخه - جاواختی و در درازای فلات آتشفشانی جاواخِتی جای دارد.
شهر آخالکالاک مرکز شهرستانی به همین نام است که در ۷۴ کیلومتری جنوب شرقی آخالتسیخه قرار گرفته و دارای ایستگاه راه آهن و فرودگاه است. جمعیت آن در ۱۹۸۷م، ۱۵هزار نفر بود که ۹۵ درصد آنان ارمنی بودند. شهرستان آخالکالاک دارای ۱۲۳۵ کیلومترمربع وسعت و ۷۰٫۴۰۰ نفر جمعیت است ( ۱۹۸۷م ) که ۹۳ درصد آنان ارمنی اند. طبق آمار ۲۰۰۳م از ۶۲٫۸۰۰ جمعیت این شهرستان ۴/۹۵ درصد ارمنی و ۵۵ روستا تماماً ارمنی نشین هستند.
آخالکالاک هوای نیمه مرطوب با زمستان های خشک و سرد و تابستان های خنک دارد.
در آوریل ۲۰۰۵ پیمانی برای ساخت یک راه آهن میان ترکیه، گرجستان و جمهوری آذربایجان امضاء شد که این خط آهن از شهر آخالکالاک می گذرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآخالکالاک از نظر تاریخی با بخشی از ناحیهٔ جاواخک استان گوگارک در منطقهٔ هایک بزرگ مطابقت دارد. آخالکالاک در اواخر قرن دهم و نیمهٔ اول قرن یازدهم میلادی ساخته شده است. در ۱۰۶۵م، ترکان سلجوقی دژشهر را ویران ساختند که خیلی زود بازسازی و تبدیل به مرکز اداری و اقتصادی جاواخک شد. در سده های ۱۲ تا ۱۴ میلادی، آخالکالاک قلمرو موروثی امرای زاکاریان شد. در نیمهٔ دوم سده ۱۶ میلادی، شهر به تصرف ترکان عثمانی درآمد. در آغاز قرن نوزدهم میلادی، ششصد خانوار ارمنی و گرجی در این شهر سکونت داشتند. به موجب پیمان آدریاناپُل آخالکالاک و توابع آن به روسیه واگذار و در پی آن پذیرای ارمنیان ارمنستان غربی از ایالت ارزروم ترکیه شد که از ظلم و ستم عثمانیان به ستوه آمده بودند. به این ترتیب، مهاجران ارمنی در شهر آخالکالاک و روستاهای آن مستقر شدند. در ۱۹۰۳م، در ۵۷ سکونتگاه ناحیهٔ آخالکالاک ( بدون روستاهای ارمنیان کاتولیک ) ۵۴٫۸۰۰ ارمنی می زیستند. در ۱۹۱۸م، با ورود قوای عثمانی به این ناحیه بیشتر ساکنان روستاهای آن ترک خانه و دیار کردند و به سمت سرزمین های جنوبی سرازیر شدند اما آنان که مانده بودند از تیغ عثمانیان در امان نماندند.
این شهر در منطقهٔ جنوبی سامتسخه - جاواختی و در درازای فلات آتشفشانی جاواخِتی جای دارد.
شهر آخالکالاک مرکز شهرستانی به همین نام است که در ۷۴ کیلومتری جنوب شرقی آخالتسیخه قرار گرفته و دارای ایستگاه راه آهن و فرودگاه است. جمعیت آن در ۱۹۸۷م، ۱۵هزار نفر بود که ۹۵ درصد آنان ارمنی بودند. شهرستان آخالکالاک دارای ۱۲۳۵ کیلومترمربع وسعت و ۷۰٫۴۰۰ نفر جمعیت است ( ۱۹۸۷م ) که ۹۳ درصد آنان ارمنی اند. طبق آمار ۲۰۰۳م از ۶۲٫۸۰۰ جمعیت این شهرستان ۴/۹۵ درصد ارمنی و ۵۵ روستا تماماً ارمنی نشین هستند.
آخالکالاک هوای نیمه مرطوب با زمستان های خشک و سرد و تابستان های خنک دارد.
در آوریل ۲۰۰۵ پیمانی برای ساخت یک راه آهن میان ترکیه، گرجستان و جمهوری آذربایجان امضاء شد که این خط آهن از شهر آخالکالاک می گذرد.
wiki: آخالکالاک