احمد منشی قمی

[ویکی فقه] قاضی احمد بن شرف الدین حسین حسینی منشی قمی مشهور به احمد منشی قمی از تاریخ نگاران و نویسندگان سده دهم خورشیدی می باشد.
قاضی احمد بن شرف الدین حسین حسینی منشی قمی، مشهور به احمد منشی قمی (حدود ۹۸۵- ۹۲۵ ش) از تاریخ نگاران و نویسندگان سده دهم خورشیدی (هم عصر با شاه تهماسب یکم تا شاه عباس یکم صفوی) است.مشهورترین اثر وی کتاب خلاصة التواریخ درباره تاریخ دوره صفویه از روزگار شیخ صفی الدین اردبیلی (نیمه اول سده ۸ هجری قمری) تا نخستین سال های پادشاهی شاه عباس یکم (اواخر سده ۱۰ ق.) است. او همچنین مولف کتاب گلستان هنر است که شرح حالی است از هنرمندان مختلف و خود؛ از جمله خوش نویسان خط نستعلیق و از شاگردان احمد مشهدی به شمار می رود. قاضی احمد قمی در سال ۹۲۵ خورشیدی (۹۵۳ ق) در قم به دنیا آمد. نیاکان پدری و مادری قاضی احمد در شهر قم می زیستند و از خاندان های با نفوذ این شهر بودند. پدر قاضی احمد «شرف الدین حسین حسینی» از منشیان شاه تهماسب یکم بود که در شب جمعه ۱۲ آذر ۹۶۱ (۷ ذی القعده- ۹۹۰) در مرقد شاه عبدالعظیم ری وفات یافت و در آستانه به خاک سپرده شد.
دوران کودکی و نوجوانی
قاضی احمد قمی در یازده سالگی به همراه پدرش به مشهد رفت و سال های کودکی و نوجوانی وی تحت تاثیر پدری، همچون میرمنشی و حمایت ابراهیم میرزا حاکم مشهد (برادرزاده شاه تهماسب یکم) سپری شد و در خدمت عالمان و نویسندگان و هنرمندان نامدار آن دیار به فراگیری علوم و هنرها پرداخت. «مولانا شاه محمود زرین قلم»، «استاد میر سید احمد» از سادات حسینی و «استاد مالک دیلمی» از زمره این هنرمندان هستند.
زیارت عتبات عالیات
در تیرماه ۹۴۶ (ذی الحجه ۹۷۴) قاضی احمد قمی به زیارت عتبات عالیات در عراق عرب رفت و در همین سال سلطان سلیمان یکم عثمانی درگذشت.
فعالیت ها
...