احمد رضا بیگ ( ۱۸۵۸–۲۶ فوریه ۱۹۳۰ ) سیاستمدار ترک در دوران مشروطه دوم امپراتوری عثمانی و از بنیانگذاران حزب اتحاد و ترقی بود که به ریاست مجلس سنا و وزارت علوم هم رسید.
احمد رضا، فرزند علی رضا بیگ، متولد استانبول در سال ۱۸۵۸ میلادی. پدر وی به دلیل تسلط بر زبان انگلیسی به آنگلیز ( «انگلیسی» ) ملقب شد. مادر وی، Fraulein Turban، مجار و متولد مونیخ بود که به وین نقل مکان کرد در آنجا با علیرضا آشنا شد و برای ازدواج با او مسلمان شد و نام نائله سبیکه خانوم را برای خود انتخاب کرد.
احمد از دبیرستان گالاتاسرای در استانبول فارغ التحصیل شد و پس از آن در فرانسه در رشته کشاورزی تحصیل کرد. وی در جوانی به دنبال بهبود وضعیت دهقانان عثمانی بود و می خواست با استفاده از ایده های آگوست کامت، روش های کشاورزی را بهبود بخشد.
در سال ۱۸۹۴، مقالاتی دربارهٔ سنت مشورت در اسلام در عثمانی منتشر کرد. در سال ۱۸۹۵، مجله مشورت، مجله ای که وی منتشر کرد، به یک منبع جنبش تبعیدی ترکان جوان تبدیل شد.
وی در کنگره مخالفان عثمانی ۱۹۰۲ در پاریس با درخواست های شاهزاده صباح الدین برای انقلاب و مداخله اروپا در امپراتوری عثمانی مخالفت کرد. در دومین کنگره مخالفان عثمانی ۱۹۰۷، در ابتدا با اکراه از استفاده از خشونت برای برکناری سلطان عثمانی حمایت اما بعداً نظر خود را مخالف آن کرد.
در سال ۱۸۸۹، برای شرکت نمایشگاه صدمین سالگرد انقلاب فرانسه به پاریس رفت و در آنجا ماند.
در دانشگاه پاریس، به شرکت در کلاسهای پیر لافیت پرداخت. لافیت معتقد بود که اسلام پیشرفته ترین دین است بنابراین ورود به مکتب پوزیتیویسم برای مسلمانان آسان خواهد بود.
وی به یکی از فعالترین اعضای Société Positiviste ( انجمن پوزیتیویزم ) تبدیل شد، و از سال ۱۹۰۵ به عنوان «نماینده جوامع مسلمان» در آن انجمن ظاهر شد، و به گسترش پوزیتیویزم کمک کرد.
وی از ابتدای حضور خود در پاریس سعی در پاسخگویی به روزنامه ها و مجلاتی داشت که در مورد امپراتوری عثمانی نظرات مطلوبی نداشتند.
در سال ۱۸۹۱ به روزنامه ای در استانبول نوشت که توسط مرکز پاریس برای بازگشت به ترکیه تحت فشار قرار گرفته چرا که زنان ترک را آزاد خوانده است و گفت که او به هیچ انجمن مخفی تعلق ندارد.
احمد نظرات خود را در سال ۱۸۹۳ به سلطان عبدالحمید دوم فرستاد و وقتی برای ادامه ارتباط تشویق شد سعی کرد سلطان را متقاعد کند که رژیم مشروطه چیز بدی نیست.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاحمد رضا، فرزند علی رضا بیگ، متولد استانبول در سال ۱۸۵۸ میلادی. پدر وی به دلیل تسلط بر زبان انگلیسی به آنگلیز ( «انگلیسی» ) ملقب شد. مادر وی، Fraulein Turban، مجار و متولد مونیخ بود که به وین نقل مکان کرد در آنجا با علیرضا آشنا شد و برای ازدواج با او مسلمان شد و نام نائله سبیکه خانوم را برای خود انتخاب کرد.
احمد از دبیرستان گالاتاسرای در استانبول فارغ التحصیل شد و پس از آن در فرانسه در رشته کشاورزی تحصیل کرد. وی در جوانی به دنبال بهبود وضعیت دهقانان عثمانی بود و می خواست با استفاده از ایده های آگوست کامت، روش های کشاورزی را بهبود بخشد.
در سال ۱۸۹۴، مقالاتی دربارهٔ سنت مشورت در اسلام در عثمانی منتشر کرد. در سال ۱۸۹۵، مجله مشورت، مجله ای که وی منتشر کرد، به یک منبع جنبش تبعیدی ترکان جوان تبدیل شد.
وی در کنگره مخالفان عثمانی ۱۹۰۲ در پاریس با درخواست های شاهزاده صباح الدین برای انقلاب و مداخله اروپا در امپراتوری عثمانی مخالفت کرد. در دومین کنگره مخالفان عثمانی ۱۹۰۷، در ابتدا با اکراه از استفاده از خشونت برای برکناری سلطان عثمانی حمایت اما بعداً نظر خود را مخالف آن کرد.
در سال ۱۸۸۹، برای شرکت نمایشگاه صدمین سالگرد انقلاب فرانسه به پاریس رفت و در آنجا ماند.
در دانشگاه پاریس، به شرکت در کلاسهای پیر لافیت پرداخت. لافیت معتقد بود که اسلام پیشرفته ترین دین است بنابراین ورود به مکتب پوزیتیویسم برای مسلمانان آسان خواهد بود.
وی به یکی از فعالترین اعضای Société Positiviste ( انجمن پوزیتیویزم ) تبدیل شد، و از سال ۱۹۰۵ به عنوان «نماینده جوامع مسلمان» در آن انجمن ظاهر شد، و به گسترش پوزیتیویزم کمک کرد.
وی از ابتدای حضور خود در پاریس سعی در پاسخگویی به روزنامه ها و مجلاتی داشت که در مورد امپراتوری عثمانی نظرات مطلوبی نداشتند.
در سال ۱۸۹۱ به روزنامه ای در استانبول نوشت که توسط مرکز پاریس برای بازگشت به ترکیه تحت فشار قرار گرفته چرا که زنان ترک را آزاد خوانده است و گفت که او به هیچ انجمن مخفی تعلق ندارد.
احمد نظرات خود را در سال ۱۸۹۳ به سلطان عبدالحمید دوم فرستاد و وقتی برای ادامه ارتباط تشویق شد سعی کرد سلطان را متقاعد کند که رژیم مشروطه چیز بدی نیست.
wiki: احمد رضا بیگ