[ویکی اهل البیت] احمد بن ابی زاهر قمی یکی از فقیهان و محدثان عالی رتبه شیعه است، که در دانش حدیث مرتبه بلندی داشت و آثار مکتوب فراوانی از خود به یادگار گذاشت.
در نیمه اول سده سوم هجری، در شهر قم، در خاندان اشعری، کودکی چشم به جهان گشود که نام احمد را برایش برگزیدند؛ کنیه اش را ابوجعفر، وی به اشعری انتساب یافت و چون در قم به دنیا آمده و در آنجا دوران رشد خویش را سپری کرده بود، قمی هم نامیده می شد.
نام پدرش موسی بود که به ابوزاهر مشهور بود؛ اما از این که ایشان نیز در زمره محدثان شیعه هست یا خیر، اطلاع قابل اعتمادی در دست نیست.
از بررسی گزارش های محققان دانش تراجم بدست می آید که احمد بن ابی زاهر موقعیت ممتازی داشته است.
نجاشی، تراجم نویس برجسته شیعه، درباره او چنین می نگارد: «ابوجعفر اشعری قمی شخصیت برجسته و ممتاز در قم بود؛ البته حدیث او از پاکیزگی بایسته ای برخوردار نبود. محمد بن یحیی قمی، از نزدیکترین یاران و شاگردان وی بود».
شیخ طوسی در این قلمرو چنین می گوید: «احمد بن ابی زاهر اشعری قمی، شخصیت مهمی در قم بود؛ ولی احادیث او آن چنان که بایسته و شایسته است، پاکیزه نبود».
این سخنان پایه گفتار تمام محققان دانش تراجم است از جمله: علامه حلی، ابن داود، ابوعلی حائری، عبدالله ممقانی، آیت الله خوئی و دیگران. جان سخن در این نکته است که جمله: «و حدیثه لیس بذلک النقی» حامل چه معنا و مدلولی می تواند باشد؟ آیا این جمله نوعی مذمت و قدح احمد بن ابی زاهر قمی است؟ گرچه بعضی از این جمله نوعی مذمت را درباره این محدث برداشت کرده اند؛ اما آن گونه که بیشتر دانشوران برجسته تراجم گفته اند، این جمله حکایتگر مذمت او نیست. بدین مناسبت سخن جمعی از آنان را در این جا می آوریم. سید محسن امین از صاحب کتاب اکلیل المنهج نقل می کند که معنای صریح تعبیر: «شخصیت بزرگی در قم بود»، اثبات وثاقت و وجاهت این محدث قمی است.
در نیمه اول سده سوم هجری، در شهر قم، در خاندان اشعری، کودکی چشم به جهان گشود که نام احمد را برایش برگزیدند؛ کنیه اش را ابوجعفر، وی به اشعری انتساب یافت و چون در قم به دنیا آمده و در آنجا دوران رشد خویش را سپری کرده بود، قمی هم نامیده می شد.
نام پدرش موسی بود که به ابوزاهر مشهور بود؛ اما از این که ایشان نیز در زمره محدثان شیعه هست یا خیر، اطلاع قابل اعتمادی در دست نیست.
از بررسی گزارش های محققان دانش تراجم بدست می آید که احمد بن ابی زاهر موقعیت ممتازی داشته است.
نجاشی، تراجم نویس برجسته شیعه، درباره او چنین می نگارد: «ابوجعفر اشعری قمی شخصیت برجسته و ممتاز در قم بود؛ البته حدیث او از پاکیزگی بایسته ای برخوردار نبود. محمد بن یحیی قمی، از نزدیکترین یاران و شاگردان وی بود».
شیخ طوسی در این قلمرو چنین می گوید: «احمد بن ابی زاهر اشعری قمی، شخصیت مهمی در قم بود؛ ولی احادیث او آن چنان که بایسته و شایسته است، پاکیزه نبود».
این سخنان پایه گفتار تمام محققان دانش تراجم است از جمله: علامه حلی، ابن داود، ابوعلی حائری، عبدالله ممقانی، آیت الله خوئی و دیگران. جان سخن در این نکته است که جمله: «و حدیثه لیس بذلک النقی» حامل چه معنا و مدلولی می تواند باشد؟ آیا این جمله نوعی مذمت و قدح احمد بن ابی زاهر قمی است؟ گرچه بعضی از این جمله نوعی مذمت را درباره این محدث برداشت کرده اند؛ اما آن گونه که بیشتر دانشوران برجسته تراجم گفته اند، این جمله حکایتگر مذمت او نیست. بدین مناسبت سخن جمعی از آنان را در این جا می آوریم. سید محسن امین از صاحب کتاب اکلیل المنهج نقل می کند که معنای صریح تعبیر: «شخصیت بزرگی در قم بود»، اثبات وثاقت و وجاهت این محدث قمی است.
wikiahlb: احمد_بن_ابی_زاهر_قمی