احمد بشبیشی

[ویکی فقه] بَشبیشی، احمد بن عبداللطیف، شمس الدین مصری، عالم و استاد شافعی دانشگاه ازهر مصر است.
در ۱۰۴۱، در بشبیش، قریه ای در مغرب مصر، متولد شد و در همان جا از شیخ علی محلّی، از علمای بشبیش، قرآن فرا گرفت، سپس به مَحَلّه (شهری در کناره رود نیل) رفت و شاگرد و ملازم شیخ حسن بدری از علمای آن جا شد.

تحصیلات و فعالیت علمی
بشبیشی برای تکمیل تحصیلات، به قاهره رفت و نزد علمای آن جا علم آموخت.
وی از ابوالضیاء البشبراَمْلَسی، شمس شوبَری، شمس بابِلی، شیخ یاسین حِمْصی استفاده ها کرد.
بزرگترین استاد او شیخ سلیمان مَزّاحی بود که بشبیشی پانزده سال ملازمت او را داشت و در محضر وی فقه، حدیث و علوم عربی آموخت.
بشبیشی پس از استاد خود، شیخ سلیمان مزاحی، در حالی که به مقام جامع علمی رسیده بود، در جایگاه او با سمت استادی دانشگاه ازهر، به تدریس علوم عقلی و شرعی پرداخت و بسیاری از فضلا و علمای مصر در مجلس درس او حاضر می شدند.
بشبیشی پس از سالها تدریس در دانشگاه ازهر، در ۱۰۹۲ به زیارت حج رفت و چند سالی در مکه سکونت گزید و به تدریس پرداخت و جمعیت زیادی از اهالی آن جا از وی استفاده علمی کردند، به طوری که وجود او در آن جا رضایت و ستایش همگان را در پی داشت.

درگذشت
وی پس از مدتی به مصر بازگشت و به بشبیش رفت و در ۱۰۹۶ در همان جا درگذشت.

آثار
...