[ویکی فقه] اجماع تقیه ای، بیان رأیِ شنیده شده از امام (علیه السلام) - در زمان حضور - در قالب اجماع ، به سبب تقیه می باشد.
اجماع تقیه ای، به این معنا است که فقیه حکم را از شخص امام (علیه السلام) در زمان حضور بشنود، ولی به سبب تقیه و خوف نتواند حکم را به امام (علیه السلام) نسبت دهد و به همین خاطر، ادعای اجماع نماید.
حجیت اجماع تقیه ای
اجماع تقیه ای نیز مانند اجماع تشرفی از مقوله خبر واحد می باشد و حکم آن مانند اجماع منقول به خبر واحد است؛ این در صورتی است که از اجماع تقیه ای علم به رأی امام (علیه السلام) حاصل نشود، وگرنه نفس علم دارای حجیت است و نیازی به حجیت اجماع ندارد.
اجماع تقیه ای، به این معنا است که فقیه حکم را از شخص امام (علیه السلام) در زمان حضور بشنود، ولی به سبب تقیه و خوف نتواند حکم را به امام (علیه السلام) نسبت دهد و به همین خاطر، ادعای اجماع نماید.
حجیت اجماع تقیه ای
اجماع تقیه ای نیز مانند اجماع تشرفی از مقوله خبر واحد می باشد و حکم آن مانند اجماع منقول به خبر واحد است؛ این در صورتی است که از اجماع تقیه ای علم به رأی امام (علیه السلام) حاصل نشود، وگرنه نفس علم دارای حجیت است و نیازی به حجیت اجماع ندارد.
wikifeqh: اجماع_تقیه ای