حجیت اجماع

[ویکی فقه] به صحت استناد و احتجاج به اجماع حجیت اجماع گفته می شود.
حجیت اجماع، به معنای صحت تمسک و احتجاج به اجماع از سوی شارع نسبت به مکلف و به عکس می باشد که لازمه آن، منجزیت - در صورت اصابت به واقع - و معذریت - در صورت عدم اصابت به واقع - است.
اجماع و اصولیون
اصولیون امامی، همانند اهل سنت اجماع را در شمار ادله حکم شرعی آورده اند، ولی این اشتراک تنها در شکل و اسم است؛ به این معنا که اصولیون امامی به هیچ عنوان، اجماع را دلیلی مستقل در مقابل کتاب و سنت نمی دانند، بلکه اجماع نزد آنان بدان جهت اعتبار دارد که از سنت قول، فعل و تقریر معصوم ـ علیه السلام ـ کشف می کند. بنابراین آن چه حجت است رأی و نظر معصوم ـ علیه السلام ـ است و حجیت اجماع نیز دائر مدار کشف از نظر معصوم ـ علیه السلام ـ می باشد. به همین دلیل اصولیون امامی گفته اند اگر از اتفاق تعداد کمی نیز رأی و نظر معصوم ـ علیه السلام ـ به دست آید، حجت است، به خلاف اهل سنت که ملاک حجیت را اجتماع امت می دانند.